Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Attje van der Molen is ook mijn volledige naam. Ik ben op 7 oktober 1960 geboren in het ziekenhuis van Groningen als laatste van tien kinderen. Voor mij werden mijn vier broers en vijf zussen geboren. Men had het vroeger altijd over ons gezin van tien kinderen. Dit klopt niet helemaal want er zijn ook nog twee kinderen levenloos geboren. Mijn vader was timmerman van beroep en mijn moeder zorgde voor het gezin en het huishouden. Mijn ouders hadden ook wat koeien en ander kleinvee.
Ik heb tot mijn twaalfde ‘op Pomp’ in Westerwijtwerd gewoond. Op mijn twaalfde verhuisde het gezin Van der Molen naar een boerderij aan de Smedemaweg 8 in Huizinge. Hier hebben we uiteindelijk maar een jaar gewoond omdat eerst mijn vader van de hooizolder viel en later mijn moeder een brommerongeval kreeg. Hoeveel pech kun je hebben? Hierdoor konden ze al het werk op en rond de boerderij niet meer aan en moesten ze het pand verkopen.
Er werd toen een woonwagen gekocht en die werd geplaatst op Tolweg 1a ‘op Pomp’. Hier hebben mijn ouders een nieuwe woning gebouwd. Daar waar later mijn broer Henk woonde en nu mijn zoon Patrick. Zelf heb ik hier tot mijn twintigste gewoond. Sinds 1980 ben ik inwoner van Middelstum. Ik heb aan de Delleweg, 2e B.E.-dwarsweg en de Kwekerstraat gewoond. Inmiddels woon ik al weer vele jaren met veel plezier in de Akkerstraat.
Wat is uw burgerlijke staat?
Mijn drie kinderen, twee dochters en een zoon, zijn allemaal aan de Kwekerstraat geboren. Ik ben in 1989 getrouwd maar helaas heeft dit huwelijk geen stand gehouden. In juni 2001 ben ik uiteindelijk gescheiden. Manon is in 1991 geboren. Zij woont met Richard en hun zoon Teun in Zuidlaren.
Twee jaar later volgde Daphne. Zij woont nu nog samen met Rick aan de Hippolytuslaan in Middelstum maar verhuisd binnenkort naar de Coendersweg waar ze in het oude huis van Patrick gaat wonen. Patrick is de jongste van de drie. Hij is in 1995 geboren en heeft dit weekend voor het eerst ‘op Pomp’ geslapen, samen met zijn partner Reina en hun kinderen Emma en Julia. Ik ben dus de trotse oma van drie lieve kleinkinderen.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik wist vroeger niet wat te worden en na de lagere school ging ik naar de MAVO in Middelstum. Na mijn diplomering, ben ik op mijn zeventiende gaan werken. Ik wist eigenlijk nog steeds niet welke richting ik op wilde maar een beroepentest wees uit dat de administratieve kant wel goed bij mij zou passen. Dit gegeven leverde mij in 1977 een tijdelijke baan bij de Arrondissement Rechtbank in Groningen op.
In 1979, ten tijde van de strenge winter waarin heel Nederland insneeuwde, ben ik vervolgens begonnen als administratief medewerkster bij Schildersbedrijf Van der Maar in Groningen. Dit werk ging mij prima naar de zin maar toen ik zwanger werd van Manon ben ik in 1990 eerst met werken gestopt. Ik wilde er thuis voor de kinderen zijn.
Toen de kinderen wat ouder werden, maakte ik een werkswitch. Ik ging aan de slag bij de Thuiszorg Groningen als hulp in de huishouding. Later maakte ik de overstap naar de Zonnehuisgroep in Loppersum. Ik heb er twee keer een jaarcontract gekregen maar in verband met mijn rugklachten werd vervolgens mijn contract niet verlengd. En dat terwijl ik ondanks mijn klachten wel ben blijven werken maar echt zware klussen kon ik niet meer doen.
Dat mijn contract van de ene op de andere dag niet verlengd werd, zonder dat men hierover met mij in gesprek ging, viel mij rauw op het dak. En zo werd Rieks de Winter in Middelstum maar zo mijn laatste cliënt die ik mocht verzorgen.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Gelukkig kwam ik niet in een zwart gat terecht. Tijd om mij te vervelen had en heb ik niet want ik stortte mij op het vrijwilligerswerk en was mantelzorger voor mijn ouders en mijn broer Haaije. En tot eind januari van dit jaar ook nog van mijn broer Henk. Jij wilt weten wat ik zoal voor vrijwilligerswerk gedaan heb? Dat is een heel lijstje hoor waarbij het maar zo kan zijn dat ik nog iets vergeten ben.
Zo heb ik in het bestuur van buurtvereniging Plan West gezeten en in het bestuur van de plaatselijke volleybalvereniging. Ik was actief voor de speelweek in Middelstum en voor Stichting Buurtbus Westerambt. Op ‘De Wilster’, de openbare lagere school in Middelstum, hielp ik juf Mirjam vaak mee en ik was ook actief in de jeugd-EHBO-lessen op school.
Eerder ondersteunde ik op de peuterspeelzaal in Middelstum Petra Janssen. Ja, het klopt inderdaad dat ik graag met kinderen mag werken. Nog steeds ben ik actief als vrijwilliger voor het zwembad in Middelstum waarvoor ik sinds 2019 ook penningmeester ben. Een enkele keer ben ik nog verkeersregelaar en ik tot vorig jaar was ik regelmatig aan het collecteren voor allerlei goede doelen.
Of ik ook hobby’s heb? Ik mag graag lezen, tuinieren en sinds kort heb ik bij ‘Bie Janneke’ het handwerken weer opgepakt. Mijn kinderen mogen natuurlijk altijd een beroep op mij doen voor kleine klusjes en oppassen op de kleinkinderen is uiteraard iets wat ik graag doe.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Daar kan ik heel kort in zijn, dat is namelijk de geboorte van mijn kinderen en kleinkinderen die allemaal in goede gezondheid verkeren. Dat steekt er toch ver bovenuit. Ik ben ook blij met ‘de aanhang’ van mijn kinderen. Trots op mijn gezin dus.
En de dieptepunten?
Het verlies van mijn ouders, twee zussen, drie broers en andere dierbaren die ik in de loop der jaren heb verloren. Soms veel te jong helaas.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Wat ik toch wel heel bijzonder vind, is dat Patrick met zijn gezin nu ‘op Pomp’ zijn gaan wonen. Daar waar ik zelf ook heb gewoond met mijn ouders. Die hebben het huis in 1982 aan mijn broer Henk verkocht en hij heeft het huis zelf eind vorig jaar aan Patrick en Reina kunnen verkopen. Dit was een grote wens van hem. Vervolgens heeft Daphne het huis van Patrick weer gekocht.
En ik ben nog helemaal mijn vakantiewerk bij ‘De Baron’ in België vergeten te vermelden. Henk heeft tien jaar voor hem gewerkt in Villers St. Getrude waar die beste man Hotel, restaurant en camping Grand Bru runde. Henk was daar naast kok manusje van alles en wist ook voor mij vakantiewerk te regelen. Maar daarvoor moest ik op zestienjarige leeftijd wel helemaal alleen naar België reizen.
Mijn pa heeft via het NS-spoorboekje de treinreis vanaf Stedum helemaal voor mij uitgestippeld. Soms had ik maar een paar minuten om over te stappen. Best spannend dus. In Bomal stond Henk mij in de baas zijn auto al op te wachten. Vier jaar lang heb ik daar vakantiewerk gedaan. Over Henk zijn avonturen met de baron en hun gezamenlijke reis naar Syrië is zelfs nog een boekje verschenen.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Een mooie en verre vakantie maken maar hier heb ik helaas geen geld voor. Maar dromen mag toch? Amerika en Australië, die landen trekken mij het meest. Van het uitstapje in mei naar Ameland samen met Daphne heb ik echter ook genoten.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Als je ergens goed over nagedacht hebt alvorens een beslissing te maken, kun je nergens spijt van hebben.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Wat zegt mij een cijfer nou? Ik heb een goed leven en ben tevreden met wat ik heb. Ik heb met niemand ruzie en kan niet tegen conflicten.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik hoop dat ik nog jarenlang in goede gezondheid door mag brengen met mijn kinderen en kleinkinderen. Daar doe ik alles aan. Zo heb ik onlangs in juli een geslaagde maagverkleining gehad.
Wat ik nog vergeten ben te vertellen is dat Patrick, net als mijn vader en zijn opa, ook timmerman geworden is. Hij werkt nu bij Bouwbedrijf Van Dijken aan projecten waar pa zich nog mee bezig gehouden heeft. Naast zijn eigen huis geldt dat bijvoorbeeld voor het dorpshuis in Westerwijtwerd. Van zijn verhalen hierover, kan ik vervolgens ook weer lekker van genieten.