Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Kornelis Harm Schaaphok. Je merkt het al, er is zelfs een heel dorp naar mij vernoemd. Laatst hebben twee motorrijdende medewerkers van Buurtzorg foto’s genomen van dit gehucht nabij Engelbert en mij deze vervolgens laten zien. Ik ben op 30 april 1954 geboren in het ziekenhuis in Groningen als oudste van vier kinderen. Een jongere broer van mij is helaas al overleden.
Toen mijn oma kwam te overlijden werden mijn ouders voogd van mijn vader zijn broertje en buurtgenoten wisten niet anders dan dat hij onderdeel van het gezin was. Mijn vader was monteur bij de Damster Automaatschappij DAM en mijn moeder regelde het huishouden.
In 1959 zijn mijn ouders naar Appingedam verhuisd en daar heb ik op meerdere plekken gewoond. In 1982 bracht het werk en de liefde mij naar Wezep. Nadat in 1985 mijn vader overleed, vond mijn vrouw het beter dat we dichter bij mijn moeder gingen wonen en zijn we naar Delfzijl verhuisd. Door trammelant met toenmalige buurtgenoten, ben ik uit gaan zien naar een andere woning en sinds 1999 woon ik met veel plezier aan de Dr. Poelmanweg in Bierum. Je kunt zelf veel doen om goed in het dorp te aarden. Wie goed doet, goed ontmoet zeggen ze toch?
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben zo’n veertig jaar getrouwd geweest met Thea Janssen uit Wezep. Zij is vorig jaar overleden. Na een urineweginfectie is ze opgenomen in het ziekenhuis en toen kreeg ze een hartaanval. Thea is slechts 73 jaar geworden. Het valt niet mee om het leven weer op te pakken zonder haar. Ik heb Thea leren kennen via mijn 27mc bakje in de vrachtwagen waardoor we via via met elkaar in contact kwamen. Zij had al twee kinderen toen ik haar leerde kennen.
Anita is in 1969 geboren en woont in Hattemerbroek. John kwam vier jaar later op de wereld en is in Oldehove neergestreken. Met Anita heb ik een heel goede band. Zij wilde niet eerder trouwen voordat ze mijn achternaam over kon nemen. Dat beschouw ik nog steeds als het mooiste cadeautje uit mijn leven. Ik heb al met al zes bonuskleinkinderen in leeftijd variërend van 4 tot 26 jaar.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school in Appingedam wist ik aanvankelijk nog niet wat te worden. Ik ging naar de LTS en koos voor de elektrotechniek. Op zestienjarige leeftijd behaalde ik mijn diploma en ging bij de marine aan de slag. Ik had namelijk om mijn vijftiende vakantiewerk gedaan op een schip via Wijnne Barends en dat beviel heel goed. Bij de marine hield ik het echter na drie maand al weer voor gezien, dat was het achteraf toch niet.
Ik ging vervolgens als elektrotechnicus bij Groenpol in Groningen aan de slag, later heette dit bedrijf GTI. Tussendoor ben ik ook nog in militaire dienst geweest. Ik kwam op in het Limburgse Blerick en haalde daar mijn vrachtwagenrijbewijs. Mijn parate tijd bracht ik vervolgens in Harderwijk door. Na een jaar of vier ging het economisch gezien zo slecht bij Groenpol dat ik werd ontslagen.
Ik zou mij de maandag erop bij het Arbeidsbureau inschrijven maar daar is het nooit van gekomen. Op de zondag ervoor kwam er namelijk een chauffeur van Lommerts langs die mij vroeg of ik voor een klus een weekje met hem mee wilde gaan op de vrachtwagen. Toen ik op vrijdag terugkwam stond Jakob Lommerts mij al op te wachten met de mededeling dat ik mij niet bij het Arbeidsbureau hoefde in te schrijven want ik kon wel bij hem aan de slag als chauffeur.
Lommerts ging na een faillissement over in De Bruine en daarna werd het eerst Vos en daarna Wagenborgen. De laatste drie jaar reed ik voor Lubbers die de transporttak van Wagenborgen overgenomen had. Al met al ben ik zo’n vijftig jaar met veel plezier vrachtwagenchauffeur geweest en ik heb ook vaak in het buitenland gereden en daarbij veel van Europa gezien. Thea stond er gelukkig achter dat ik hele weken van huis was, anders werkt zoiets ook niet.
Ik genoot van het avontuur en de vrijheid en de contacten met mijn collega’s. Toen ik voor Wagenborgen reed, was ik vaak voor de NAM aan de rit. In de loop van de jaren heb ik mijn kraanmachinistpapieren gehaald en daardoor mocht ik de kraan die op de vrachtwagen gemonteerd zat zelf bedienen. Dit kwam onder andere voor de NAM-werkzaamheden goed van pas.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik was 66 jaar en 4 maand toen ik met pensioen ging. Ik zat echter nog maar twee dagen thuis of een oud-collega van mij die voor zichzelf begonnen was, nam contact met bij op met de vraag of ik hem niet af en toe mee wilde helpen. Maar dat liep eigenlijk volledig uit de hand want de volgende drie jaar was ik zo’n beetje fulltime in dienst bij Abiant in Spijk voor deze transportondernemer waarvoor Abiant de betalingen regelde.
Aan dit dienstverband kwam een eind toen mijn vrouw overleed. Daarna begon ik zelf te kwakkelen. Ik werd geopereerd aan galstenen en toen kwam men erachter dat mijn aorta te groot was en moest ik daar aan geopereerd worden. Daarna kreeg ik in oktober 2023 ook nog een herseninfarct. Na de ziekenhuisopname volgden enige revalidatieweken in Delfzijl.
Ik ben eigenlijk nog steeds aan het revalideren en kom aan het tuinwerk, een grote hobby van mij, niet meer toe. Gelukkig krijg ik hulp en de Buurtzorg komt twee keer per week langs. Ik mag graag naar countrymuziek luisteren, Johnny Cash is een favoriete zanger van mij. En ik kijk graag naar sport met het wielrennen als favoriet. De Giro is net geweest en ik verheug mij uiteraard op de Tour de France en eerst nog de Ronde van Zwitserland. In de winterperiode ben ik regelmatig aan het klaverjassen. Vrijwilligerswerk en allerlei bestuursfuncties verrichten is er door mijn werk bij in geschoten.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De speciale band die ik heb met mijn dochter. Anita regelt nog steeds alles voor mij, ook na het overlijden van mijn vrouw. En dat ik Thea heb leren kennen plus onze trouwdag, dat is natuurlijk ook een hoogtepunt. En daarbij geniet ik van de band met mijn oudste twee kleinkinderen. De oudste heeft hier zeven maanden gewoond toen ik moest revalideren. Wat haar de kans gaf om mij te verzorgen toen ik uit het revalidatiecentrum weer thuis kwam.
En de dieptepunten?
Het overlijden van Thea en mijn jongere broer. Hij is op 41-jarige leeftijd overleden toen hij op de brommer door de gevolgen van zijn suikerziekte tegen een boom reed. Ik had een goede band met hem. Dit is twintig jaar geleden gebeurd.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
In chauffeurscafés maak je natuurlijk van alles mee. In een restaurant in de buurt van Rotterdam werkte Tamara, een aardige serveerster. Van en naar de keuken had je van die klapdeuren. We hoorden haar roepend van ‘één keer de dagmenu’ al aankomen en toen ze door de deuren liep wed het dagmenu een ‘daaag-menu’ want ze struikelde met als gevolg dat de hele daghap over de vloer verspreid lag. Dergelijke anekdotes blijven je altijd bij.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Mijn aanstaande kleinzoon, de vriend van mijn kleindochter, is schipper en wanneer hij binnenkort een keer met zijn schip in de buurt is, ga ik met een kameraard van mij naar hem toe om te checken of ik mij aan boord goed kan redden.
Mocht dat zo zijn, en daar ga ik zeker voor, dan ga ik een keer met hem mee tijdens een Rijnreis. Dat is een trip van een dag of tien en iets waar ik erg veel zin in heb om een keer mee te maken. De mooie omgeving ken ik natuurlijk nog uit mijn chauffeurstijd.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik zou het leven zo op dezelfde manier weer over doen. Ik heb dus nergens spijt van gehad..
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ondanks de zeker ook mindere periodes in mijn leven ga ik voor een negen. Je moet positief blijven. Een karaktereigenschap die mij er tot dusver altijd weer doorheen gesleept heeft.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Niet bij de pakken neerzitten en altijd mooie plannen blijven smeden, dat is mijn levensmotto. En sinds ik zelf met mijn gezondheid kwakkel heb ik nog meer waardering gekregen voor de gezondheidszorg in Nederland. De Buurtzorg helpt mij overal mee.
Tijdens mijn laatste dag in het revalidatiecentrum in Delfzijl werd ik ’s morgen met een kus wakker gemaakt door de nachtzuster die naar huis ging. Dat zijn dingen die je nooit meer vergeet!