Mensen maken, vaak goed bedoeld, opmerkingen over het werken bij de politie. Mijn werk zou een ondankbaar beroep zijn. Wat krijg ik zoal te horen? Jullie mogen bijna niks en hebben ook te weinig middelen. Jullie zijn met te weinig. Jullie krijgen een hongerloon voor stevige confrontaties en risico’s. Jullie moeten dealen met veel ellende en korte lontjes. Jullie moeten optreden, terwijl je het als politie nooit goed kunt doen. Waarom werk ik dan nog steeds bij de politie?
Primaire levensbehoefte
Politiewerk is (nog steeds) een mooi beroep. Wij dienen de veiligheid van onze inwoners. Veiligheid is voor ieder mens een primaire levensbehoefte. De welbekende piramide van Maslow laat dat overduidelijk zien. Mensen hebben vooral behoefte aan veiligheid en zekerheid, sociale acceptatie, waardering en erkenning en zelfontplooiing. Dan is het dankbaar, belangrijk en mooi om als politieman- of vrouw bij te dragen aan de veiligheid van burgers.
Teveel werk
We zijn momenteel met te weinig politie. Dat klopt. Wel moet ik vaststellen dat in de afgelopen 37 jaar in mijn politieloopbaan er altijd meer werk is geweest dan we konden aanpakken. Aan meer politiemedewerkers wordt momenteel hard gewerkt. En als we straks helemaal op sterkte zijn, moeten we soms nog steeds ‘nee’ zeggen.
En, doen we het politiewerk voor een hongerloon? Nee, zeker niet. Kan het salaris meer en beter? Vast, maar ik ga zelf niet nog harder werken bij een hoger loon. We hebben een fatsoenlijk inkomen voor een baan met spanning, dynamiek, humor, vrijheid en een hoge mate van collegialiteit. Voor mij zijn deze kenmerken van het politiewerk onbetaalbaar!
Onpartijdig
Ons werk is de afgelopen jaren bepaald niet gemakkelijker geworden. Te veel korte lontjes in de samenleving en geregeld demonstraties met groepen mensen die zich tegen ons keren. Politiewerk is niet voor niets een zwaar beroep. We hebben voldoende bevoegdheden en geweldsmiddelen waar we gebruik van kunnen maken. Het belangrijkste wapen voor een politieagent is en blijft zijn/haar mond.
Er wordt weleens gezegd dat we niet onpartijdig in ons optreden zouden zijn. Wij proberen dat wel te zijn, omdat neutraliteit en onpartijdig handelen binnen de politie hoog in het vaandel staat. Ons werk kan pittig, lastig en niet leuk zijn. Dat geldt volgens mij voor veel andere banen.
Vertrouwen
Als je mensen op X / Twitter soms hoort over de politie, dan zou je kunnen geloven dat het slecht gesteld is met het vertrouwen van burgers in de politie. Het omgekeerde is gelukkig waar! Het vertrouwen van de Nederlandse bevolking in de politie heeft een stevige basis. Het vertrouwen in de politie (en rechters) is 77 procent. Naast de gezondheidszorg (78%) is deze score het hoogst volgens een onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Dat motiveert mij en mijn collega’s in ons werk. We zijn ook graag dienstbaar en waakzaam voor de Groningse inwoners.
Vuile oren
Politiewerk doet ertoe. Dat resulteert geregeld in dankbaarheid van onze inwoners. Een taart, kaartje, mailtje of schouderklopje zien we dikwijls voorbijkomen. Kritiek krijgen we ook. Soms terecht, soms onterecht. Politiewerk is mensenwerk en dan is het onvermijdelijk dat er weleens iets fout gaat. Het gaat erom hoe je met die kritiek en gemaakte fouten omgaat.
Voormalig korpschef Bernard Welten zei het ooit zo: ‘Ons werk is geregeld spitsroeden lopen. Dan kan er iets misgaan. Dan zijn het wel de vrienden die je vertellen dat je vuile oren hebt’. We moeten goed omgaan met kritiek van goed bedoelende wijkbewoners om het de volgende keer beter te doen. Zodoende werk ik nog steeds met veel plezier en gedrevenheid bij de politie!
Paul Heidanus
(Politie Groningen)