Buiten is er sprake van een strakblauwe hemel wanneer ik aan mijn laatste blog van het eerste half jaar van 2024 begin. Een mooi moment om nog even terug te blikken en nog verder terug te blikken. Vorige week schoot de wekelijkse keek op de week door al die Bedrijvenvoetbal-verhalen erbij in. Maar er gebeurden genoeg enerverende dingetjes natuurlijk de afgelopen weken. Weken die als altijd in het teken staan van het afscheid van weer een voorbijgevlogen seizoen.
Zo namen we bijvoorbeeld op Doord op Landgoed Schollema afscheid van onze TD Mayko de Graaf in zijn zeventigste levensjaar. Nog één keer ‘Mayko, ik lijk steeds meer op jou’ onder begeleidend gitaargetokkel en het was definitief het einde van een bijzonder tijdperk van een kleine tien jaar. De biertjes vloeiden rijkelijk, de bbq gleed er als vanouds stevig in en de zon ging hij een knisperende vuurton als vanouds langzaam ten onder.
Een dag later stond er voor ons een bezoekje aan het Goffert Park in Nijmegen op het program. The Boss zelf kwam hoogstpersoonlijk langs en deze rasentertainer stond hoog op de bücketlijst om ooit nog eens te bezoeken in mijn leven. Op 74-jarige leeftijd rockte Bruce Springsteen nog steeds als vanouds en als Berkenlaners onder elkaar genoten we van mans energieke optreden al werden enige klassiekers zoals The River toch wel gemist in de playlist. Maar goed, je kunt niet alles hebben natuurlijk. We waren erbij en het voelde prima.
En natuurlijk stond het afgelopen weekend in het teken van het Bedrijvenvoetbal in Bedum. Dat begon al op de donderdagavond tijdens de podcastsetting met onder andere Dick Lukkien. De trainer die de FC toch mooi maar even binnen een seizoen weer de eredivisie in loodste. Nuchter als altijd en met voormalig spits Gerald Sibon als side-kick werd het een gezellige avond te midden van tal van Beemer prominenten.
Zaterdag mochten wij met de unieke Van Dijken Bouw – AH – Bert-Koster.nl combinatie ons debuut maken bij de 45+-Legends. Legendarisch was het zeker en eerlijk is eerlijk, ik had er met deze selectie stiekem meer van verwacht qua sportieve prestaties. Twee dikke nederlagen, twee minder dikke nederlagen maar gelukkig op het hoofdveld onze enige overwinning. Tegen Team Chris Slager namen we zelfs brutaal een 1-0 voorsprong maar door een onverklaarbare wondergoal van waterontharder Kooijmans stond na 25 minuten een 1-2 nederlaag op het fictieve scorebord.
Gelukkig waren we dit in de vermaarde derde helft al snel weer vergeten. De biertjes vloeiden rijkelijk en de ene na de andere bekende schuifelde langs. Ik ontwaarde nog een heus familieKosterteam bij 35+ maar ook KIG kon op sportief gebied geen potten breken. En dit jaar voor mij geen feesttent. Ik heb vast de nodige gezelligheid gemist maar dat heb ik ook in andere settings in ontvangst mogen nemen.
Bij buurman keken we bijvoorbeeld gezellig naar de verrichtingen van het Nederlands elftal en woensdagavond mogen we al weer. Hopelijk pakken we na de Turkse scalp dan ook die van Engeland. Niets is onmogelijk voor hen die willen en die wil zit er bij de gebroeders Koeman zeker in.
Zelf werk ik rustig maar wat mij betreft heel zeker naar de vakantie toe. Nog enige telefonische interviews plus uitwerkingen, nog de nodige artikelen die opgemaakt moeten worden en zeker nog de nodige commerciële uitingen op Facebook, X en LinkedIn en dan zijn daar een kleine twee week Tsjechië. Zin in? Zeker! Maar eerst woensdag nog even vroege-fietstocht nummer 7 onder hopelijk heerlijke weersomstandigheden ondergaan.
En dan zit het eerste half jaar er al weer op. Naast tal van mooie uitstapjes en festiviteiten, onder andere rondom het negentig jarig bestaan van de voetbalclub die promotie naar de derde klas op een haar na miste, waren daar ook de donkere keerzijdes des levens. Mensen werden soms onverwacht uit ons midden weggerukt en vorige week nog werden wij opgeschrikt door een onheilstijding in familieverband. Man, je wordt door de vluchtigheid van het leven direct weer met de neus op de feiten gedrukt.
En daarbij stond de januarimaand in het teken van mijn vader die op 91-jarige leeftijd kwam te overlijden. Een vakantieweekje in het Limburgse Arcen kwam in een rollercoasterversnelling terecht maar gelukkig waren daar toch nog wat genietmomentjes ondanks alle perikelen. Ik denk nog even terug aan onze vorige vakantie in Frankrijk toen daar halverwege het bericht binnensijpelde dat het met pa niet goed ging. Die vakantie werd daarom eerder afgebroken dan gepland maar door die dip wist pa zich nog heen te worstelen. Een half jaar later vond hij alsnog zijn Waterloo maar ook zijn langgekoesterde rust.
Hopelijk mogen de vrouw en ik dit jaar wel tot het eind zorgeloos genieten van al het moois wat er op ons pad komt. Langs deze weg wens ik eenieder die er vandoor gaat, dichtbij of verder weg, prachtige vakantiedagen toe. En ook voor de thuisblijvers natuurlijk de nodige genietmomenten toegewenst. Want ook hier is het fantastisch als je er maar oog voor hebt! De augustusmaand staat dan weer in het teken van het bezoek aan tal van mooie dorpjes op het Hogeland. Ook iets om mij op te verheugen. Tot ziens, tot lezens!