(Foto: Muruelle Oldenburger)
Gevoelens van Emotie. Geblokkeerde emoties om precies te zijn, het creëert onrust, het moet eruit, uit mijn lichaam, loslaten en de opluchting voelen. Maar die opluchting kwam niet, de tranen bleven uit, terwijl ik het o zo graag wilde laten stromen, maar het kwam niet, lukte niet…
Niet zeker weten waar het wegkwam, maar het was er wel. Zoeken naar een oorzaak, spanning? Stress? Hormonen? Niet gevonden…
Totdat we aankomen – aankomen bij de villa, de plek waar de retraite zich gaat afspelen. Vanaf het eerste moment voelt het als thuiskomen, aankomen bij mezelf. De eerste vrouwen zijn gearriveerd. Spanning, voelbaar aanwezig. De eeuwige vragen en twijfels drijven boven. Kan ik dit wel? Kan ik hen genoeg bieden? Weet ik wel voldoende? Kan ik omgaan met hun verdriet, met de vraagstukken?
Ik voel de onrust, kan mezelf nog niet tonen, loop het liefste weg, vluchten, weg van het ongemak dat ik duidelijk voel. Ik trek me terug, mediteer om de rust te vinden, mezelf te vinden in deze storm. De pen raakt het papier, de woorden komen, zinnen ontstaan. En daarmee komt ook mijn gevoel, die opgekropte emoties, die er al meer dan een week zijn. De tranen stromen, de emoties, de twijfels, de onzekerheid, het stroomt, het vindt een weg naar buiten. EINDELIJK!
De onrust verdwijnt, het lucht op. Het gevoel van zwaarte lost langzaam op. Mijn twijfels vinden hun weg naar buiten. Opluchting, ruimte, besef. De retraite is een veilige haven. We creëren een veilige plek, voor hen, voor ons, om te verbinden, te delen, om aan te komen. Langzaam dringt het tot me door dat het niet alleen een retraite voor hen is, maar ook voor mij. De plek waar ik 100% mezelf kan zijn, omringd door gelijkgestemden, vrouwen die stuk voor stuk hun eigen uitdagingen hebben, zo verschillend, maar tegelijk ook zo gelijk.
Begripvol, zonder oordeel, puur, gewoon zichzelf. Het voelt vertrouwd, kennen elkaar net, verbinden ons. Het ontstaat, het gebeurt, het voelt als magie. Alles mag er zijn, wat lijkt als een vakantie, is knoeterhard werken. In gesprek met elkaar maar vooral met jezelf. Alles stroomt, komt los, soms herleeft, maar bovenal gezien. JIJ wordt gezien. Gezien als mens, als energie. De schoonheid die binnen in je zit. Het mag eruit, gezien worden, getoond worden. Aan jezelf, aan de wereld, JIJ mag er zijn!
Nog niet eerder voelde ik zo sterk dat er iets stond te gebeuren, een shift, een verandering, iets in mij, diep van binnen, wist het al. Het was tijd. Een verandering, afscheid nemen, ontdekken, aankomen, losbreken. Elke dag een stukje loslaten, leren over mezelf en mijn gevoel. Tranen stromen, het besef, maar nog belangrijker de steun, de support, de spiegel die nodig is om te zien, te zien wat zij zien.
(Foto: Muruelle Oldenburger)
Een spiegelbeeld die niet lijkt te kloppen. Het beeld dat ik had, het gevoel, de stem in mijn hoofd. Het past niet meer. Achter mijn schaduw ontstaat licht, het wordt sterker, straalt. Het is nieuw, onwennig verblindend, groots. Ik kijk, ik voel en ervaar hoe het licht zich verspreid, de ruimte in neemt.
Het komt en gaat, steeds vaker vang ik een glimp op. Nieuwsgierig bekijk ik het, aanschouw het en laat het over me heen komen. Het lijkt verder weg dan gedacht, maar steeds vaker toont ze zich. De vrouw in het licht. Mijn hoofd lijkt haar te kennen, mijn hart heeft wat langer nodig. Moet nog vertrouwen opbouwen, stap voor stap.
Ze schreeuwt. Wil gezien worden. Wil de herkenning die ze verdient. Met elke schreeuw komt ze meer en meer op de voorgrond en laat geen ruimte meer. Ze danst in de regen, springt, huppelt. Geniet van elke regendruppel die haar huid raakt. Ze lacht, straalt en geniet.
De rust treedt in, alles stroomt. De vrouw in de spiegel omhelst me en ik haar, met volle overgave. Ik voel het met heel mijn hart, het voelt licht, vertrouwd en bovenal vrij. Ze is er! ♥
Sinds begin dit jaar heb ik, samen met Muruelle Oldenburger, Dromen, Durven, Doen gecreëerd. Dromen, Durven, Doen staat kort gezegd voor het creëren van jouw droomleven. Aan de slag met je zelfbewustzijn, zelfliefde en authentiek leiderschap. Rust en vertrouwen vinden in jezelf. De durf hebben om te leven vanuit je hart, zodat je volledig in je eigen kracht kunt gaan staan.
De eerste (buitenlandse) retraite heeft vorige maand plaatsgevonden in Portugal. En we zijn nu druk met de voorbereidingen van een (Nederlandse) 3 daagse ME-Time vakantie, de ME-Cation. Mocht je het leuk vinden kun je ons Dromen, Durven, Doen avontuur volgen op https://www.instagram.com/dromen_durven_doen_/