De vierde bijdrage die ik voor de presentatiegids van vv Winsum mag schrijven, beloofde qua inspiratie en inhoud een eitje te worden. Want voor het eerst sinds het betrekken van het nieuwe sportpark en na het hele coronagebeuren, stond in het afgelopen seizoen de streekderby tussen vv Winsum 5 en vv Middelstum 4 op het program. Dat zou toch genoeg woordenvoer voor een sterk verhaal op moeten leveren? Het liep allemaal even iets anders dan verwacht….
Zaterdag 10 december 2022 was het zover. Die dag stond er zelfs een dubbele streekderby tussen beide verenigingen op de planning. En wel op de dag dat Koning Winter net zijn intrede deed. Veel wedstrijden in de buurt waren afgelast maar de Middelstumer consul zette het sein op groen zodat vv Middelstum 2 tegen vv Winsum 3 door kon gaan. Zowel de blauw- als groenwitten waren uitstekend aan het seizoen begonnen en hadden snode kampioensplannen. Dat beloofde wat. Maar ik geloof dat de wedstrijd pas aan het eind van de avond in de plaatselijke Winsumer Chinees definitief beslecht werd. Kort samengevat, meer discussiestof dan balwentelingen…..
Dat beloofde wat voor onze wedstrijd later die dag. Ondanks de kou en de mist, had ik op zich best zin in een wedstrijdje. Voor het eerst maakte ik gebruik van het mooie kleedkamerbestand van de gastheren en onze ietwat moeizaam ter been zijnde Technisch Directeur kon zelfs met de lift naar boven. Ergens op het verste veld, in het Reitdiepdal en het voorportaal van Middag-Humsterland, ontspon zich in de eerste helft een alleraardigste en sportieve wedstrijd waarin we een 1-2 voorsprong namen.
Met deze voor mij fictieve overwinning op zak kon ik mij in de rust rustig laten wisselen. Soepeltjes bewoog ik mij tussen de waterstralen door en verkwikt en wel maakte ik mij op voor de tweede helft. Maar toen gebeurde het. Een steekbal, een omhooggestoken vlag van onze grensrechter, de scheidsrechter die ‘doorgaan’ brulde en niet veel later lag de 2-2 in het netje. En toen waren de rapen gaar. Geduw en getrek, een kaartje hier en een belediging daar en de wedstrijd dreigde het einde niet te halen.
Het zal toch niet, dacht ik, want ik zag dit hele verhaal in rook opgaan. Maar die hekken rond het veld zijn zo hoog, daar durfde ik met mijn stramme spiertjes niet overheen te klimmen. En toen ik uiteindelijk het veld opkon, zochten mijn teamgenoten inmiddels de warme kleedkamer op, mij in verbijstering achterlatend. Hoe moest ik dit schriftelijk rechtbreien?
‘Zou een amateurwedstrijd ook zonder grensrechters kunnen?’ Een vraag waar ik over nadacht toen ik boven in de gezellige Winsumer voetbalkantine nog even een afzakkertje nam voor de schrik. Wel eens gevlagd? Dan komt de volgende situatie je vast bekend voor! In de spannende slotfase staan bij een 0-1 voorsprong tien spelers bijna op lijn waarvan bij een steekbal beide partijen een voorwaartse beweging maken. Je laatste man steekt zeer gedecideerd zijn hand omhoog en roept keihard ‘Buitenspel!’. In je hoofd bevindt zich geen VAR inclusief lijntjescontrole en de twijfel of het daadwerkelijk zo is slaat toe. Wat doe je dan? Je wilt niet lopend naar huis dus gaat zeer gedecideerd de vlag omhoog. Terecht? Dat zullen we nooit weten!
Mijn volgende gedachtespinsel ging over het spelen van een amateurwedstrijd in de kelderklasse zonder een scheidsrechter. Dat lukt ons immers tijdens een partijtje op de doordeweekse training ook en dat levert nooit problemen op. Voor nu nog een utopie maar misschien wel dichterbij dan wij denken want wie wil zich nu nog wekelijks als kop-van-jut laten beschimpen en bedreigen? Ik allang niet meer.
Enige maanden later was daar de sportieve revanche toen in Middelstum alle wedstrijden eruit lagen. Onze dames moesten naar Winsum en de plaatselijke hoofdmacht speelde tegen de virtuele koploper Pelikaan S. Dankzij de bestuurslid technische zaken belandde ik in de rust in de bestuurskamer en liet mij het aangeboden bakje koffie van gastheer Mekel goed smaken. Met mijn collega-secretaris genoot ik vervolgens van het mooie uitzicht over het sportcomplex. Toegegeven, het ontbreken van een omheining scheelt maandelijks honderden euro’s aan entreegeld maar daar staat ook een groot gevoel van vrijheid tegenover.
Op het verste veld zag ik in de verte onze dames verliezen in een sportieve wedstrijd en tussendoor pikte ik een fraaie overwinning van de latere periodekampioen tegen de latere competitiekampioen mee in een uitermate spannende pot voetbal. ‘Het kan dus toch’, bedacht ik mij terugtokkelend in de auto naar Middelstum.
Sport is emotie, voetbal soms bijna oorlog maar de bal rolt na enige maanden competitiestilte weer in alle hevigheid. Waar zouden we zijn zonder een kalklijn?! Wij mogen weer en dat betekent Genieten met een grote G. Maar denk een beetje om elkaar, de tegenstander, al die vrijwilligers en het arbitrale trio. Ze doen op hun eigen manier en op hun eigen niveau hun stinkende best om er wat moois van te maken….