Even was daar de gedachte om dit verhaaltje niet te schrijven. Ik sta, of zit in dit geval, immers aan de vooravond van een relatieve korte werkweek. Want donderdag reizen we als het goed is voor vier dagen af naar de Duitse hoofdstad Berlijn. Na overleg met de vrouw was daar het compromis dat we prima rond 10.00 uur zouden kunnen vertrekken.
Wat weer inhoudt dat ik dit verhaaltje prima woensdag nog kan plaatsen en donderdagmorgenvroeg bij het relatieve krieken van de dag het pensionadointerview van deze week online kan brengen. Om die manier wordt alleen BmB geskipt en lijkt het voor de buitenstaander alsof er niets aan de hand is. Just an ordinary week at the office dus.
Eigenlijk begint de minivakantie al op woensdag wanneer ik in de loop van de middag de Noordelijke Promotiedagen in Martiniplaza aan ga doen. Altijd een weerzien met vele bekenden en wat dat betreft een feest der herkenning en iets om mij op te verheugen. En morgen heb ik voor het eerst een interview op een woonboot. Deze ligt ergens voor wal in Zuidwolde dus dat moet te vinden zijn toch? Zo op het oog lijkt dit een relaxte werkweek te worden maar prijs de dag niet voordat het avond is, is niet voor niets tot een bekend spreekwoord uitgegroeid dus laten we vooral waakzaam zijn.
Ik bedoel, het Noorderlicht heb ik gisteravond ook al gemist. Wat dat betreft had ik gewoon naar Noordpolderzijl moeten gaan, dan had ik dat bekend fenomeen ook weer van de bücketlist kunnen schrappen. Nu moet ik wellicht ooit nog eens naar Lapland. Maar wat ik in dit verhaal toch nog zeker wil benadrukken is het geven van de welgemeende complimenten voor de spooktochtcommissie in Middelstum want ik las dat hier al met al ongeveer 300 personen bij betrokken waren. Inclusief alle deelnemers natuurlijk maar ook heel veel spoken.
Wat een organisatie moet dat zijn zeg. Toen ik zaterdag even voor zevenen de kantine verliet, stond daar al een grote touringcarbus te wachten die de eerste deelnemers naar het beginpunt bracht. En daarna bleef het nog tot in de kleine uurtjes onrustig in en rondom Middelstum. Wat een organisatie moet dat geweest zijn en dan werkt het weer ook nog eens niet mee. Maar naast wat druppels, regende het vooral complimenten voor de organisatie en dat is natuurlijk geweldig.
En vrijdagavond was daar reeds Erwin de Vries in het oude Hippolytushoes dat toch steeds meer een ontmoetingsplek voor jong en oud lijkt te gaan worden. Ook dit fenomeen heb ik gemist want ik maakte die avond mijn opwachting bij het 45+-plus voetbal in Middelstum. Dat leidde tot rare uitslagen. Onze eerste twee wedstrijden tegen vv Winsum en sv Bedum gingen jammerlijk verloren maar uiteindelijk wonnen we met 5-0 van koploper vv KRC die hun eerste twee wedstrijden tegen de eerder genoemde ploegen juist gewonnen had. Het blijft een wonderbaarlijk spelletje, dat voetbal.
Door deze vrijdagavondinspanningen mocht ik zaterdag van een vrij voetbaldagje genieten. Middelstum ¾ ging met slechts dertien spelers op pad maar dat bleek genoeg om Omlandia 2 te verslaan. De eerste overwinning van dit seizoen dus het lek is boven. Samen met mijn equivalentkoppeltjesspeler Marten, weet ik wat mij te doen staat: andere activiteiten inplannen voor de zaterdag. Wat dat betreft begint dat goed met het uitstapje naar Berlijn.
Maar dat gaf mij zaterdag wel de kans om even naar ons vlaggenschip te kijken dat aantrad tegen Omlandia. En dat werd een weerzien met oude bekenden. Pensionadogast Jan Smit nam als waarnemend bestuurslid de bestuurskamerdienst waar en opa Sennema en dochter Ursula, samen met het uitgevoetbalde fenomeen Peter Bolhuis, genoten van de voetbalkunsten van (klein)zoon Remco die ‘on fire was’ en alle drie de treffers voor zijn rekening nam in deze met 2-3 gewonnen wedstrijd. Daardoor werden de punten tussen Ten Boer en Middelstum dus gebroederlijk verdeeld die zaterdagmiddag.
Dit verlies moest natuurlijk eerst even verwerkt worden in ons ‘proathoes’. De kantine dus waar ik vorige week door een bestuurs- en ledenvergadering toch al vaak te vinden was. Die ledenvergadering ging betrekkelijk rustig voorbij, er werd gelukkig niet aan onze stoelpoten gezaagd. Maar dat was ook wel te verwachten want wie wil er tegenwoordig nog een bestuursfunctie vervullen?
De vergadering was binnen een uurtje gepiept en afgerond en dat gaf mij de kans om met de voorzitter nog even het zeer gezellige Theehuis Mendels aan te doen. De introductiewoorden werden gemist maar de sfeer was er niet minder om. En zo vloog week 44 van 2023 weer voorbij. Stop de tijd, zou ik bijna willen schrijven. Zo moeilijk was het toch niet Koster om dit verhaaltje te vullen? En daarbij heb je je op deze manier al weer lekker week 45 ingeschreven…..