Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Hans Martend Gnodde. Martend is een oeroude familienaam afkomstig uit de tijd dat mijn grootouders op Urk nog in de binnenvaart actief waren. Ik ben op 21 november 1959 geboren in de stad Groningen en heb nog een drie jaar jongere broer die in Leeuwarden woont en bij de luchtmacht heeft gediend. Mijn vader was vroeger directeur van een zeilmakerij in de stad Groningen en mijn moeder werkte als ambtenaar voor de gemeente Groningen. Zij was beheerder en schoonmaakster van een sportzaal in de stad en draaide er tevens de nodige kantinediensten.
Ik ben in 1980 gaan samenwonen in een flatje in de wijk Paddepoel. Op 25-jarige leeftijd verhuisden we naar de wijk Lewenborg om vervolgens in 1995 naar de Trekweg in Middelstum te verhuizen. Afkomstig uit een rijtjeshuis in de stad was het vrijstaand wonen op het platteland een bewuste keuze. Toen we het huis in Middelstum zagen, inclusief het geweldige uitzicht op Toornwerd, waren we direct verkocht. Vijf jaar geleden zijn we nog één keer verhuisd en wel naar de Hippolytuslaan in Middelstum waar we vlakbij het bos wonen.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in 1988 getrouwd met de oorspronkelijk ook uit Groningen afkomstige Hester Wip. Ik heb haar leren kennen in discotheek Blow-up die destijds aan de Poelestraat zat. Het was in de tijd dat ik nog in een andere relatie zat die na drie jaar niet meer zo lekker liep. Hester was daar weer met een andere vriendin van mij en we raakten aan de babbel. Zelf was ik DJ in een andere discotheek en toen ik haar daar later weer tegen het lijf liep, ik was inmiddels single, sloeg de vonk tussen ons over.
Dit huwelijk heeft ons twee kinderen geschonken, beiden wonen tegenwoordig in de stad. Niels is in 1989 geboren en is werkzaam in de ICT-branche. Nadine volgde twee jaar later en is detacheerder in de medische sector.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik heb zes jaar over de MAVO gedaan in Groningen maar ben uiteindelijk met best nog wel met goede cijfers geslaagd. Ik heb nog een tijdje op de MTS gezeten maar een beroepentest via het arbeidsbureau wees uiteindelijk uit dat de handelsrichting wel wat voor mij zou zijn. En dat bleek ook te kloppen want ik heb uiteindelijk mijn MDS-diploma weten te halen met als keuzevak assurantiën.
En die extra vak bracht mij op 24-jarige leeftijd in contact met Dolf de Vries die voor een dochtermaatschappij van Aegon verzekeringen werkte. De vestiging zat in De Wijert-Zuid en de ontmoeting tussen ons kwam via school tot stand. Zonder dat werken in de verzekeringsbranche mijn droombaan was, heb ik toch zes jaar voor Aegon gewerkt ook al omdat er met de verdiensten helemaal niets mis was. Ik sloot allerlei verzekeringen af, van autoverzekeringen tot hypotheken.
Een conflict met een verzekeringsinspecteur bracht mij qua werk naar Bruynzeel Vloeren waar ik eerst technisch inspecteur werd op de bouwplaats. Oorspronkelijk kwam het bedrijf uit Roosendaal maar ze hadden ook een vestiging in Groningen. Ik had ze al regelmatig getipt om ook een verkoopwinkel in Groningen te starten en toen dat begin jaren negentig daadwerkelijk gebeurde, werd ik gevraagd filiaalmanager van de showroom, die gevestigd was aan de Verlengde Hereweg, te worden. Tevens leidde ik nieuwe medewerkers op. Ik ben er geëindigd als regiomanager Noord-Nederland en stuurde in deze functie een zestal medewerkers aan.
Ik had schik in het werk maar kwam tijdens een Nieuwjaarsreceptie in contact met de toenmalige directeur van Vermeulen Verpakkingen uit Leeuwarden. Hij bood mij een baan als accountmanager bij zijn bedrijf aan en bleef daar vervolgens ook in volharden. Met als gevolg dat ik na negen maanden uiteindelijk overstag ging en daar heb ik tot op heden nooit spijt van gehad. Het mooie van dit werk is dat je langdurige relaties opbouwt met je klanten en elk jaar werden dat er meer. Hier heb ik ook veel tijd in geïnvesteerd.
Naast de verkoop van allerlei verpakkingsmaterialen in de drie noordelijke provincies verkocht ik door het hele land heen ook verpakkingsmachines. Vermeulen Verpakkingen is in april 2023 overgenomen door Bonsema Verpakking en ik heb daar dezelfde functie in hetzelfde rayon gekregen. Sinds een jaar of vier werk ik wel een dag minder en dat bevalt mij prima. Ik ben onlangs 65 jaar geworden en moet officieel nog twee jaar tot mijn pensionering. Ik weet nog niet wanneer ik definitief stop want het werk in de buitendienst gaat mij nog steeds goed naar de zin.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik ben al wel een beetje aan het voorsorteren naar mijn pensioen en heb voor maart 2025 al een golfcursus geboekt nabij Assen. Ik ben benieuwd of dit wat voor mij is. Hester en ik zijn voor de coronaperiode al begonnen met reizen en hebben inmiddels prachtige trips gemaakt naar Bali, Thailand, Bonaire en Curaçao. Ook wil ik proberen mijn conditie te verbeteren door het tennis weer wat op te pakken, ik loop hiervoor eerst nog bij de fysio.
Ook zou ik in Middelstum wel wat vrijwilligerswerk willen doen. Op Ewsum bijvoorbeeld maar Stichting Middelsoam in het Hippolytushoes is ook in beeld. We zien wel wat er op ons pad komt. Hester is anderhalf jaar jonger dan ik en werkt voor de gemeente Groningen. In het verleden ben ik voorzitter van een motorclub geweest en elftalleider van mijn zoon in de tijd dat hij nog op voetballen zat bij de vv Middelstum. En ik zou het bijna vergeten maar rondtoeren in de Cabrio, een Alfa Romeo Spider, is ook een hobby van mij.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Dat ik Hester ben tegengekomen, de geboorte van Niels en Nadine en de mooie reizen die we gemaakt hebben tot dusver.
En de dieptepunten?
Dat is toch het verlies van dierbaren. Mijn moeder mocht slechts 66 jaar worden en is vlak na haar pensionering aan darmkanker overleden. Mijn vader is 84 geworden en mijn schoonvader 86. Mijn schoonmoeder leeft gelukkig nog steeds en is 94 jaar.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Soms denk ik er wel eens over na om mijn memoires aan het papier toe te vertrouwen. Want ik ben qua werk zoveel verschillende mensen tegengekomen, ieder met zijn of haar eigen verhaal. In mijn begintijd in de verzekeringen, moest ik ook de incasso’s doen en openstaande rekeningen innen. Ik ben toen ooit eens bedreigd door een klant in zijn huis met een aardappelmesje. Gelukkig is het bij die ene keer gebleven. Ik was het al weer vergeten maar omdat jij nu over bijzondere klantverhalen begint, schiet mij deze weer te binnen.
Dat ik bij een vrouwelijke klant binnenkwam die schaars gekleed door de kamer liep, is wat dat betreft een prettigere herinnering. Al krab je je dan wel achter de oren over de vraag ‘waar ben ik nu toch weer beland?!’
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Los van het maken van verre reizen, hoef ik niet per se nog allerlei bijzondere dingen te doen. Wel vind ik het jammer dat het sporten bij mij momenteel wat minder gaat. Dat hoop ik toch wat meer op te kunnen pakken in de nabije toekomst.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Nergens van! Het leven bestaat uit keuzes maken. De meeste hebben bij mij goed uitgepakt en soms moest ik op de blaren zitten. Maar dat heb ik nooit erg gevonden maar meer als een leerproces gezien.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Noteer gerust een negen, ik ben een tevreden mens!
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik zeg wel eens gekscherend, je moet drie dingen in het leven: poepen, plassen en doodgaan. De rest van je daginvulling zijn allemaal keuzes. En de kunst is om die keuzes te maken die goed bij jezelf als persoon passen. En dan mag je qua keuze best wel een keer een foutje maken toch? Want dan ga je er ook over nadenken hoe het beter zou kunnen en dat is nooit verkeerd natuurlijk.
Zelf rijd ik nu weer terug naar Steendam, naar de boorden van het Schildmeer waar we door een brand in onze eigen woning negen weken geleden tijdelijk verblijven. Hopelijk wordt deze week eindelijk alle papieren rompslomp over de schades en de herstelwerkzaamheden goedgekeurd en kunnen we begin volgende jaar weer genieten van ons eigen huis nabij het Middelstumer bos. Dat is zeker iets om naar uit te kijken.