Beter gezegd; een hete en heerlijke sportzomer. Dieptepunten maar vooral hoogtepunten op sportgebied de afgelopen maanden. 2024 gaat wat mij betreft in de boeken als een mooi sportjaar! Ik en velen met mij hebben genoten. Daarnaast zag ik ook een mooie les die bij ieder sportevenement weer boven kwam drijven. Het begon verrassend negatief. Lokale trots Rood Zwart Baflo (RZB) degradeerde toch nog op de laatste dag van de competitie.
De uiteindelijk degradatie is er in geslopen bij het vlaggenschip van RZB. Gedurende het seizoen had RZB het niet meer. De kracht van het seizoen ervoor was verdwenen en er zat geen juiste spirit meer in het team. Een neerwaartse spiraal waar ze niet meer uitgekomen zijn. Crisissferen bij de voetbalclub uit Baflo. De trainer en in zijn kielzog de voorzitter verdwenen jammerlijk van het lokale voetbalpodium.
RZB recht nu zijn rug. Er is een nieuwe veelbelovende trainer aangesteld. De selectie wordt weer op peil gebracht en is inmiddels weer aan het trainen en oefenen voor het komend seizoen. En bestuurlijk gezien is men in Baflo ook orde op zaken aan het stellen. Mooi om te zien hoe een dorp/vereniging de handen ineen slaan en er weer wat proberen van te maken. Ik ben erg benieuwd wat RZB komend seizoen gaat doen in de 5de klasse. Genoeg talent aanwezig in Baflo om weer een stap hogerop te maken.
Fc Groningen is zoals verwacht weer gepromoveerd! Aanvallend en attractief voetbal. Een team wat durft te voetballen. Iets waar heel Groningen al jaren op zat te wachten. En dan ook nog met een grotendeels Groninger selectie. De maand mei was doorslaggevend. Telstar uit was de slechtste wedstrijd van het seizoen maar daardoor spannend tot de laatste minuut. Ik zat aan de buis gekluisterd en heb Van Bergen, die de gelijkmaker scoorde waardoor we nog konden promoveren, heilig verklaard die avond.
10 Mei, FC Groningen-Roda JC was een legendarische dag. In mijn beleving grootser dan de bekerfinale in de Kuip welke ik ook van A tot Z heb meegemaakt. Samen met mijn pa in de trein heen. Aangekomen bij het stadion stonden mijn schoonpa en vrouw ons op te wachten. In en rondom het stadion voelde je een onoverwinnelijke sfeer.
Nog nooit heb ik het stadion uit volle borst ‘Laat ons weer eens juichen’ horen zingen, kippenvel! En daarnaast bij de goals, die explosie van gejuich, ongekend en tot in de diepste poriën! En tot slot de terechte pit invasion! Wauw, wat een middag en avond. Een belevenis die ik mijn kinderen en hopelijk kleinkinderen nog vaak ga vertellen.
Eind mei, begin juni startte het Europees Kampioenschap. In eerste instantie voelde ik de oranjekoorts nog niet helemaal. Na het uitvallen van de sterkhouders De Jong en De Roon had ik echt het gevoel dat het een redelijk kansloze missie zou gaan worden. Maar niets was minder waar. Na de eerste wedstrijd tegen Polen ontstond er geloof. Geloof in een goed resultaat. Ondanks dat spelers nog moesten groeien in hun rol. Gelukkig zaten we in de poulefase en was die groei ook mogelijk. Het spel en de spirit groeide.
Toen duidelijk werd dat we in de knock-outfase ook nog in het ‘juiste rijtje’ terecht waren gekomen ontstond er nog meer geloof. Een groot deel van Nederland begon te geloven in het mooiste sprookje van allemaal. De Roemenen en de Turken werden in mooie en zinderende partijen aan de kant gezet. De halve finale was bereikt. In deze wedstrijd werd weer eens helder dat wanneer je van je eigen krachten uitgaat je het verst komt.
Een eerste helft waarbij je te afwachtend voetbalt waardoor de tegenstander in zijn kracht komt. Een omgekeerde tweede helft! Een team wat van zijn eigen kracht uitging en durf en lef toonde… Heerlijk wat een tweede helft. Een verlenging lonkte en eventuele penalty’s hadden we met deze spirit gewoon gewonnen. Tot aan de 90ste minuut. Met een doffe dreun werd iedereen inclusief mijzelf wakker. Teleurstelling enerzijds, anderzijds ook trots en voor mij weer de bevestiging: ga uit van je eigen kracht en heb lef en durf.
Tijdens de eindfase van het Ek was de Tour de France gestart. Een geweldig evenement waarbij teams als Trek, Visma en UEA elkaar door professionalisering tot ongekende prestaties stuwen. Plateau du Beille, een beklimming van 15,9 km en van de buitencategorie, werd in zo’n 40 minuten beklommen. Ongekend snel! Pantani had er meer dan 45 minuten voor nodig een kleine 20 jaar terug en gebruikte hiervoor ook nog wat verboden middeltjes.
Maar het was volgens de winnaar Pogacar niet alleen materiaal, teamtactiek, voeding en training. Het was volgens hem geloof in eigen kunnen (lees kracht) en lef. Door lef te tonen dwing je geluk af en leg je de tegenstander jouw wil op, aldus de Sloveen. En zo was het deze Tour! Was de Tour spannend? Niet echt maar wanneer je kijkt naar de prestaties die er neergelegd worden, ongekend!
Ook Verstappen is een sportman welke mij en vele andere inspireert. Naast dat hij voor een heel sterk team rijdt, zijn ook zijn persoonlijke wapens talent/kracht en durf/lef factoren die hem tot grote hoogten brengt. Niet voor niks wist hij in België weer zomerkampioen te worden en is hij in mij ogen hard op weg naar een 4de wereld titel in de F1.
Ook de Olympische zomerspelen in Parijs waren voor Nederland weer groots. Na een stroeve start waar medailles niet werden gepakt bij het judo en zwemmen kwam de Oranjeploeg geweldig op gang. Dagelijks werden er medailles gewonnen van hockey tot aan atletiek. En van BMX tot aan 3tegen3 basketbal. Dit laatste heeft mij boven op de tafel laten springen van vreugde. Ongeveer een half jaar tot een jaar terug kwam ik al zappend in aanraking met deze sport. Een klein team van 4 ‘onbekende’ spelers plaatste zich voor de spelen.
Deze nieuwe Olympische sport spreekt me aan. Snel, dynamisch en spectaculair. De spelers spraken mij aan omdat ze uit durfden te spreken dat ze voor de medailles wilden gaan in Parijs. Ik zag het team terug tijdens de spelen en heb een aantal wedstrijden van het team kunnen volgen. Geweldig hoe ze steeds weer wedstrijden naar hun hand wisten te zetten. Het team kon dit doordat ze goed hun kwetsbare kanten kenden en goed gebruik wisten te maken van hun krachten.
Hierdoor hebben ze volgens mij in de wedstrijden voorafgaand aan de finale in de poulefase 1x verloren tegen Letland. De gedoodverfde kampioenskandidaat. Niet de Letten maar de Fransen troffen de Nederlanders in de finale. In het hol van de Leeuw wist het team na een geweldige en spannende wedstrijd in de laatste seconden het winnende schot te maken. Worthy de Jong had de durf en het lef om deze bal richting de basket vanuit een onmogelijke positie te schieten. Raak. Olympisch kampioen! Mijn dochter die inmiddels op bed lag kwam naar beneden omdat ze zich afvroeg waarom vader en moeder zo enthousiast aan het juichen waren…
Ik lig hier nu op het strand op Gran Canaria. Genietend van een heerlijke vakantie met mijn gezin. Al schrijvend, genietend terugdenkend aan deze sportzomer heb ik weer zin in morgen. Want dan zit ik rond 12 uur op het terras van ons hotel om de wedstrijd van FC Groningen – AZ op groot scherm te kijken. Zin in want beide teams spelen vanuit hun eigen kracht en durven met lef te spelen.
Ronald de Haan, zaterdag 24 Augustus 2024, Gran Canaria, Playa del Inglés.