Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Reinder Tuitman is ook mijn volledige naam. Ik ben op 30 november 1946 geboren in Usquert. Ik had nog een twaalf jaar oudere zuster maar zij is elf jaar geleden overleden. Mijn vader was aanvankelijk boerenarbeider en werd later broodbezorger in Usquert en omstreken. Mijn moeder combineerde het huishouden met haar werk als fabrieksarbeider bij Rixona in Warffum.
Ik ben in mijn hele leven maar twee keer verhuisd. Mijn jongste jaren bracht ik door aan de Rottumerweg, nu Provinciale weg geheten. In 1969 zijn we naar de Streeksterweg verhuisd en daar hebben we 52 jaar gewoond. In 2021 zijn we uiteindelijk in Winsum neergestreken. We wonen nu in een mooi appartement twee hoog aan de Hendrik Werkmankade met uitzicht op het Winsumerdiep.
Wat is uw burgerlijke staat?
Onlangs hebben we ons 55-jarig huwelijk gevierd want ik ben op 24 december 1969 getrouwd met de oorspronkelijk uit Uithuizermeeden afkomstige Antje van der Muil.Ik heb haar leren kennen, hoe kan het ook anders, op de Usquerder kermis. Ik had een weddenschap om een potje bier dat het mij zou lukken om haar voor een afspraakje te strikken en dat is gelukt. Dit was in 1964 en in 1966 zijn Antje en ik verloofd en drie jaar later dus in het huwelijksbootje gestapt.
Dit huwelijk heeft ons twee dochters geschonken en ook twee kleinzoons. In 1971 is Herma geboren en zij heeft twee zoons: Njörd is vijftien jaar en Skye twaalf. Jacqueline kwam in 1974 op de wereld en woont, net als Herma overigens, in Winsum. Wij zijn dus de trotse opa en oma van twee kleinzoons.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school in Usquert, ben ik naar de MULO gegaan. Ik was een echte autodidact met als gevolg dat ik na drie jaar op 15-jarige leeftijd zonder diploma van school gegaan ben. Ik heb toen eerst een jaar bij schoenmaker Tillema in Usquert gewerkt waar ik voor 12,5 gulden per week de nodige schoenen en tassen gerepareerd heb.
Vervolgers werd ik framespuiter bij Fongers Fietsfabriek in Groningen maar daar was ik met puur vergif bezig want ik kreeg binnen de kortste keren overal bulten. Daar konden de dagelijkse twee kannen melk die je er kreeg niets aan veranderen. Het biezentrekken, oftewel het aanbrengen van decoraties op het frame, ging mij beter naar de zin. Dit het ik twee jaar gedaan.
Op den duur zag ik een advertentie in de krant staan dat de PTT in Den Haag op zoek was naar postlopers. Ik zie mij nog op mijn achttiende verjaardag die kant op gaan met de trein. Ik werd opgenomen in een kostgezin maar kwam er na een jaar achter dat dit het niet was voor mij. De volgende werkgever werd Bereila in Bedum waar ik tot mijn diensttijd nog anderhalf jaar gewerkt heb. Ik heb nog mogen meewerken aan de ontwikkeling van de patatmachines voor het maken van hun RAS patat.
Voor mijn diensttijd moest ik opkomen in de Tapijnkazerne in Maastricht maar mijn parate tijd kon ik gelukkig in Zuidlaren doorbrengen. Op de vrije woensdagavond ging ik altijd op de plof naar Uithuizermeeden om Antje op te zoeken. Na mijn diensttijd heb ik mij eerst bij het Centrum Vakopleiding in Groningen een klein jaartje om laten scholen tot onderhoudsmonteur.
Vervolgens werd ik monteur op de afdeling strijkijzers bij Philips in Groningen. Daarna werd ik op de Centrale Werkplaats draaier en frezer. Hier leerde ik, naast het draaien en frezen van onderdelen voor matrijzen die gebruikt werden voor het maken van spuit-giet onderdelen voor koffiezetters en strijkijzers, ook technische tekeningen lezen waar ik later heel veel profijt van heb gehad.
Op den duur zag ik een interne vacature op de afdeling inkoop waarbij de binnen het bedrijf gebruikte chemicaliën in kaart gebracht moesten worden. Het lukte mij om die baan te krijgen en de vergaarde gegevens voerde ik in op de computer. Dat was nog in de tijd van de floppy disk. Het computergebruik stond toen nog in de kinderschoenen.
Dit heb ik enige maanden in zowel Groningen als in Drachten gedaan en dat beviel schijnbaar zo goed dat ik op die afdeling gevraagd werd om inkoper te worden. Dat leek mij wel wat en ik heb mijn inkoopdiploma gehaald bij de NEVI (Nederlandse Vereniging van Inkoopefficientie) en liet mij ook intern bij Philips bijspijkeren op taalgebied.
Ik werd daarna eerst assistent-inkoper en nog weer later projectinkoper. Ik ging dan met de benodigde, vaak technische tekeningen, naar de leveranciers en die zaten niet alleen in Nederland maar ik moest ook naar België, Duitsland, Engeland en Frankrijk. Dat was in het begin best wel spannend natuurlijk maar ik heb mij er doorheen geslagen. Dit werk bij Philips in Groningen heb ik tot 1990 gedaan want toen sloot de fabriek aldaar. Ik kon mee naar Hoogeveen maar had in onze chef inkoop een kruiwagen want hij zorgde ervoor dat ik bij Victron in Groningen als inkoper aan de slag kon.
Daar werd ik seniorinkoper en dat heb ik drie jaar gedaan en toen werd ik inkoper bij Marko in Veendam, waar ze schoolmeubilair verkochten. Weer vier jaar later ging ik bij Ability in Uithuizen aan de slag en in 2008 ben ik mijn actieve werkloopbaan geëindigd bij DSW in Groningen. Ook bij die sociale werkplaatsen was ik weer inkoper. Terugkijkend kan ik gerust stellen dat ik bij Philips in Groningen als inkoper mijn mooiste en leerzaamste tijd beleefd heb.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik ben in 2008 op 62-jarige leeftijd met vervroegd pensioen gegaan. Van verveling was geen sprake want ik heb de nodige bestuursfuncties vervuld en was en ben ook sportief aangelegd. Ik was acht jaar toen ik lid werd van muziekvereniging Boréas in Usquert, de vereniging waar mijn vader in het bestuur zat. Een jaar later maakte ik de overstap naar de drumafdeling van Boréas. Boréas heeft vijf keer meegedaan aan het Wereld Muziek Concours in Kerkrade en vier van de vijf keer ben ik mee geweest. De eerste keer was in 1960. In 1968 zat ik in militaire dienst en kon niet mee.
In 1971 werd ik instructeur bij muziekvereniging Triton in Winsum en ik ben ook nog een tijdje instructeur in Uithuizen geweest bij Opwaarts. In 1974 volgde tien jaar Orpheus in Eenrum en ik ben tot 1989 actief geweest bij De Bazuin in Uithuizen. Toen ben ik met de muziek gestopt.
In 1978 ben ik begonnen met de opleiding tot vrijwillige molenaar. De molen Eva in Usquert was dermate slecht dat wij met een aantal molenliefhebbers begonnen zijn om een restauratietraject te starten. We hebben toen de Stichting Molenvrienden Eva opgericht. We hebben eerst de molen geconserveerd door deze wind- en waterdicht te maken. Intussen was ik begonnen met de opleiding welke 2 jaar duurde en heb examen gedaan op de molen van Noordlaren.
In die jaren hebben we voor Eva plannen gemaakt met de gemeente, subsidies aangevraagd en inzamelingsacties gehouden in Usquert met als resultaat 12.000,00 gulden. Na mijn examen ben ik begonnen als molenaar op molen Windlust in Zandeweer. Daar heb ik gedraaid tot 1984 en toen volgde molen Eva samen met nog twee andere molenaars na de voltooide restauratie. Ik ben dit blijven doen tot mijn afscheid in november 1995.
In 1988 ben ik lid geworden van TFCW (Toer en Fiets Club Winsum) waar ik tot 2015 op heb gezeten. Dit combineerde ik met het biljarten in Usquert bij BCU (Biljartclub Usquert) waar ik in 1991 lid werd van de plaatselijke biljartvereniging. In beide verenigingen heb ik ook diverse bestuursfuncties vervuld en dat deed ik ook bij muziekvereniging Boréas waar ik ook druminstructeur was en diverse blaasinstrumenten bespeelde. Inmiddels zit ik niet meer op een vereniging en dat is gezien mijn leeftijd een bewuste keuze geweest.
Tegenwoordig mag ik graag fietsen en wandelen. Ik heb vorig jaar 9.000 kilometer gefietst waarvan 6.000 kilometer op de racefiets. En van 1991 tot 2016 waren we gastgezin voor ‘Op Roakeldais’ en we hebben o.a. gasten uit 18 landen van Guam tot Paraquay en van Finland tot Togo over de vloer gehad en gasten uit Turkije, Sicilië, India, Mexico en Amerika bezocht. Die gasten hebben ons achter hun voordeur laten zien hoe zij leven en ons kennis laten maken met hun land en cultuur. Iets wat ons leven zeker verrijkt heeft.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Ik heb de nodige hoogtepunten op verschillende vlakken mee mogen maken. Allereerst natuurlijk binnen het gezin. Denk hierbij aan ons recente 55-jarig huwelijksjubileum plus de geboorte van onze twee dochters en twee kleinzoons. Dat we nu dicht bij onze kinderen en kleinkinderen wonen is zeker een pré.
Qua hobby’s beschouw ik mijn tijd bij muziekvereniging Boréas als mooiste tijd en op werkgebied is dat de periode als inkoper bij Philips geweest. Bij Boréas was ik druminstructeur. Mijn hoogtepunt daarin was dat wij onder mijn leiding in 1978 in de eerste divisie een tweede prijs hebben gewonnen op het Wereld Muziek Concours in Kerkrade.
En de dieptepunten?
Dieptepunten maakt ieder mens mee in zijn leven, daar ontkom je niet aan. Dit wil ik liever voor mijzelf houden. Maar het meest indrukwekkende wat we gezien hebben is toch wel ons bezoek aan Mauthausen in Oostenrijk en Auschwitz / Birkenau in Polen. Deze bezoeken blijven in ons geheugen gegrift staan.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
We hebben het al even over de Usquerder kermis gehad, wat was dat vroeger toch een mooi festijn. Zelfs familieleden uit Beverwijk kwamen jaarlijks bij ons logeren om dit maar mee te kunnen beleven. Dat ze hiervoor op matrassen in de woonkamer moesten liggen, kon ze niets schelen.
En natuurlijk was ik zenuwachtig tijdens mijn eerste buitenlandse reizen op inkoopgebied. Vaak wist je ’s morgens niet dat je die dag op reis moest. Antje moest dan mijn kleren naar Groningen brengen. Je werd vervolgens met een busje naar Schiphol vervoerd voor bijvoorbeeld een tripje naar Frankfurt.
En onze buitenlandse reizen naar Florida, India en Mexico in de periode 2007 en 2008 mag je ook gerust onder de hoogtepunten scharen. Wat een armoede en een smog in India bijvoorbeeld maar we kwamen geen Indiër tegen zonder een lach op zijn gezicht. En wat was het er druk maar wat wil je ook met een land van 1,5 miljard inwoners. Zelfs tijdens een kamelenrit in de Tarwoestijn kwamen we nog genoeg mensen tegen en ’s morgensvroeg werd ons door een butler persoonlijk een kop koffie gebracht.
Het bezoek aan het Kennedy Space Centre bij Orlando tijdens ons bezoek aan Florida is ons ook bijgebleven. Ter plekke konden we de plek bekijken waar de Space Shuttle destijds aan zijn ruimtevaart begon en we hebben ook in een simulator gezeten. Daar ervaar je ter plekke wat voor krachten er vrijkomen tijdens zo’n lancering. Ook de piramides van Teotihuacan in Mexico hebben een onuitwisbare indruk op ons gemaakt.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik ben heel tevreden met het leven dat we tot dusver hebben gehad. We gaan echt nog wel weg maar de toestand in de wereld wordt steeds onrustiger en dat baart ons best wel eens zorgen. Maar in Nederland en de ons omringende landen zijn nog genoeg plekken waar we nog nooit geweest zijn en die we graag willen bezoeken.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Er zijn vast wel dingen die anders hadden gekund maar over het algemeen ben ik dik tevreden hoor. Ik ben echter een echt gezelligheidsdier en had daarom best wel in een groter gezin op willen groeien maar dat heb je niet voor het zeggen. Bij ons staat de deur altijd open voor iedereen.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Bij zo’n positief levensverhaal hoort ook een hoog cijfer. Noteer gerust een acht hoor.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik krijg regelmatig de vraag gesteld of ik nog familie ben van de Reinder Tuitman die uit Middelstum komt maar dit is niet het geval. Wel heb ik mij in onze stamboom verdiept en zodoende weet ik dat er zich in Usquert in 1812 vanuit Istrup in Duitsland een Frederik Frederiks Tiedemann vestigde. Toen hij in 1822 zijn zoon Reinder aangaf maakte een ambtenaar van zijn achternaam er per ongeluk Tuitman van en dat was dus het begin van onze familiegeschiedenis in Usquert.