Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Saakje Bosgraaf is ook mijn volledige naam. Ik ben geboren op 6 mei 1956 in het Friese Wouterswoude, een plaatsje 6 kilometer nabij Dokkum, en kom uit een gezin met drie kinderen. Ik had een oudere en jongere broer maar een van mijn broers is al overleden. Mijn andere broer woont in Zwaagwesteinde. Mijn vader was vroeger fietsenmaker en repareerde ook wel Solex-bromfietsen. Later heeft hij nog enige jaren voor een groothandel in het magazijn gewerkt. Mijn moeder runde het huishouden.
Zelf heb ik mijn eerste 25 jaar thuis in Wouterswoude doorgebracht. Toen ben ik hier aan de Bedumerweg in Onderdendam komen wonen. Ik woon hier met veel plezier aan een best wel drukke weg vlakbij de molen. Maar daar raak je wel aan gewend hoor.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben tien jaar geleden gescheiden en sindsdien alleenstaand. Ik heb drie kinderen. Wichard is de oudste. Hij is in 1983 geboren, woont in Usquert en is vrachtwagenchauffeur. Johnny is in 1985 geboren. Hij werkt sinds kort in de Eemshaven en woont in Garsthuizen. Hetty is de jongste en kwam in 1989 op de wereld. Zij woont sinds kort weer in Onderdendam na eerder in Ezinge te hebben gewoond en werkt bij ’s Heerenloo in Bedum. Hetty haar zoon Valentijn is bijna drie jaar oud en ik mag regelmatig oppassen op hem. Iets wat ik heel leuk vind om te doen.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school in Wouterswoude, ben ik naar de huishoudschool in Dokkum gegaan. Eigenlijk zonder goed te weten wat te worden. Ik was vijftien jaar toen ik mijn diploma behaalde en van doorleren was geen sprake. De grote vakantie diende zich aan en vervolgens kwam de eigenaar van de VG-kruidenierswinkel in Wouterswoude langs met de vraag of ik wel bij hem en zijn vrouw in de zaak wilde komen werken.
Dat wilde ik wel. En zo werkte ik er alle dagen in de week achter de kassa en ik zorgde ervoor dat de boodschappen die de klanten in het boodschappenboekje hadden genoteerd en besteld, klaargezet werden. Op zaterdagmiddag moest ik ook vaak werken en daarna kreeg ik dan wekelijks een loonzakje mee naar huis. Ik vond het werk leuk om te doen. Het ging er in dit kleine dorpswinkeltje altijd gezellig en gemoedelijk aan toe en ik heb er acht jaar met plezier gewerkt.
Maar toen kwamen dus de grote supermarkten opzetten. In Dokkum zat er ook zo eentje. Met als gevolg dat er op den duur geen werk meer voor mij was. Ik kon vervolgens bij de kampwinkel in Lauwersoog aan het werk. Vaak achter de kassa, maar er moest ook wel bijgevuld worden. Ik heb er een beregezellige tijd beleefd maar toen verhuisde ik naar Onderdendam. Ik heb in Bedum nog bij de Aldi en Fred van der Werff achter de kassa gezeten tot de kinderen kwamen en vanaf die tijd ben ik eerst thuis gebleven.
Nadien heb ik in Onderdendam nog enige werkhuisjes gehad waar ik meehielp in de schoonmaak. En ik was ook vaak op het voetbalveld te vinden waar ik de kantine en beide kleedkamers schoonmaakte. Zo raar was dat niet want al mijn drie kinderen hebben in Onderdendam op voetbal gezeten. Ook heb ik zestien jaar in de schoonmaak bij Abemec in Onderdendam gewerkt, vroeger heette dit de Agrarische Unie. In december 2022 kwam hier uiteindelijk een eind aan. Toen was ik 66 jaar en zeven maand en beurde ik mijn eerste AOW-uitkering. Sinds die tijd moet ik helemaal niets meer en mag ik van alles en dat voelt best wel lekker.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Prima hoor, van verveling is geen sprake. De dagen en weken, ze vliegen voorbij en ik geniet van de kleine dingen. Het oppassen op mijn kleinzoon Valentijn bijvoorbeeld. Maar ook van het oppassen op de hond van Hetty. Hij heet Anthony en is bijna 8 jaar oud.
Ik mag graag puzzelen. Vroeger vanuit een boekje, tegenwoordig doe ik dat op de iPad. Zeker nu het weer wat beter wordt, trek ik er regelmatig met de buurvrouw op uit om te fietsen. En niet met een elektrische fiets hoor, hoewel mijn buurvrouw die wel heeft. Zij is ook bijna zeventig jaar.
Gemiddeld fietsen we per keer dertig kilometer maar we zijn ook al eens naar Zoutkamp gefietst en weerom. Toen hadden we die dag vijftig kilometer op de teller. Geen probleem want we staan beiden niet op tijd en als het dan gezellig is dan kunnen we rustig van de omgeving en de natuur genieten.
Elke donderdagmorgen bezoek ik trouw de Verzoamelstee in het dorpshuis van Onderdendam. Daar komen soms wel 25 mensen op af. En ik zit er ook op sjoelen. In de winterperiode komen we maandelijks zo’n acht keer bij elkaar en daarna worden de prijsjes verdeeld. Dat is altijd leuk om aan mee te doen.
Op de woensdag- en de vrijdagmiddag doe ik vrijwilligerswerk voor inbrengwinkel Maxima in Winsum. Ik sorteer, controleer en zoek de zakken met kleding uit die bij ons binnen gebracht worden. De kledingstukken mogen niet vies of kapot zijn en onze klanten kunnen vanuit de goede spullen een keus uit de aangeboden kledingstukken maken. Ik doe dit vrijwilligerswerk sinds 2017 met veel plezier.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De geboorte van de kinderen en van mijn kleinzoon. Het is toch een compleet wonder, wanneer zo’n hummeltje wordt geboren. Bij een ander lijkt het vaak zo gewoon maar dat is het natuurlijk niet. Gevoelsmatig heb ik er nu meer tijd voor waardoor ik er ook meer van kan genieten. Ergens is het een bijzondere ervaring dat er ook een stukje van mij is overgedragen.
En de dieptepunten?
Het overlijden van mijn ouders maar ook van mijn broer die slechts 56 jaar is geworden en aan kanker is overleden. Twee nichtjes van mij zijn vrij jong overleden en een neefje van drie is verbrand toen ik zeven jaar was. Dat had veel impact op ons en ik kan mij dit daardoor nog goed herinneren. Ook in het dorp zijn enige mensen overleden waar ik het goed mee kon vinden. Maar dat hoort nu eenmaal ook bij het leven.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik was niet alleen aan het schoonmaken bij de mooie voetbalclub sv Onderdendam maar kwam er ook vaak te kijken. Al mijn drie kinderen hebben namelijk bij de club gevoetbald. En wanneer ze thuis moesten voetballen dan ging ik altijd kijken, weer of geen weer. Er waren ouders die hun kinderen van te voren afzetten en na de wedstrijd weer ophaalden maar zo zat ik er niet in. Daarbij was het er ook altijd gezellig met de andere voetbalouders langs de lijn.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik heb een heel gewoon leventje, zonder al te veel poespas. Ik ben tevreden met hoe het nu gaat en heb geen bijzondere wensen. Parachutespringen of bungeejumping? Ik moet er echt niet aan denken!
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Nergens van, als ik er zo over nadenk. Soms lopen dingen anders dan gehoopt en verwacht. Mijn scheiding is zo’n gebeurtenis bijvoorbeeld die net zo goed bij de dieptepunten had kunnen staan. Maar ik ben wel blij dat ik nog steeds op dezelfde plek in Onderdendam woon.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ondanks mindere periodes in mijn leven, ga ik sowieso voor een acht. Ik heb altijd wel tevreden in het leven gestaan.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Het hele oorlogsgebeuren in de wereld vind ik echt wel zorgelijk, we leven wat dat betreft in onzekere tijden. Mensen moeten wat liever zijn voor elkaar. Als ik soms de reacties op sociale media lees, dat kan ook wel anders toch? Het is net alsof het vroeger allemaal wat gemoedelijker ging.
Daarbij hoop ik dat iedereen om mij heen tevreden en gezond blijft. Jij bedankt voor je komst, ik ben benieuwd wat je er van maakt. Maar ik vond het leuk om hier aan mee te doen.