Ik begin aan mijn column, denkende; ‘ik ben weer veel te laat’. Nou las ik een paar week hiervoor op de site van Bert dat ik niet de enige ben die het overkomt. Doet er niets aan af dat het weer leuk is wat te mogen schrijven.
Het brengt zo nu en dan ook nog wel eens wat te weeg, wat het nog leuker maakt. Zo werd ik vanwege mijn vorige column, waarin ik wat tips beschreef vanuit mijn ervaring als verenigingsbestuurder, door een aantal verenigingen benaderd of ik hen wat meer uitleg wilde geven over wat ik had geschreven. Dat heb ik met alle plezier gedaan! We moeten elkaar er toch wat doorheen helpen en het motiveert voor het schrijven van de nieuwe column.
Ik betrap mijzelf er op dat ik dit keer wat moeite heb met het zoeken van een onderwerp. Misschien komt het door de drukke periode die ik achter de rug heb. Ik ben samen met mijn vader bezig met het opknappen van een vrachtwagen, wat veel tijd kost (wel heel leuk om te doen), het aantal uren dat ik aan Corenos besteed blijft hoog en dan ben ik ook nog eens verhuisd. Ik heb mijn huis in de stad verkocht en ben samen met mijn vriendin terug naar het platteland gegaan om in Roodeschool te gaan wonen.
Om inspiratie op te doen, ga ik maar een stuk wandelen. Roodeschool grenst aan het prachtige Heuvelderij met daarachter de Eemshaven. Helemaal voor iemand die hier weg komt, is dit een prachtige, herkenbare omgeving. De polder, een omgeving waar onder andere Erwin de Vries en Ede Staal al prachtige muziek over hebben gemaakt.
Tijdens het wandelen denk ik: ‘Het is hier zo mooi, dit is alleen al een column waard!’ En terwijl ik wat op die gedachte voortborduur, vraag ik mijzelf af, wat trekt mij nou aan deze omgeving? Waarom ben ik terug gegaan? En wat is er nou zo anders dan wonen in de stad Groningen? Zeven jaar geleden kocht ik een huis in de stad in de wijk De Held, vlak achter Vinkhuizen. Toen wist ik natuurlijk niet wat de gekte van de huizenmarkt zou doen, al werd er her en der tijdens mijn zoektocht al eens gering boven de vraagprijs geboden.
Ik heb met veel plezier in de stad gewoond en zelfs de laatste 1,5 jaar samen met mijn vriendin. De wijk ligt aan de rand van de stad en is omringd door bossen en weilanden, een prachtige omgeving! Toch hebben we besloten om terug te gaan naar Het Hogeland. De verkoop van het huis was een ervaring op zich. Ik klaag natuurlijk niet, omdat ik mij aan de goede kant van de medaille bevond, maar toch vond ik het een aparte beleving. Het is een zorgelijke ontwikkeling, dat er zo veel loop op een huis is, dat het een soort van loterij wordt.
Voor de verkoper hartstikke leuk, maar voor de koper vooral een stressvolle ervaring. We kregen motivatiebrieven van mensen die al jaren op zoek zijn naar een woning en elke keer misgrijpen. De ene keer vanwege de prijs, de andere keer vanwege gunning, een pure loterij! Ik maak mij zorgen om de generaties achter mij, wat zijn hun kansen!?
Wanneer ik mensen vertel dat ik in Roodeschool ga wonen, krijg ik verschillende reacties. Allemaal prima verder, maar ik moet toch vaak de keuze uitleggen. Voor de een voelt het als het eind van de wereld, voor de ander als een dorp waar misschien wel weinig te beleven is door onder andere de afwezigheid van winkels. Toch zit juist in die eenvoud de kracht van het leven in een dorp als Roodeschool.
Wij zijn naar Roodeschool gegaan, omdat familie en vrienden hier ook wonen. Ouders, neefjes, nichtjes, vrienden en mensen die dezelfde passie delen, zoals Corenos. Zolang zij er zijn, volgt alles vanzelf. Met de juiste mensen om je heen, ben je weinig nodig. Het is vooral de plek waar je vandaan komt, waar je iedereen kent, die je laat inzien hoe mooi een omgeving kan zijn. De eenvoud maakt het mooi.
Ik hoop dan ook van harte dat er iets gedaan wordt aan het feit dat het zo moeilijk is om een huis te krijgen. Ik weet bijvoorbeeld dat er in Roodeschool, verschillende jongeren graag zouden willen blijven wonen, maar dat het vrijwel onmogelijk is om iets te vinden, laat staan het te kunnen betalen.
Ik gun iedereen het geluk om bij zijn of haar naasten te kunnen blijven wonen, want het is zo bepalend voor de rest van je leven. Dat de jeugd blijft, is ook zeer bepalend voor een dorp als Roodeschool en daarmee indirect voor een vereniging als Corenos. Jonge stellen, betekent vaak meer jeugd en wie de jeugd heeft, heeft de toekomst!