Man van de wereld. Deze titel kwam maandagmorgen om 06.30 uur binnenrollen. ‘Been everywhere, seen everything’. Sommige mensen kunnen overal over meepraten. Welk onderwerp ook aangestipt wordt, je ziet ze even denken en schakelen in het hoofd en niet veel later nemen ze het gesprek over.
Geen flauw idee hoe ik aan deze inleiding kom eigenlijk. Misschien meer om te duiden dat ik niet tot dergelijke generalisten behoor. Ik ben eigenlijk ook meer van het luisteren en observeren dan dat ik zelf op feestjes en partijtjes luidruchtig aanwezig ben. Alhoewel, als er een borreltje inzit….
Ik blijf het een rare inleiding vinden voor dit verhaal, maar hé wie doet mij wat. Want ik wil natuurlijk gaan schrijven over de afgelopen week zoals ik dat de laatste tijd zo vaak doe. Een week met de nodige indrukken en verhalen. Een week die mij van woensdag tot zaterdag naar vakantiepark Witterzomer nabij Assen bracht. Op loopafstand van het TT-circuit zo bleek na verkenning van de omgeving.
En dat verkennen, dat kon gelukkig prima. Man, de eerste mooie en zonnige week van het jaar en wij zaten in wisselende samenstellingen met soms dik twintig man in een groot vakantiehuis vlakbij huis te genieten van een geheel nieuwe omgeving. ‘Drenthe is een mooie provincie’, zo hoorde ik regelmatig om mij heen. En er was zelfs ruimte ingeruimd voor de nodige sportieve uitdagingen.
Eerst de omgeving maar even al wandelend verkend met de overbuurman. Daarna de hardloophandschoen die door Gert enige maanden geleden reeds uitgeworpen werd maar eens opgepakt. Volgens mij is het dik tien jaar geleden geweest dat ik de hardloopkicksen, of wat er in mijn geval voor door moet gaan, aangetrokken heb. En waar mijn partner in crime zich ernstig in moest houden, was ik maar wat blij dat ik het 4,5 kilometer achter elkaar vol kon houden. Om na een wandelkilometertje er nog bijna twee aan toe te voegen. Het ging mooi. Dank Gert voor het op sleeptouw nemen.
Die middag kon er zelfs nog een mooie fietstocht aan toegevoegd worden. En raakten we maar zo in Natuurgebied Fochteloërveen boven in een kijkhut verzeild om al het pracht en praal in de omgeving in ons op te nemen. Ik dropte nog even de uitdagende stelling dat ik mij bijna in Zweden waande zonder er ooit geweest te zijn maar werd niet tegengesproken door mijn vijf metgezellen. Uiteindelijk waren we zelfs aan het wafelen in Veenhuizen, het verste eindstation van een mooie fietsrit.
Ook de avonden hadden een mooie invulling. Donderdag werd het illustere duo Peter & Wim ingevlogen om de in Kantens opgevoerde Kaanster Pubquiz nogmaals voor te dragen. Dat leidde vaak tot diepe denkrimpels en soms een pittige discussie over het in te vullen antwoord. Maar uiteindelijk waren we allemaal winnaar want een gezellige avond rijker. En wat te denken van de vrijdagavond? Na een lekkere bbq met zijn allen voor de buis om FC Groningen te zien winnen in de Euroborg van de mannen uit Kerkrade die een week eerder twee minuten mochten proeven aan een heerlijk euforisch gevoel.
Dat die momenten maar lang mogen beklijven en dat mag wat mij betreft prima in de Eredivisie. Want ik heb wel iets met Zuid-Limburg. Maar dat de FC met een viertal jonge ‘rakkers’ voorin zo snel zouden terugkeren dat had niemand in oktober/november, toen plek veertien werd gekust, kunnen bevroeden. Mooi ook om de totale ontlading na het laatste fluitsignaal te zien. We zijn ‘back in business’.
En wat moet ik nu nog over Joost Klein kwijt? Wat een soap speelde zich daar af, ergens in het eerder gememoreerde Zweden? Hoe een titelkandidaat door een agressief handgebaar uitgroeide tot een karikatuur van zichzelf en wellicht het festival. Daar zal vast nog lang over nagepraat worden. Niet shinen in de spotlights maar landen in een downstemming op Airport Lelystad. Het zal je maar overkomen.
Voor mij kwam er op zaterdag een eind aan een wat mij betreft geslaagd vriendenweekend in het Drentse. Inderdaad een weekend met een lach en een traan waarbij er ook ruimte mocht zijn voor het gemis ondanks vele mooie momenten. Waarbij wat mij betreft ook een simpel spelletje midgetgolf tot een van de hoogtepunten behoorde.
De zaterdag stond uiteraard in het teken van de voetbaltopper vv Middelstum – DVC Appingedam. Alle ingrediënten voor een heerlijke pot voetbal waren voorhanden en ik denk dat er zo’n vijfhonderd toeschouwers op dit mooie affiche afgekomen waren. Waarbij ik toe moet geven dat het meer spannend dan hoogstaand was maar hé, wat wil je ook anders in die heerlijke 4e klasse E waarbij ik langs de lijn de nodige bekende koppen kon ontwaren.
Beslist is er nog niets hoewel de titelkansen door de 2-2 wel wat geslonken zijn. Maar hé, de bal is nog steeds rond en misschien is het op het vinkentouw wel makkelijker balanceren dan bovenaan. We gaan het zaterdag waarschijnlijk zien in ‘Meij’. Hoewel een en ander door een bijzonder verdrietig bericht dinsdag in een geheel ander perspectief is komen te staan.
Het waren in elk geval enerverende en mooie dagen, bedenk ik mij, wanneer ik er op deze zonnige maandagmorgen nog eens rustig op terugblik. Een man van de wereld zal ik nooit worden maar mijn mooie herinneringenkoffer is wel verder aangevuld…