Merijn, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Merijn de Haan is de naam, ik ben zestien jaar en woon mijn hele leven al in Spijk. Ik zit in het eerste jaar van het Johan Cruyff College in Groningen en combineer deze MBO-opleiding met mijn passie voor het wielrennen wat ik op een hoog niveau uitoefen. Een pittige combinatie, ook door de reistijd van zo’n drie uur per dag. Ik woon bij mijn ouders Marcel en Letteke de Haan-Hofman samen met mijn zus Sanne, alle 3 mijn grootste fans. Mijn familie is heel belangrijk voor mij en ze gaan ook bijna altijd mee naar de koersen.
Wanneer ben je eigenlijk met het wielrennen begonnen?
Ooit ben ik begonnen met voetballen bij de F-jes van Poolster. Maar de goals hadden gerust twee meter groter mogen zijn en ook als keeper was het niet zo’n succes. Vaak ging (lees: moest) ik met mijn ouders mee naar wielerwedstrijden. Bij de Stormvogels in Veendam was pa mechaniker en ma verzorgster. Ik vond dat eigenlijk maar niets.
Maar toen kreeg ik in 2016 van opa Anjo Hofman zijn oude mountainbike en we begonnen samen ritjes te maken. Dat bleek ik veel leuker te vinden dan voetballen. En toen opa ook nog eens een nieuwe mountainbike voor mij kocht, werd het steeds serieuzer. We gingen samen trainen, zo ook voor de Noorderrondritten en daar reed ik met gemak de 35 kilometer. Ik was negen jaar toen ik het mountainbiken ontdekte en in 2019, op 12-jarige leeftijd, volgde het racen op de racefiets. Eigenlijk drie jaar te laat want mijn leeftijdsgenoten hadden op de fiets al een behoorlijke voorsprong.
Maar je bleek er direct aanleg voor te hebben?
Dat zeker. En wat nog veel belangrijker was toen, ik vond het ook gewoon heel leuk. En dus heb ik mij in 2017 bij de Stormvogels aangesloten, eerst voor trainen op de mountainbike en later op de racefiets. Het plezier maken stond daar in eerste instantie voorop, gericht trainen kwam op de tweede plaats. In de winter trainde ik op de mountainbike, we maakten regelmatig rondjes door het plaatselijke bos en gingen heuvel op en af. Vanaf half februari gingen we de weg weer op om te trainen voor de wedstrijden.
Op den duur heb je je aangesloten bij de Noordelijke Wielervereniging Groningen?
Na enige jaren was ik de oudste van mijn lichting en ik had niemand meer waaraan ik mij op kon trekken. En dan ga je vanzelf twijfelen. Dus heb ik op 14-jarige leeftijd besloten om over te stappen naar de Noordelijke Wielervereniging Groningen, de NWVG. En dat bleek een goede zet te zijn. Ik kon mij optrekken aan oudere, betere en talentvolle wielrenners als bijvoorbeeld Karst Heyma die inmiddels bij de UCI intercontinentale wedstrijden rijdt.
Ik mocht als eerstejaars nieuweling meedoen aan wedstrijden in heel Nederland waar elke keer zo’n 120 wielrenners aan deelnamen. Door een gebrek aan peloton ervaring reed ik in het begin vaak achterin. Ik was te bescheiden, kende sowieso door het later beginnen dan de meeste renners in het peloton een achterstand en miste door corona ook nog eens de belangrijke categorie 6 en 7 trainingen en wedstrijden.
Maar gedurende het seizoen 2021-2022 ging het steeds beter en de laatste vier wedstrijden lukte het mij om meer voorin het peloton te rijden. De kenners zeiden tegen ons dat ik talent had en dat kwam er in het tweede seizoen steeds beter uit. Ik eindigde een paar keer in de top 10 en tijdens de Omloop Noord West Overijssel zat ik zelfs mee in de kopgroep.
Vorig jaar heb je op het NK mooie resultaten behaald?
Elke nationale wedstrijd zijn er NK-punten te verdienen en door mijn goede resultaten in mijn tweede seizoen voor de NWVG eindigde ik als achtste in het algemeen klassement. Daardoor plaatste ik mij voor het NK voor nieuwelingen in de leeftijdscategorie 14 t/m 16 jaar.
En dat heb ik geweten want in Zuid-Limburg volgde een helse wegwedstrijd onder tropische temperaturen van 35 graden. Daarbij had ik ook nog eens de pech dat ik vlak voor het NK buikgriep kreeg. Toch werd ik op het NK-tijdrijden, niet mijn sterkste onderdeel, 24e en daar was ik best tevreden mee. In de wegwedstrijd over 60 kilometer, met daarin opgenomen pittige heuvels als de Fromberg en Vrakelberg, werd ik 18e. Toch een lichte teleurstelling want als ik niet ziek was geworden had er misschien wel een top 10 of top 5 positie ingezeten. Maar ik heb er wel veel van geleerd!
Je koerst niet alleen in eigen land toch?
Dat klopt inderdaad, ik ben vorig jaar ook een paar keer de grens over geweest. Tijdens een koers in Duitsland ben ik zelfs eerste geworden. En vanuit de NWVG hebben we met vier renners en twee begeleiders meegedaan aan een driedaagse koers in Jevisco in Tsjechië. Op de eerste dag reden we een proloog van anderhalf kilometer en een klassieker van 75 kilometer. Dag twee was ingeruimd voor een criterium van 22 km en een klassieker met een lengte van 83 km. En op de slotdag volgde er een tijdrit van 15 kilometer, waaronder tien klimkilometers.
We moesten koersen tegen beren van kerels maar ik kon redelijk voorin meekomen. Wat dat betreft beheers ik alle onderdelen van een het wielrennen wel redelijk. Voor mij was dit een heel leerzame ervaring want daar werd veel agressiever gekoerst dan dat ik gewend was.
En één finish was tegen een berg op waarvan de laatste 200 meter een stijgingspercentage van 25% kende. Daar was niet tegenop te fietsen. Eén keer was ik betrokken bij een valpartij. Mijn fiets ging wel onderuit maar ik bleef wonderwel op de benen staan. Ik kan echt met een goed gevoel terugkijken. In het eindklassement was ik 63e van de 170 renners en de tweede Nederlander.
Om de wielertop te halen is veel training benodigd?
Sinds 1 januari van dit jaar, rijd ik voor het Brabantse team JEGG DJR-Academy. Ik ben vorig jaar benaderd door drie teams, waaronder een Limburgse en een Belgisch team, maar om uiteenlopende redenen is dit hem niet geworden. JEGG DJR-Academy hebben we zelf benaderd en na een goed gesprek kon ik hier terecht. Wel in de B-categorie maar het is niet anders. Als de overstap eerder tot stand was gekomen, was ik misschien wel opgenomen in het A-team van Visma/Lease a bike-team maar misschien kan ik later dit jaar nog enige wedstrijden met hen meedoen.
Momenteel train ik tijdens acht trainingen zo’n twaalf tot vijftien uur per week. Dit gaat allemaal volgens een schema dat door mijn trainer voor mij wordt gemaakt. Voor nu is het maandag rustdag, dinsdag kracht en core in ‘t Omnium in Groningen en een half uurtje op de roller, woensdag crosstraining in Norg, donderdag specifieke training, vrijdag weer in het Omnium en zaterdag en zondag een duurrit van zo’n 4 uur of een veldwedstrijd.
En dat allemaal voor de opbouw van een nieuw seizoen waarin ik meedoe aan juniorenwedstrijden t/m 18 jaar. Wat inhoudt, langere koersen op een hoger niveau. We hebben een team van veertien wielrenners waarvan negen uit het buitenland komen. Al met al heb je dit jaar zo’n 85 koersdagen voor het team en die worden onder de renners verdeeld zodat ieder op ongeveer 35 koersdagen uitkomt. Per koers verschijnen zo’n vier tot acht renners van een team aan de start.
Al die trainingen worden aan de hand van speciale meetapparatuur die je onderweg draagt ook weer geanalyseerd en uitgelezen zodat je trainer kan volgen hoe het gaat. Uit al die meetresultaten blijkt dat ik in potentie elke koers waaraan ik meedoe in de top 10 moet kunnen eindigen. Daarnaast onderga ik elk jaar een inspanningstest bij een sportarts, hier wordt gekeken naar de waarden die je weg kan trappen. Maar ook hoe je hartslag reageert op zware inspanning en hoe snel je lichaam herstelt.
En om alle materiaal- en reiskosten te kunnen betalen ben je op zoek naar een ‘grote’ sponsor?
Wielrennen is een hartstikke dure sport en als jeugdrenner moeten we zelf alles betalen. Je eigen fiets, banden, onderhoud aan de fiets, speciale voeding, reis- en verblijfkosten, kleding enz., enz.. Een grove schatting gaat dat ons als gezin dit jaar zo’n €10.000,- kosten. Ik loop zelf één keer per week een krantenwijk. Meer tijd heb ik niet en daarbij moet ik beschikbaar zijn in het weekend voor koersdagen waardoor een baantje erbij erg lastig is.
We zijn dus op zoek naar één of meerdere grote sponsoren. We hebben al een voedingssponsor waardoor we korting krijgen op sportvoeding en Klimaatgroep Holland wil 3 jaar garant staan voor een bedrag waar ik een deel mee kan bekostigen. Dat is hartstikke mooi maar hiermee worden dus nog lang niet alle kosten gedekt.
Wat zijn voor dit jaar de doelstellingen?
Voorin het peloton rijden en mijzelf nog meer laten zien waardoor ik misschien door kan schuiven naar het A-team. Daarbij plaatsing voor het NK net als vorig jaar. Daar een podium rijden is als eerstejaars junior eigenlijk onmogelijk maar ik ga er natuurlijk wel voor.
Als ik je vraag naar je wielrenhoogte- en dieptepunten tot dusver, wat is dan het antwoord?
Dan schieten toch meerdere podiumplaatsen erbovenuit. Daarbij kijk ik met veel plezier terug op de tweedaagse Col du Vam wedstrijd waarin ik op de eerste dag betrokken was bij een valpartij en de tweede dag voorin mee kon rijden en zelfs zes rondes lang alleen op kop heb gereden tijdens snikhete omstandigheden. De Col zelf stond vol met publiek die je zeer enthousiast naar boven schreeuwden. Echt kippenvelmomenten.
Vorig jaar miste ik twee weekenden achter elkaar door een valpartij, een hele mooie eindklassering. Dat is balen natuurlijk maar het zijn ook leermomenten. En nee, het maakt me niet bang om volop te blijven koersen. Het was ook balen natuurlijk dat ik in aanloop naar het NK ziek werd. Toch geef je onder de snikhete weersomstandigheden alles. Ik was zo uitgeput dat ik eerst in de ambulance een tijdje gekoeld ben. Daar weet ik zelf niets meer van.
Heb je nog mooie wielerverhalen?
Tijdens de driedaagse in Tsjechië bereikte ik tijdens een afdaling zelfs een snelheid van 95 km per uur. Tijdens een van die afdalingen was er aan de linkerkant een afgrond en kwam er een bocht naar rechts langs een steile wand. Net na die bocht reed ik door een kuil met een nog oudere type fiets met velg toen weer een bocht naderde die ik nog net kon halen. Op dat moment schijt je bij wijze van wel zeven kleuren stront hoor.
In 2016 is mijn neef Bas op 27-jarige leeftijd overleden. Hij was ook wielrenner en tijdens een training op Sint Maarten is hij geschept door een auto. Ik heb het idee dat hij een beetje mijn beschermengel is geworden. Als eerbetoon draag ik altijd een oranje hartje op mijn helm en fiets met ‘Share the road, every live counts’. Oftewel, heb respect voor elkaar op de weg.
Nog tijd voor andere hobby’s?
Leuke dingen doen met mijn vriendin of afspreken met vrienden. Met hen ben ik als het kan aan het gamen. Vooral in het najaar natuurlijk, als het wielerseizoen erop zit. Dat is ook de tijd om wat feestjes te bezoeken en gezellig af te spreken in de keet!
Waar staat Merijn de Haan (als wielrenner) over 5 a 10 jaar?
Ik hoop dat ik dan profwielrenner ben die mee kan komen in de Tour de France. Dat is misschien wel een onreeël doel want slechts 2% van de renners van mijn leeftijd lukt het om ook daadwerkelijk prof te worden. Mocht dit niet lukken dan word ik gymleraar of bietenrooier of ik probeer bij een wielerprofteam aan het werk te komen.
Wil je verder nog iets kwijt?
Langs deze weg wil ik nogmaals de oproep doen dat sponsoren van harte welkom zijn om mij als jong sporttalent financieel te ondersteunen om mij de mogelijkheid te geven mijn droom waar te kunnen maken. En ik wil mijn ouders enorm bedanken dat ze altijd met mij meegaan en altijd voor mij klaarstaan. Ook zij zetten alles op alles om mijn droom waar te maken.
Het meegaan zal door de buitenlandse koersen wel steeds minder worden. Binnenkort heb ik bijvoorbeeld in Spanje een buitenlandse trainingsweek. Dat is zeker iets waar ik mij op verheug.