Op zoek naar het zomergevoel in Godlinze en Bierum

De derde en laatste week van ‘Op zoek naar het zomergevoel….’ belooft qua weer nog een hele uitdaging te worden. Grilligheid troef derhalve. Toen ik Zhiva rond zeven uur uitliet, scheen het zonnetje. Maar toen ik een half uurtje later naar Godlinze tufte, was daar een miezerig regentje. Gelukkig heb ik hier de rest van de ochtend geen last meer van gehad. Maar de hele week een straalblauwe hemel boven mijn koppie, dat zal hem vast niet worden. Edoch, dat mag de pret niet drukken.

Ik moet altijd even nadenken hoe in Godlinze te komen. Eerst maar eens naar Zeerijp en tot mijn schrik merk ik dat de Borgweg nog steeds afgezet is. Gelukkig biedt een omweggetje naar ’t Zandt uitkomst en niet veel later zie ik de markante toren van Godlinze voor mij opdoemen. Waar de rode Rover neer te zetten is natuurlijk niet zo moeilijk. Want direct voor in het dorp ligt het sportcomplex van vv Godlinze. Man, wat is dat lang geleden zeg, dat ik daar gevoetbald heb. Maar gelukkig bestaat deze roemruchte groenwitte club nog steeds….

Godlinze

Wie aan Godlinze denkt, denkt zeer waarschijnlijk direct aan de familie Santanera. En rondlopend door het dorp merk ik al snel dat de nodige panden aan een van de familieleden toebehoren. Vader Bruno is natuurlijk de grondlegger. De man die eind jaren zestig vanuit Italië in Godlinze neerstreek en door zijn ondernemingen en handelsgeest het dorp op de kaart zette. En zoon Roberto kennen we natuurlijk ook allemaal, o.a. van Ristorante dell ‘Arte. En volgens mij heeft een dochter een soort van praktijk in het dorp.

Maar wie deze zomer veel naar B&B Vol Liefde gekeken heeft, weet dat Godlinze sinds kort nog een markante inwoner kent. Kunstenaar Tom zette namelijk bij Marian in Portugal een paar dagen lang de boel op stelten. Het kan haast niet anders dat hij in de kerk woont waar voorheen de gereformeerde gemeente zetelde. Daar zie ik immers de nodige kunstvoorwerpen in de tuin liggen.

Eerst maar eens langs de buitenkant van het dorp lopen. Daar waar de kinderen hun hart kunnen ophalen in de ‘Knoll’n Toen’ en waar in de haven enige bootjes aangemeerd liggen. Zou de wielertoervereniging De Blauwe Trein nog heel actief zijn in het dorp? Of is dit gebouw omgetoverd tot een fitnesscentrum? Ik zie in elk geval niemand aan de halters hangen. En het Kunsthuis Oal Eer staat nog steeds op de bewijzeringsborden in het dorp dus wie weet vinden hier nog wel de nodige exposities plaats.

Godlinze mag dan met zijn 250 inwoners een klein dorpje zijn, het is heerlijk om hier even een uurtje rond te wandelen. Mede dankzij de prachtige Pancratiuskerk die ik vanuit meerdere hoeken op de foto zet. En dan kom ik op de Allersmaweg toch weer bij de familie Santanera terecht. Roberto’s restaurant is volgens mij, onder andere door het steeds schaarser wordende personeel, alleen nog maar in het weekend open en ik ben benieuwd of in Klein Italië maandelijks nog een gezellige discoavond plaatsvindt.

In deze straat kun je ook niet om het Santanera gebouw en de bijbehorende magnetische mineraal therapie heen. Dat het TROS-programma Radar Bruno zijn BioStabil, waar onder andere Veronica coryfee Tineke de Nooij letterlijk en figuurlijk mee wegliep, onderuit haalde, zint de inmiddels 86-jarige dorpsbewoner nog steeds niet. Ik ben zeer benieuwd wanneer het uiteindelijk tot een definitieve uitspraak komt en wat dan de uitkomst luidt. Wordt ongetwijfeld vervolgd dus.

Bierum

Na een genoeglijk uurtje in Godlinze rondgewandeld te hebben, vervolg ik mijn pad richting het nabijgelegen Bierum. De plaats waar ik eigenlijk nooit meer kom maar waar ik tijdens een mooie junimorgen doorheen reed op de fiets en waarbij ik toen zoiets had van dat ik dit dorpje deze zomer aan een nadere inspectie wilde onderwerpen. En aldus geschiedde vanmorgen.

Toen ik enige jaren geleden Spijk aandeed, verbaasde het mij nadrukkelijk dat Bierum tot 1989 qua naamgeving het hoofddorp was van de voormalige gemeente Bierum. Ik had namelijk het veel grotere Spijk verwacht maar dat maakt nu allemaal niet meer uit. Zowel Godlinze als Bierum, met zijn bijna 600 inwoners, zijn opgegaan in de veel grotere gemeente Eemsdelta.

Aan het eind van de ochtend zal ik een van mijn eerste pensionadogasten opzoeken voor een lekker bakje koffie maar eerst ga ik maar even op struun door het dorp. De Hereweg is voor mij even de place to be. Dit onder andere door Camping Kiek op Diek. En zowel de campinggasten als de beheerders van de volkstuintjes hebben een riant uitzicht op vele windmolens die in de Eemshaven staan. Aan de Hereweg staat ook dé ontmoetingsplek van Bierum: de Baaiermerstee. Of is dat misschien toch nog de Irenekerk met de bijbehorende gebouwen? Afijn, als er maar sprake is van noaberschap en het omzien naar elkaar, dat is het allerbelangrijkste!

Ik moet nog even smakelijk glimlachen als ik bij een van de huizen een aanhanger zie staan met daarop de tekst: ‘Ik goegel nooit, mien eega wait ’t toch altied beter!’ Die tegelwijsheid ontsnapt uiteraard niet aan een kiekje. Borg Luinga neemt, hoewel deze borg al eeuwen geleden werd gesloopt, qua naamgeving nog steeds een prominente plaats in. Zo hebben we de Luingahof, naast een rustieke boomgaard ook een groente- en fruitwinkel, en het voormalig woonzorgcomplex Luingaborg. Daar waar nu liefdevol gevluchte Oekraïners worden opgevangen, zo laat ik mij vertellen.

Ik geniet in die omgeving van de dierweide en de maquette op het terrein die vast aan de borg herinnert. De herten beginnen gezamenlijk aan een stevige warming-up om de maquette heen en dat is natuurlijk een kiekje waard. Dat geldt zeker ook voor mooie Sebastiaankerk inclusief steunbeer. Waar ik verwacht dat die steunbeer ter ondersteuning van de kerk dient, lees ik ergens dat deze beer hem eerder naar beneden trekt dan tot steun te dienen. Gelukkig blijft de fraaie kerk tijdens mijn bezoek in elk geval staan.

Ik val met mijn neus in de boter want in Bierum start net de jaarlijkse feestweek en bij de brandweerkazerne is het een en al bedrijvigheid want voor de jongste inwoners van het dorp begint net de speelweek. Met dit kinderplezier in de oren is het de hoogste tijd om een van de eerste pensionadogasten van mijn website aan te doen. Ik ga dus op de koffie bij Jopie en we praten gezellig bij over wat er in de afgelopen jaren allemaal wel niet gebeurd is. Een van haar wijze levensspreuken is mij helaas ontschoten maar misschien wil ze hem zelf nog wel in een reactie op dit artikel plaatsen. Door deze visite is een bezoek aan bakker Olinga, de Koekkampioen van Nederland, er helaas bij ingeschoten.

Ik besluit tot slot nog even een kiekje te nemen van het voormalige gemeentehuis en zie dat één van mijn eerste adverteerders van de website, Cfrs & zo! van oud-dorpgsgenoot Trijnie van Bruggen nog steeds vanuit Heruma opereert. Inmiddels is het al weer de hoogste tijd om deze pareltjes achter mij te laten om een en ander uit te werken. Even dreigt de Rover onderweg het loodje te leggen maar gelukkig doet een slokje olie wonderen. Net als zijn oorspronkelijke baas niet kapot te krijgen dus!

Mocht u foto’s vanmorgen gemist hebben, geen nood. Hierbij nog even het linkje: https://bert-koster.nl/2023/08/28/op-zoek-naar-het-zomergevoel-in-godlinze-en-bierum/. Morgen staan sowieso Meedhuizen en Tjuchem op het program om bezocht te gaan worden en misschien plukken we aan de boorden van het Schildmeer ook nog een vleugje Steendam mee. Wederom iets om naar uit te kijken. Opnieuw de gemeente Eemsdelta dus maar dan in combinatie met de gemeente Midden-Groningen. Niets mis mee wat mij betreft!