Het ging vannacht weer helemaal mis met Bertje. Waarschijnlijk heb ik de laatste tijd iets te veel naar series als Kamp Van Koningsbrugge en Special Forces e.d. gekeken. En dat in combinatie met mijn weekje met de commando’s in mijn vroegere diensttijd bleek vannacht geen goede combi. Op de een of andere manier bleek ik tijdens een oefening ongezekerd bij een hele hoge toren omhooggeklommen te zijn waarna het de bedoeling was dat je naar beneden zou springen.
En dat durfde ik natuurlijk niet. Mijn buddy wees naar de telefoon en gebaarde dat ik maar met de staf moest bellen over hoe nu verder. Toen ik eindelijk verbinding had, stond ik ergens in een kantoortje beneden. Hé, bedacht ik mij, als ik al beneden ben dan hoef ik ook niet meer te springen. En ik hing de hoorn weer op. Maar bedacht mij toen dat ik nu natuurlijk én publiek een gigantische uitbrander zou krijgen voor mijn blunder. Badend in het zweet werd ik vervolgens wakker om 03.00 uur en ik kon de slaap niet meer vatten.
Zaterdagmorgen las ik ergens op de socialmedia dat het een verkeerschaos in de stad dreigt te gaan worden waardoor bijvoorbeeld het Martiniziekenhuis moeilijk te bereiken is. ‘Ik hoop maar dat we de komende tijd niet al te vaak die kant op moeten.’, kwam in mij op. Dat had ik beter niet kunnen denken. Tijdens het afvoeren van onze oude bankstel richting de stort zat een ongelukje in een klein hoekje en zo kon het gebeuren dat ik niet veel later met mijn medepassagier bij de doktersdienst nabij het eerder genoemde Martini Ziekenhuis zat. Voorlopig lijkt het allemaal met een sisser af te lopen en valt dit nog onder de categorie klein leed.
Dan is er wel ander (groot) leed. Zo moet ik in het begin van de middag bijvoorbeeld voor een pensionadointerview naar de wijk in Winsum waar onlangs een afschuwelijk drama plaatsgevonden heeft. Toen de afspraak twee weken geleden gemaakt werd, was Winsum nog dat mooie vredige mooiste dorpje van Nederland en leefde Jet nog. Telkens wanneer ik haar foto in de afgelopen weken langs zag komen had ik zoiets van: ‘Hoe dan?’ en ‘Waarom?’. Verschillende gezinnen in verschillende dorpen zijn verscheurd. Wat een leed en een verdriet. Wat kan ik meer doen dan alle geraakten heel veel sterkte en heel veel kracht toe te wensen met het verwerken van dit afschuwelijk drama?! Probeer dit maar eens een plekje te geven…..
En terwijl men in Winsum pogingen doet om het dagelijkse leven weer wat op te pakken, maken we ons in Middelstum op voor bijzondere weken. Zo hopen we zaterdag a.s. bij de vv Middelstum ons jubileumfeest te vieren in het kader van ons 90-jarig bestaan. De voorpret belooft al veel goeds maar nu de uitvoering nog. En dat terwijl Middelstum 1 zaterdag door een 1-0 overwinning op naaste buur Corenos maar zo de tweede periode veroverde. Een heerlijke opsteker reeds in dit voor ons o zo bijzondere blauwwitte jaar.
En dat werd in de kantine nog even gevierd met op het eind een klein optreden van ‘Aantal Jongens’. Wat een bijzonder verhaal dreigt dat te gaan worden zeg. Begin dit jaar kreeg ik een berichtje van zanger Tristan met het verhaal dat ze met enige Middelstumers en Huizingers een band begonnen waren en of ik hier wat aandacht aan kon besteden. Ik ging wat ‘snusteren’ op internet en dacht al snel, wat grappig allemaal wat die jongens doen!
Dus maar een afspraak met de boys gemaakt en alleen daarover kan ik al wel een sappig verhaal schrijven, bijvoorbeeld over mijn bezoek in hun studentenhuis. Maar dan zou dit verhaal wel heel lang worden. Het werd een leuk gesprek en voor de gein tagte ik Niiwino van Noord bij het online brengen van het verhaal. Groot was mijn verbazing toen de jongens een week later op de radio te horen waren en die verbazing werd nog groter toen ik de jongemannen vrijdag ter ere van de lancering van hun nieuwe singel ‘Alexia’ op Noord Nieuws zag.
En een dag later bleek dat bijvoorbeeld RTL nieuws, het AD en Radio 1 het verhaal opgepakt hadden onder de noemer ‘Groninger boyband nodigt Alexia uit om in Groningen te gaan studeren.’ Wat een bijzonder verhaal uiteindelijk weer. En dan moet Sunsation nog komen. Over twee weken barst het feestgedruis weer twee weekenden lang los in Middelstum. Misschien is Sunsation wel Middelstum 1 zijn grootste tegenstander. Grote namen als Jan Smit en Lee Towers weten ons moeiteloos te vinden. En zo blijkt uiteindelijk dat er tussen nachtmerries en een groot feest soms maar een zijden draadje zit. Het leven is wat dat betreft zo broos en kwetsbaar als wat….