Ik val de laatste weken met de neus in de boter qua mooie en interessante bijeenkomsten. En dat met de Promotiedagen op komst waar ik over het Hogelandplein een sfeerverslag mag schrijven. Ook iets om naar uit te kijken. Was daar twee weken geleden een bijeenkomst in Oosterwijtwerd georganiseerd door het Ondernemersplatform van de gemeente Eemsdelta, vorige week was ik te gast bij de BVGB die bij Moi Bedum Paul Noort op bezoek kreeg.
Ik moet voorzichtig toegeven dat ik mij hier zelf lichtjes voor uitgenodigd had door te vragen of sympathisanten van de BVGB ook welkom waren. Dat bleek gelukkig zo te zijn. En zo werd ik dik twee uur meegezogen in het enthousiaste verhaal van deze Neerlandicus die vroeger aan Windesheim in Zwolle journalistieke studenten klaarstoomde voor de maatschappij. Het les geven bleek hij nog niet verleerd te zijn. Wat een gave is dat, wanneer je zo boeiend kunt vertellen dat de zaal aan je lippen hangt.
Andersom genoot hij ook van de interactie met de zaal waardoor hij, naar eigen zeggen, zelf ook elke keer weer nieuwe dingen oppikt uit ons gebied. Geboren in het westen des lands, verhuisde hij vijftig jaar geleden naar het hoge noorden om vervolgens uiteindelijk in Haren neer te strijken. Enthousiast vertelde hij ons over de huidige en de vroegere loop van de Hunze die zijn oorsprong ergens rond Borger heeft en uiteindelijk deels uitmondt in het Lauwersmeergebied en deels, volgens mij, via een Eemsvertakking in de Dollard.
Walfridus en de gelijknamige toren passeerden de revue. De uitlopers van de Drentse Aa tot bij Pieterburen inclusief de mogelijkheid dat er zich in noord-Groningen onder de kleioppervlaktes ook een heuse hunebed kan bevinden. De grote hoeveelheid kerken in ons gebied, zeker in vergelijking met noord-Drenthe, werd besproken en de mooie luchtfoto’s van Koos Boertjens uit ons prachtig gebied deden de rest.
Terug ook naar de tijd dat Groningen uit eilandjes bestond zoals de Marne, Middag en Humsterland. Even waande ik mij terug in de schoolbankjes van het Van Hall Instituut tijdens mijn studie milieukunde waarbij ik direct op mag tekenen dat ik er deze avond een stuk ontspannender bijzat dan destijds. BVGB, en dan met name Hans, dank voor een mooie en boeiende avond!
Waarbij mijn inziens maar weer eens bevestigd werd dat we in een prachtige provincie wonen, als je er maar oog voor hebt. Tijd misschien wel voor hoogwaardige toerisme en een 14-daags arrangement in ons prachtig gebied. Maar daar heb ik het de vorige keer natuurlijk al over gehad.
Wat bracht de afgelopen weken mij nog meer? Een mooie diploma-uitreiking bijvoorbeeld van de oudste. En een Koster-familiedag in Westerwijtwerd. Waarna de eerste uitnodiging, deze kwam vanuit Wiemersheerd, om pa te herdenken inmiddels de mailbox is binnengegleden. We zijn dan net terug van een hopelijk mooie vakantie naar een ver en warm oord. Heel iets anders inderdaad dan de Berlijn-trip van vorig jaar. Maar zeker iets om naar uit te kijken. Oktober was ook de maand waarin teruggekeken werd op een verdrietige periode vorig jaar. In een mooie en unieke setting werden volop herinneringen opgehaald.
En dan was daar vorige week nog de Presentatiedag van de voetbalclub. Deze woensdag vindt de algemene ledenvergadering plaats en daarna zijn hopelijk alle seizoenstartperikelen weer geweest. Deze weken staan voor mij, naast de voorbereidingen voor de Promotiedagen, ook een beetje in het teken van de Bedumer Winterloop. Vorige week mocht ik op uitnodiging een bezoek brengen aan een heel bijzonder instituut. De busreis van en naar het UMCG leverden sowieso al genoeg bijzondere verhalen op maar die bewaar ik voor het verhaal van volgende week.
(Foto: Jannes Klaassen)
Het feit dat ik zaterdag jl. mijn eerste competitiewedstrijd van dit seizoen voor Middelstum 3 speelde, kan ik wel nog mooi in dit verhaal meepikken. Uit tegen Holwierde pakten we qua collectief een zwaar bevochten punt. Vooraf dichten we ons wellicht een goede kans op een overwinning toe omdat Holwierde in zijn eerste drie wedstrijden nog geen punt had gepakt maar ze hadden dan ook drie zware tegenstanders gehad.
Het punt voelde voor mij als een overwinning en dat in het seizoen dat het laatste moet worden qua voetballen op ‘een groot veld’. De eerste kan ik mij nog heel goed herinneren. Die was in maart 1982 en die wonnen we met 3-0 tegen Noordpool. Een week later scoorde ik als spits twee goals in mijn tweede wedstrijd, ook weer thuis en nu tegen Usquert. Een wedstrijd die we met 7-0 wonnen en waar mijn ouders net te laat kwamen om getuige te zijn van die doelpunten.
Een weemoedige herinnering in de tijd dat de blaadjes volop van de bomen dwarrelen. Oktober is door de herfstkleuren toch een hele mooie maand, zo bedacht ik mij onlangs. Mooier dan november maar daar hebben we een probaat middel voor gevonden qua vakantietrip. En daar ik met gemak de 800-woordengrens doorklief, weet ik dat het voor deze week meer dan genoeg is qua keek op de week-input. Volgende week dus mijn busavonturen en deze week nog maar even genieten van aangename temperaturen.