Ik ben al een beetje aan het aftellen. Wanneer ik vier weken verder kijk dan zie ik mijzelf al in Tsjechië zitten om twee weken vakantie te vieren. Voor mij geen straf, kan ik u wel vertellen. Ik hou van het land en met een stapel boeken mee moet het allemaal prima te pruimen zijn. De interviews tot die tijd zijn grotendeels afgebakend en hopelijk kan ik u voor die tijd nog minimaal één en hopelijk twee nieuwe adverteerders voorschotelen.
Maar zover is het nog niet. Tot die tijd wacht het land waar de Oranjekoorts vermoedelijk de komende weken wel op gaat lopen. Man, wat was het genieten geblazen om die lange oranje stoet in Hamburg naar het Volksparkstadion te zien lopen. Het stadion dat na een mooie pot voetbal na negentig minuten weer van ons was, net als in 1988. De 2-1 overwinning op Polen kwam moeizaam tot stand en smaakte derhalve des te zoeter. Dat belooft nog wat voor de komende weken.
De laatste keer dat ik een eigen column de ether inslingerde was vv Middelstum net uitgeschakeld in de nacompetitie. En dus toog ik de week erop naar Bedum voor deel I van de Beemer Houdini-act. Ik ging er op het fietsje heen en dat heb ik geweten. Toen het na veertig minuten behoorlijk begon te regenen, vond ik mijn aansluiting in de kantine bij een groepje bierdrinkende Middelstumers.
Om vervolgens niet meer buiten te komen. Dat lag grotendeels aan het weer hoor. En toen het droog dreigde te worden en de wedstrijd afstevende op een verlenging, maakte ik mij net op om weer naar buiten te gaan toen een luid gejuich uitbarstte. Geen verlenging dus want de thuisclub had ook de tweede horde in de nacompetitie genomen. Het bier vloeide rijkelijk binnen, ook al om het vijfde elftal kampioen geworden was. Met vele bekende koppen in allerlei leeftijdscategorieën werd vervolgens bijgepraat en de kantine was al grotendeels leeg toen ik naar huis fietste. Gezelligheid troef derhalve.
Zo raar was het dus niet, dat ik met buurman meereed om op het complex van vv PKC de wonderlijke escape van de ploeg die in de winterstop met slechts drie punten dood en begraven leek, van nabij te zien. In de op één na laatste minuut van de verlenging sloeg de wonderploeg opnieuw toe met een ongekende vreugde-uitbarsting tot gevolg. Heel veel meer zal ik er nu niet over schrijven want dat mag ik voor een nieuwe opdracht doen maar het was leuk om dit nacompetitietoetje inclusief goede afloop van nabij te volgen.
De regen, ik stipte het al eventjes aan, dat is wel even een dingetje. Toen ik vorige week nog enige ronden van de Omloop van Bedum meepikte, sloeg het natte vocht mij ook al om de oren. Dat zal ongetwijfeld de nodige toeschouwers gekost hebben, al was het in en om Hotel ’t Gemeentehuis, zeker onder de overkapping, een drukte van jewelste. Django Wagner en de Kounavvels heb ik gemist maar ik pikte nog wel even een enerverende sprint om de overwinning mee.
Het was grotendeels Bedum dus wat de afgelopen weken de klok sloeg. Maar ook Winsum werd nog even aangedaan. Want een van de onderdelen van Waanzinnig Winsum was de pubquiz en met onze overwinning tijdens de Nieuwjaarsreceptie van de vv Middelstum nog vers in het geheugen, gingen we vol goede moed die kant uit.
Om tegen twaalven te moeten constateren dat een plaats in de ruime middenmoot ons deel was. Waar wij per ronde zeven van de tien vragen goed hadden, tapte de winnaar met negen van de tien goed uit een ander vaatje. Maar de gezelligheid, ongeveer zestig teams deden mee met gemiddeld zo’n zes deelnemers per team, vergoedde veel zo niet alles. Zeker met de muziekbingo aan het eind die er al meezingend inging als zoete koek.
U mist ongetwijfeld nog een groot evenement in deze opsomming en dat is natuurlijk Delfsail. De plannen om er heen te gaan waren er ongetwijfeld maar werden helaas, mede door het weer, nooit echt concreet. Daarbij ben ik er tijdens mijn derde vroege fietstocht toch nog even geweest. In Delfzijl heerste rond achten al een en al bedrijvigheid en iedereen keek reikhalzend uit op al het moois wat ging komen.
Zelf was ik eerder al ergens tussen Appingedam en Delfzijl gestrand in een weiland omdat ik een keer niet de geijkte fietspaden wilde nemen. Een week eerder was daar in Bedum al de weg die ik op een later tijdstip niet ingeslagen zou hebben maar dit was wel een prettige ervaring. Toen, tijdens rit twee, geen regen maar toen ik donderdag jl. Delfzijl via de dijk achter mij liet, was daar weer een motregen die mij tot mijn terugkeer in het Middelstumse achtervolgde.
Het zal mij echter niet ontmoedigen want donderdag staat de jaarlijkse rit naar Lauwersoog op het program en als ik de voortekenen mag geloven dan wordt het zelfs beter weer. Dat belooft wat, zeker met het slotweekend van de vv Middelstum voor de boeg. Daar is dit seizoen ook wel het een en ander gebeurd tijdens ons negentig jarig bestaan. Ongetwijfeld iets waar op teruggeblikt zal gaan worden, misschien wel tijdens de wedstrijd Nederland – Frankrijk. ‘We zijn er weer bij en dat is prima!’