Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Petrus Johannus Adrianus van Campenhout, roepnaam Peter. Ik ben in oktober 1952 geboren in de stad Groningen en heb nog een jongere zus die in Roden woont. Mijn vader was zeeman op de wilde vaart en bijna nooit thuis. Moeder regelde dus het huishouden in haar eentje en nam op latere leeftijd allerlei schoonmaakklussen aan.
Het gezin Van Campenhout verhuisde al snel naar Termunterzijl en daar ben ik opgegroeid. Na een korte periode in Delfzijl gewoond te hebben, bracht het werk mij naar Heerenveen, waar ik mijn mooiste woontijd beleefde. We zijn eind zeventiger jaren in Winschoten terechtgekomen. Eind tachtiger jaren hebben we een huis laten bouwen in Appingedam die we enige jaren geleden verkocht hebben. We hebben nu in dezelfde plaats een appartement.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik heb mijn vrouw Anneke reeds leren kennen op de MULO in Woldendorp, de plaats waar ze oorspronkelijk ook vandaan komt. We hadden aanvankelijk een knipperlichtrelatie maar dat kreeg vastere vorm toen we in Delfzijl zijn gaan wonen. Ons huwelijk heeft ons een dochter en een zoon geschonken en drie kleinkinderen.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik wist aanvankelijk niet goed wat te worden dus na de lagere school ging ik naar de MULO in Woldendorp. Wel was ik in die tijd al helemaal gek op muziek en plaatjes draaien en na mijn diplomering kon ik ook al direct van mijn hobby mijn werk maken. Ik ben op mijn zestiende begonnen als dj in het plaatselijke café in Termunterzijl maar werd al vrij snel benaderd door de eigenaar van discotheek ‘De Corner’ in Scheemda waar ik op vrijdag, zaterdag en zondag achter de draaitafel stond.
Daarna kon ik voor een mooi salaris als dj terecht in het Wapen van Leiden in Appingedam en dat was voor mij in die tijd een heel bedrag want vrienden van mij sleepten ’s weekend met hun bijbaantjes veel minder bij elkaar. Ik bleek er, naast aardigheid, ook aanleg voor te hebben voor het vak van diskjockey en besloot mee te doen aan een landelijke dj-verkiezing in het Autotron in Rosmalen waar zo’n 400 deelnemers uit heel Nederland aan meededen en ik in de top-10 wist te eindigen.
Dat legde mij geen windeieren want ik kreeg in Heerenveen een mooie baan aangeboden en verdiende per weekend een dik bedrag. In die discotheek stapte eens een Duitser binnen die mij benaderde om per direct voor hem aan het werk te gaan in zijn discotheek in Emden. Ik had echter een contract voor enige jaren in Heerenveen getekend maar kon in Duitsland het dubbele verdienen. De eigenaar wilde echter wel aan mijn overstap meewerken mits ik zelf voor een opvolger zou zorgen en dat was door mijn connecties geen probleem.
En zo ging ik elke vrijdag naar Emden om maandag terug te keren. Ik was anderhalf uur onderweg om er te komen maar dat had ik er graag voor over. Anneke was hier echter minder blij mee maar was heel tevreden met onze verhuizing naar Winschoten. De dj-klussen werden steeds mooier en ik mocht zelfs voor een grote discotheek in Gelsenkirchen draaien voor weer het dubbele salaris en voor 3.500 bezoekers.
In die discotheek had ik een eigen kleedkamer en ik werd door twee security-medewerkers naar de draaitafel begeleid. Vlak voor middernacht nam ik nog even pauze en die bracht ik door in de cocktailbar waar ik vervolgens met de bezoekers op de foto ging. Prachtige tijden als ik er zo op terugkijk en ik ging tot ver in de kleine uurtjes door met draaien.
In 1980 deed de TROS met hun populaire show ‘Vlieg er eens uit’ Appingedam aan en een vroegere connectie die mij nog uit mijn tijd in Delfzijl kende, vroeg mij of ik dit programma wilde presenteren en dat deed ik vervolgens. Toen ik voor die tijd in ‘Het Wapen van Leiden’ een uitsmijter zat eten, kwam ik er achter dat het pand ernaast leeg stond. Ik heb toen in Breda contact gezocht met de eigenaar en binnen anderhalve week was de koop van het pand beklonken.
Ik heb toen eerst enige maanden de zaak grondig verbouwd en verkocht zelfs mijn dure BMW om daarvoor een compleet nieuwe muziekinstallatie te kopen. Op 18 augustus 1980 opende Discotheek Temptation op spectaculaire wijze de deuren. Een boekingsbureau in Sneek, waar ik wel bekend was, wist mij te vertellen dat juist tegen die tijd de toen bekende Amerikaanse band The Trammps in Nederland kwam. Hij wist ze voor mij te boeken met als gevolg dikke rijen mensen voor de discotheek die graag naar binnen wilden.
Het was sowieso een prachtige tijd want in Appingedam zat toen nog een kazerne en we waren in die tijd niet alleen in de weekenden open maar ook op woensdag. En dat trok natuurlijk de nodige jongedames uit de omgeving en ook op die avond kwamen bekende Nederlands langs voor een optreden. Je moet hierbij bijvoorbeeld denken aan Andre van Duin en BZN.
Ook in de weekenden lukte het mij om bekende artiesten, zowel nationaal als internationaal, naar Appingedam te lokken. Zo zijn Andre Hazes, Herman Brood en Golden Earring regelmatig langs geweest. Van Herman Brood heb ik zelfs nog een schilderij gekregen met daarop onder andere uitgebeeld het nachtleven in Temptation.
Het was bij ons elk weekend volle bak. Dat veranderde kortstondig in begin jaren negentig toen in Delfzijl discotheek Tonight de deuren opende. Toen gingen we van zo’n 1.200 bezoekers per avond terug naar enige honderden maar na een half jaar kwamen ze gelukkig grotendeels weer terug.
De kazerne ging op den duur dicht en ik ging zelf meer activiteiten organiseren. Al met al heb ik Temptation van 1980 tot 2000 gerund. Toen ik eens op vakantie in Portugal was, werd ik gebeld door een horecaman uit Stadskanaal die de zaak wel over wilde nemen. Toen hij ook nog eens het genoemde bedrag op tafel wilde leggen, verkocht ik de zaak aan hem.
Ik heb toen vervolgens een jaar niets gedaan op werkgebied en deed alleen maar leuke dingen. Maar zelfs dat gaat op den duur vervelen. Ik kreeg toen door de gemeente een baan aangeboden om centrum- en stadsmanager te worden, een job die op mijn lijf geschreven was. Ik heb twee jaar lang allerlei evenementen georganiseerd maar had er toen genoeg van. Eerder was ik al één termijn raadslid geweest namens Gemeentebelangen voor de gemeente Appingedam. Wel een leerzame tijd maar je werd ook wel persoonlijk afgerekend op voorstellen waar anderen zich niet in konden vinden.
In 2005 kwam ik in contact met wethouder Jan Huisman van de gemeente Delfzijl die mij op attendeerde op het feit dat er op het plein waaraan ook De Molenberg gevestigd is twee panden leeg stonden. Ik heb toen een pand gekocht en helemaal verbouwd. Grandcafé ’t Lokaal was een feit en daarachter richtte ik een hotel in. In 2010 kwam er nog iemand in de zaak en die heeft in 2015 de hele boel overgenomen.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik geef direct toe dat ik na de verkoop van ’t Lokaal eerst in een zwart gat ben terechtgekomen. Ik moest dus op zoek naar een nieuwe invulling van mijn leven maar vond die eerst niet. Ik ben toen vervolgens in enige zorgbesturen gestapt zoals die van het revalidatiecentrum in Delfzijl. Ook kwam ik in het bestuur van de Stichting Damsterheerd terecht en ik werd voorzitter van de GGZ-patiënten, afdeling Zuidlaren. Het besturen slokte veel van mijn tijd op.
Ook ging ik schrijven over mijn Temptation-tijd en in 2017 kwam hierover een boek uit waarvan ik het eerste exemplaar mocht overhandigen aan Jacques D’Ancona. Die had ik leren kennen toen we hier in Appingedam in de tachtiger jaren de Soundmixshow mochten organiseren. Daar zochten ze nog een jurylid en die hadden ze toen gevonden met als gevolg dat D’Ancona niet meer als kritisch jurylid uit de show viel weg te denken.
Ik heb ook nog een fictieve misdaadthriller geschreven en die ging over een politieke moord in Delfzijl. Graag zou ik nog een boek uit willen brengen maar vorig jaar heb ik een herseninfarct gehad en daarna is het schrijven een stuk lastiger geworden. Ik ga regelmatig in de ochtend naar de muziekkoepel vlakbij de Nicolaïkerk waar meerdere ouderen van dagen, als ze er allemaal zijn gaat het om zo’n 15 man, dagelijks het leven doornemen. Dat levert prachtige gesprekjes op en daar zou ik graag nog een keer een boek over willen schrijven.
Wie weet komt het er ooit nog van. Ik heb mijn bestuursfuncties opgezegd maar heb me onlangs ingeschreven bij Stichting Cadanz, bij het onderdeel ‘Een maatje gezocht’. Dat brengt mij ook weer in contact met andere mensen die ik bijvoorbeeld voor een bezoekje naar en van het ziekenhuis vervoer.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Deze vraag grijp ik graag aan om nog iets meer over mijn gezin te vertellen. Dochter Ellen is in 1974 in Delfzijl geboren en woont nu nog in Middelburg. Zij is in haar leven reeds negentien keer verhuisd en daar komt binnenkort nog een verhuizing naar Frankrijk bij waar ze in de mooie streek Dordogne nabij Bordeaux gaat wonen.
Haar twee kinderen, een zoon en een dochter, wonen en studeren in Leeuwarden. Mijn zoon Patrick is in 1977 in Heerenveen geboren en heeft zelf ook weer een zoon gekregen. Dat maakt ons de trotse opa en oma van drie kleinkinderen.
En de dieptepunten?
De herseninfarct van vorig jaar heeft zeker invloed gehad op mijn huidig functioneren. En in 2017 ben ik behandeld voor een obstipatie en daar kwam een infectie bij. Met als gevolg dat ik negen dagen lang in kritische toestand op de IC heb gelegen. Ik hoorde de artsen zeggen tegen mijn vrouw dat ze de hele familie bij elkaar moesten roepen want het zag er niet goed uit. Ik kon zelf niet reageren door alle toeters en bellen aan mijn lichaam maar heb het bericht wel meegekregen en ik ging slapen in de wetenschap dat ik niet meer wakker zou worden.
Maar dat werd ik wel en na die negen dagen mocht ik de IC verlaten. Dat leverde mij nog een ijskoud flesje Heineken op van één van de medici waar tegen ik vertelde dat ik hier zo naar verlangde. Het werd het lekkerste biertje dat ik ooit gedronken heb. Sinds die tijd ben ik zeker wel veranderd. Ik stond altijd bekend als ‘Peter, de harde zakenman’ maar ben door die gebeurtenis veel emotioneler en milder geworden.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Daar heb je inmiddels vast al wel enige van genoteerd.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik heb in mijn leven reeds vele mooie reizen mogen maken. Wie kan bijvoorbeeld zeggen dat hij in Las Vegas een bokswedstrijd heeft gezien? Ook in mijn bestuurstijd voor Koninklijke Horeca Nederland kwamen we op prachtige plekjes waarbij de trip naar Zuid-Afrika een heel bijzondere was. In mei gaan we op cruise langs de fjorden in Noorwegen, iets waar ik mij op kan verheugen. Ook een cruise langs de kust van Amerika, waarbij we opstapten nabij Cape Canaveral, behoort tot de hoogtepunten.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik heb mensen soms vroeger emotioneel beschadigd en dat kan ik niet terugdraaien. Personeel ontslaan hoorde natuurlijk ook bij het hebben van een eigen zaak maar leuk was het niet.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Alle hoogte- en dieptepunten tegen elkaar weggestreept moet dat toch zeker een 8,5 zijn.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Je hebt je twee bladzijdes al helemaal vol maar we hebben het nog niet eens over het hoofdsponsorschap van vv Appingedam gehad met Temptation. Dat was in de gloriejaren toen ze Nederlands amateurkampioen werden. Wat leefde het voetbal toen in deze contreien. Op een thuiswedstrijd tegen bijvoorbeeld De Treffers kwamen zo 4.000 man af.
Graag zou ik leeftijdgenoten nog iets mee willen geven. Lees minder over alle wereldproblemen die er zijn en relativeer de krantenkoppen een beetje. Daardoor wordt het leven een stuk makkelijker!