Daan en Evi, kunnen jullie jezelf in het kort even voorstellen?
‘Zal ik aftrappen? Ik ben immers vijf jaar geleden reeds eerder aan bod geweest. Daan Gelling is de naam, 24 jaar, geboren in Groningen, getogen in Huizinge en tegenwoordig in het centrum van de stad wonend. Ik zit in het derde jaar van de RUG-studie Spatial Planning and Design en hou me hierbij onder andere bezig met de ruimtelijke ordening van het stedelijk gebied. Ik heb door de vele trainingsuren, gemiddeld besteed ik zo’n twintig uur per week aan de marathonsport, wel wat studievertraging opgelopen.’
Evi: ‘Qua woonachtergrond en studievertraging loopt mijn voorstelronde parallel met die van mijn grote broer. Ik woon sinds twee jaar op kamers in Groningen en studeer aan de RUG Live Science & Technology waar ik onderzoek doe op celniveau. Ook ik beleef veel plezier aan de schaatsmarathonsport en ben hier qua trainingen en wedstrijden zo’n 15 uur per week mee bezig.’
Daan, dik twee jaar geleden was daar voor jou een mooie overstap naar de marathonploeg van Jillert Anema?
Na een goed jaar op het hoogste schaatsmaratonniveau, ook wel A-categorie genoemd, met de nodige top-10 noteringen, waren inderdaad meerdere teams in mij geïnteresseerd. Toen Royal A-ware van coach Jillert Anema zich meldde, was de keuze door mij echter snel gemaakt. Al viel het nog niet mee om met Anema in contact te komen want die was op dat moment aanwezig bij de Olympische Spelen in China. Maar toen dat uiteindelijk lukte, waren we er vervolgens snel uit.
Hoe bevalt en wat betekent dit voor jou qua trainingen en intensiteit?
Van deze overstap heb ik geen moment spijt gehad. En de trainingsintensiteit is zeker omhooggegaan. Ik train nu twee keer per dag i.p.v. één keer en ga vier keer per week naar Thialf in Heerenveen. Daarnaast fiets en hardloop ik veel. Ter voorbereiding van dit seizoen zijn we twee keer twee week naar Italië geweest. Je begrijpt nu vast wel wat beter waarom de studie vertraging opgeleverd heeft. Gelukkig staat daar een onkostenvergoeding tegenover. Dat is uiteraard geen vetpot maar voor nu genoeg om van rond te komen.
Het heeft je de afgelopen jaren in elk geval mooie overwinningen opgeleverd?
Ik heb inmiddels inderdaad twee marathonoverwinningen geboekt op kunstijs. De eerste was in het seizoen 2022/2023 toen ik de wedstrijd in Hoorn op mijn naam schreef. Zo’n eerste overwinning is extra speciaal en wordt met iedereen van het team gevierd. De op het podium uitgereikte likeurfles was dan ook snel leeg. En vorig seizoen won ik de tweede wedstrijd in Utrecht.
Deze overwinningen vielen echter in het niet bij de winst tijden het Open Nederlands Kampioenschap op het natuurijs van de Weissensee in Oostenrijk begin dit jaar. Ik wist na 150 kilometer met een ferme eindsprint mijn twee medevluchters te verslaan. By far mijn mooiste en belangrijkste overwinning tot nu toe. Hierdoor mocht ik bij de overige wedstrijden op natuurijs met een speciaal rood-wit-blauw schaatspak rijden.
Wat zijn je doelstellingen voor dit seizoen?
Het zou natuurlijk prachtig zijn wanneer ik deze ONK-titel nogmaals zou kunnen pakken. Maar de alternatieve Elfstedentocht winnen op dezelfde Weissenssee, die enige dagen later wordt gereden en 200 kilometer lang is, zou ook niet verkeerd zijn. De dubbel pakken is bijna onmogelijk, ik zou niet weten wie dit voor het laatst geflikt heeft.
Qua marathons in Nederland zou het natuurlijk mooi zijn om weer een overwinning te pakken. Maar het marathonrijden is ook een sport in teamverband dus wanneer een ploeggenoot vooraan rijdt en bijvoorbeeld een ronde pakt dan wordt de koers op die schaatser afgestemd.
Vorig jaar heb ik voor het eerst meegedaan aan de NK 5 kilometer langebaanschaatsen. Daar was ik best wel nerveus voor. Uiteindelijk ben ik 16e geworden. Dit weekend ga ik proberen om mij te kwalificeren voor de Wordcup tijdens een kwalificatietoernooi maar de marathon een dag eerder heeft voor mij een grotere prioriteit hoor.
Jij wordt momenteel helaas geteisterd door een zware blessure Evi?
Zo’n moment komt natuurlijk nooit goed uit maar vier weken geleden ben ik in Thialf uitgegleden en tegen de boarding gesmakt met een pittige enkelblessure tot gevolg. Ik ben inmiddels weer rustig aan het fietsen maar wedstrijden rijden, dat zit er voorlopig niet in. Ik vermoed dat ik de eerste 5,6 wedstrijden van dit seizoen aan mij voorbij moet laten gaan. Maar gelukkig zijn er 28 in totaal dus er valt nog genoeg te schaatsen.
Sinds wanneer sta jij op de schaatsen?
Tegelijk met Daan, we hebben het samen opgepakt. Ik was wel wat jonger, ik vermoed zo’n acht jaar, maar ging wel direct heel fanatiek van start. Een groot talent was ik aanvankelijk niet maar door de vele trainingen op de topsportschool wist ik mij in de juniorentijd op 16-jarige leeftijd toch aardig in de kijker te schaatsen. Ik heb op 19-jarige leeftijd de overstap naar de A-divisie gemaakt, dit wordt mijn derde jaar op het hoogste niveau bij de vrouwen.
Ook jij hebt inmiddels mooie overwinningen behaald toch?
Twee jaar geleden ben ik gevraagd voor het schaatsteam Turner. Er stopten destijds twee schaatssters binnen het team en er was ruimte voor nieuw talent. Ik had een goed seizoen bij de beloften gedraaid, vandaar dat ze bij mij uitkwamen. Het marathonpeloton bestaat uit zo’n tien tot twaalf ploegen en van elk team doen elke wedstrijd vier schaatssters mee, bij de mannen zijn dit er vijf.
Eerste ben ik nog niet geworden, dat is zeker een doelstelling voor dit seizoen. Maar de eerste podiumplek, ik werd in die wedstrijd op de mooie baan van Amsterdam tweede, voelde als een overwinning hoor. Je weet hierdoor dat je met de beste schaatssters van het peloton meekan.
Hoe is jullie onderlinge band, trainen jullie bijvoorbeeld wel eens gezamenlijk?
Dankzij de gezamenlijke trainingen, zien we elkaar best wel vaak. Een paar keer per week carpoolen we gezamenlijk naar Heerenveen voor onze trainingen. En tweewekelijks gaan we met zijn tweeën bij onze ouders in Huizinge eten.
Wie zien ze veel vaker hoor want ze zijn er altijd bij tijdens de wedstrijden. Het is mooi dat we dit met elkaar als gezin kunnen beleven. De wedstrijden zijn ook mooi na elkaar, eerst de damesrace en daarna de heren. Evi: ‘Een enkele keer ga ik ook wel mee tijdens een fietstraining met de boys. Dat is dan wel flink aanpoten natuurlijk maar ook een stok achter de deur om nog harder te rijden.’
Als ik jullie vraag naar jullie schaatshoogte- en dieptepunten, wat is dan het antwoord?
Daan: ‘De overwinning op de Weissensee was mijn absolute hoogtepunt. Wat een mooi gevoel was dat toen ik als eerste over de finish ging na zo’n zware race en onder een grote publieke belangstelling. Twee jaar geleden brak ik door een val mijn sleutelbeen. Een geluk bij een ongeluk was dat dit in de zomerperiode was, ik heb er geen trainingsachterstand door opgelopen.’
Evi: ‘Deze enkelblessure is mijn zwaarste tot dusver maar er zijn nog genoeg kansen gelukkig dit seizoen. Naast de tweede plek in de marathon van Amsterdam kijk ik ook met veel plezier terug op de eerste marathonwedstrijd op natuurijs van het vorig seizoen. Deze vond plaats in het Groningse Noordlaren en daar werd ik vierde.’
Hebben jullie nog mooie schaatsanekdotes?
Sowieso zijn die weinige wedstrijden op natuurijs heel bijzonder. Nederland raakt dan in de baan van het schaatsen en de omstandigheden doen natuurlijk ook veel zwaarder en meer winters aan dan een wedstrijd op kunstijs bij dik tien graden zoals afgelopen weekend toen er zelfs water op het ijs lag.
Er is dan altijd een gezonde strijd tussen meerdere plaatsen in Nederland om de eerste marathon op natuurijs te organiseren. Vaak hoor je dat pas op de dag zelf of het doorgaat en waar. En dan het maar zo voorkomen dat een familiediner op Tweede Kerstdag er bij in schiet.
Daan: ‘Vorig jaar heb ik de eerste marathon moeten missen omdat we die dag terugvlogen van een trainingskamp op Tenerife. Gelukkig was er een dag later nog een tweede wedstrijd op natuurijs en daar kon ik wel aan meedoen.’
Nog tijd voor andere hobby’s?
Daan: ‘Ik moet toegeven dat er veel vrije tijd gaat zitten in het schaatsen en mijn studie. Maar een leuke vakantie met vrienden sla ik niet graag over. Hoewel het dan vaak wel weer een sportieve vakantie wordt, bijvoorbeeld een wintersportvakantie of fietsvakantie in de Alpen.’
Evi: ‘Voor mij geldt ook hier hetzelfde. Maar een wintersportvakantie met vrienden of een terrasje pakken in de stad zijn altijd leuke uitstapjes en af en toe qua ontsnapping en afleiding hard nodig.’
Waar staan jullie qua schaatscarrière over 5 a 10 jaar?
Evi: ‘Voor mij is het vooral zaak om elk jaar beter en sterker te worden. En ik ga dit jaar dus voor mijn eerste marathonoverwinning.’ Daan: ‘Ook dit jaar ga ik weer proberen om mij te kwalificeren voor de langebaanwedstrijden op de vijf kilometer. Te beginnen voor de Wordcup dit weekend. Maar de focus zal de komende jaren zeker nog blijven liggen op het marathonschaatsen hoor.’
Willen jullie verder nog iets kwijt?
Dat we het leuk vinden dat dit voor ons een echte gezinsport is die we samen met onze ouders kunnen en mogen beleven. Daar horen ook gezamenlijke trips naar bijvoorbeeld Oostenrijk en Zweden bij.
En het klopt dat we begin dit jaar nog gezamenlijk in een uitzending van RTV Noord zijn geweest. Dat was de dag na de eerste marathon op natuurijs in Noordlaren. Je merkt dan meteen dat het marathonschaatsen meer aandacht krijgt. Leuk dat je weer in Huizinge was. Kom gerust over een paar jaar weer langs om te zien hoe de schaatsvlag er dan bij hangt in huize Gelling!