Het is de dag na Pinksteren en ik heb de deadline reeds overschreden dus in plaats van “geutjen” ben ik genoodzaakt eerst een column te schrijven. Na een turbulente tweede Pinksterdag is dat plots geen probleem meer. Een dagje Willibrord dus met woorden uit “ de Dikke Dennis” uiteraard.
Tweede Pinksterdag in Zoutkamp valt onder het kopje “nooit meer naar huis”. Uit zelfbescherming hadden wij al besloten om dit jaar niet te gaan. Na een drukke eerste Pinkster hebben we genoeg om voor te bereiden. Plotseling familiebezoek uit de buurt van het ‘Tjabke meer” maakt het gemis draaglijk. Zij vertrekken tegen vieren en onheilspellende wolken rukken op boven Willibrord. Een filmpje van de terugreis van de familie voorspelt niet veel goeds.
Wij zetten de buienradar op Zoutkamp want daar is het vooral buiten te doen en als het losbarst gaat iedereen naar huis en dan wordt het druk. Een gouden buitje noemde mijn vader dat altijd. Ik denk niet dat hij het over deze bui had. Omdat wij veel te maken hebben met het wel en wee van de boer houden wij buienradar nauwlettend in de gaten maar hebben het even gemist dat er 92,5 mm zou vallen.
De eerste bonnetjes rollen binnen en wij gaan aan de slag. Ineens valt het met bakken uit de lucht, na een paar flinke flitsen en klappen veranderd de Sint Jansstraat in een rivier. De bezorgers zijn op pad. Mila komt als eerste weer thuis met een gezicht op onweer. Zij is duidelijk “not amused” met de situatie. Onder het motto ‘niet lullen maar poetsen ‘ sturen wij haar gewoon weer op pad. Poes (Dennis) en Sojaboon (Roland) hadden zichtbaar lol in de wilde ritten. Zij kropen zonder mopperen weer in hun amfibievoertuig om vervolgens met het haar wild op de kop het avontuur aan te gaan, raften op Het Hogeland.
Mila belt, ze zit vast in Leens en heeft nog twee adressen in haar box. Arjan gaat haar redden maar belt al vrij snel dat het onverantwoord is om nu nog te bezorgen. Op de Breekweg zijn tochtsloot en weg niet meer van elkaar te onderscheiden. Wij geven niet snel op maar hebben per direct de bezorging stop gezet. De bonnen die er nog hangen moeten nog wel worden bezorgd natuurlijk.
Siep wordt gebeld…hij drukt het gesprek weg omdat hij aan het werk is. Het belletje wordt vervolgd door een reeks aan appjes. Als chef-vet smelter heb je zo je verantwoordelijkheden. Op dat moment hangen er heel veel bonnetjes bij zijn snackafdeling dus dat gaat voor. In een ogenblik van rust checkt hij zijn telefoon. 
Ik zie totale ontreddering.
Mila was tenslotte met zijn auto onderweg en nu had hij een filmpje gekregen dat zijn ‘pand’ (de HHC in Wehe) onder water liep. Ik zei: ‘Ach als er niks op de grond ligt, is het niet zo erg’. Ha, ha, weinig kans in het huis van zoon 1, welke grote zorgen heeft door een overstroming te worden ontspuld! En daar sta je dan met de vingers tussen de frikandellen. Weglopen is geen optie.
Mila en Arjan komen weer thuis. Mila ruikt normaal naar babybilletjes maar nu is ze net een verzopen katje. Het water in de straten stond zo hoog dat als je de autodeur opendeed het water naar binnen stroomde. Opgelucht kroop zij in de afwas. Gelukkig niet meer bezorgen. Siep zijn autootje stond nog in Leens…
Sojaboon stuur ik op pad met de laatste bezorgingen. Hij is al een poos onderweg als hij belt. Ook hij zit vast. Met het overmoedigende gevoel van ‘ik ben bijna thuis’, gaf hij een tandje gas bij en de auto hield het voor gezien. Lopend door de stromende regen kwam hij weer bij Willbrord.
De tent stroomt vol, het is al tegen achten als groepjes uit Zoutkamp de kantine binnen komen voor een hap en een snap. Met angst en beven wachten wij af of de bestelling goed wordt opgenomen. Al het personeel is op stap op geweest in Zoutkamp en straalt afwezigheid uit. Fleur vraagt bij binnenkomst aan Pascalle: “Heb jij wel es in een ruimteschip gezeten?’ “Huh”, zegt Pascalle…” “Ik ook niet”, zegt Fleur terwijl zij weer verder loopt. Dat dus!
Dan begint het in de keuken te druppen. De goot zit verstopt en het water komt via de bovenzaal naar benee. Even oplossen en weer door…Zo snel mogelijk worden de laatste bestellingen verwerkt want we willen de auto’s weer terughalen en verdere schade checken.
Ondertussen hadden (prins) Sander en Sirene telefonisch pizza besteld bij Lisanna, graag bezorgen. Lisanna zat waarschijnlijk in hetzelfde ruimteschip als Fleur want zij had niet in de gaten dat wij dat al een uur niet meer deden. Een uurtje later belt Sander om te vragen waar zijn pizza blijft. Of hij nou in Zoutkamp of in de kantine is geweest, is om het even. Het was in elk geval een ingewikkeld dingetje om uit te leggen dat wij eigenlijk geen auto meer overhadden. De pizza staat nog op de oven…
Jerre en Willeke (medebewoners van Siep) komen de waterstofzuiger en trekkers lenen om het water uit Siep zijn pand te hozen. Zij besluiten om even bij zijn autootje te kijken of hij het nog doet. De Breekweg is afgesloten, te gevaarlijk dus, zij moeten omrijden. Gelukkig komen zij met de auto uit Leens en hoeft deze dus niet naar de autosloopmonteur. Helemaal blij met de hulp is ook dit een opluchting. De auto van Sojaboon is vanaf de Singel naar huis geduwd, dat zien we morgen wel weer.
‘Ik denk niet dat je morgen Boerenboxen hebt (maaltijden voor de boer op het land). Want iedereen moet “geutjen” (gootjes graven), het water moet zo snel mogelijk van het land want als een aardappel 24 uur onder water staat is hij er geweest!’ Weer wat geleerd. Misschien gaan we wel helpen “ geutjen” maar ‘as we write’ rolt er toch een bestelling voor Boerenboxen binnen. Geen regen gehad zeker.
Mijn vader had gelijk. Het is nog nooit zo druk geweest op Tweede Pinksterdag, een gouden buitje. Zonder schade hoop ik voor iedereen en sterkte met ‘geutjen’. Als alles weer schoon, droog en thuis is evalueren wij of er ook waterscooters bij moeten om te kunnen blijven bezorgen. Het eind van een heerlijk chaotische dag. Biertje Lieverd?