De auto werd geparkeerd bij het gemeentehuis.
Gisteren was daar het bezoek aan Zandeweer en Eppenhuizen. Daarover kon ik van te voren reeds de nodige verhalen opdiepen die ik in het reisrelaas zou kunnen verwerken. Hoe anders is dat voor Slochteren. Daar weet ik een stuk minder over te vertellen en ook de actieve herinneringen zijn schaars. Maar de bruiloft van Akko en Grietje in 1999 op het fraaie terrein van de Freaylemaborg is wel blijven hangen. Wat een mooie avond was dat op een prachtlocatie.
En Slochteren is natuurlijk onomstreden verankerd met de start van de gaswinning in het begin van de roemruchte zestiger jaren in onze provincie met alle gevolgen van dien. Dat is ook direct de laatste alinea die ik hieraan hoef te wijden want tijdens de rondtocht door en langs het dorp merk ik van dit gegeven gelukkig helemaal niets.
Het is even na half acht wanneer ik relaxt in onze Audi die kant op tokkel. Ik rijd over Ten Post en vlak voor Schildwolde is het aan de rechterkant extra genieten geblazen want dan doet ’t Roegwold zijn intrede. Het natuurgebied waar boswachter Beppie zo mooi over kan vertellen. Van de kleigronden van het Hogelandgebied naar de veen- en zandgronden in Midden-Groningen inderdaad. De voorbode van een stuk meer groen dan dat ik normaliter gewend ben zo zou later blijken.
Voor volgend jaar staat Schildwolde op het programma om het zomergevoel te beschrijven. Dit is alvast een goede oefening. Want Schildwolde is een stuk groter dan verwacht wat automatisch inhoudt dat het tegenovergestelde voor Slochteren geldt. Toch kent de laatste plaats ongeveer 500 inwoners meer dan Schildwolde, dik 2.100 versus bijna 1.700. Maar het is lastig te traceren waar beide dorpen nu precies in elkaar overgaan. Mooie panden die ik van te voren aan Slochteren toegerekend had, blijken nog bij Schildwolde te horen. Dat belooft alvast wat voor volgend jaar.
Maar het gemeentehuis van de voormalige gemeente Slochteren staat hier natuurlijk wel en dat is ook een ideale plek om de auto te parkeren. Zo te zien nog steeds in gebruik want even na achten zijn de eerste ambtenaren al met elkaar in gesprek. Of het werkgerelateerd is of over koetjes en kalfjes gaat, laat ik maar mooi in het midden. Achter het gemeentehuis zie ik tot mijn grote verrassing een opvangplek voor Oekraïense vluchtelingen. Nooit geweten dat die hier worden opgevangen. Of ze gebruik kunnen maken van voormalige en overtollige kantoorplekken weet ik echter niet.
Op naar het Slochter Overbos
Via dit bruggetje bereik je de Overbos.
Afijn, het is de hoogste tijd inmiddels om de benenwagen aan de loop te schoppen. Eerst maar even terug naar de plek waar beide dorpen in elkaar overvloeien, dan weet ik zeker dat ik alles meepak. Dat brengt mij allereerst bij De Wiekslag, de lagere school met den bijbel. Ik trek verder de nieuwbouwwijken van Slochteren in en ben eigenlijk wel benieuwd hoe ‘diep’ het dorp nu wel niet is. Even later ben ik al aan de periferie en ontwaar ik de eerste bossen.
Dat is altijd mooi natuurlijk. Alvorens het Overbos in te slaan, neem ik eerst even gedecideerd een kiekje van de Fraeylemamolen. Een van de drie molens die zich op de Groenedijk schijnen te bevinden. De overige twee laten zich niet zo makkelijk vangen en dus besluit ik het bos maar eens in te lopen, te bereiken via een leuk bruggetje. Dat geeft mij mooi de gelegenheid om mijn gedachten eens de vrije loop te laten gaan.
Een kwartiertje later ontwaar ik een ander bruggetje en dat brengt mij in de Slochter haven zo te zien. Een groot schip ligt er voor anker en dit is de voorbode van enige fraaie panden die ik uiteraard op de gevoelige plaat vastleg. Want zo kan bijvoorbeeld het notariaat in een prachtig pand beleefd worden. Ook het gebouw waar vroeger recht gesproken werd, is prachtig en statig. Al ziet de een van de zijkanten er helaas ietwat gehavend uit. Wat zou het mooi zijn wanneer hier wat plooien gladgestreken worden.
Dit is een prachtig stukje Slochteren maar op de Facebookpagina Slochtenaren bespeur ik ook een kritische noot over bijvoorbeeld achterstallig onderhoud aan de havenkade die langzaam maar zeker afbrokkelt en de nodige achterstanden in de groenvoorziening of het verwijderen ervan. De Driesprong is dichtgespijkerd en over de loopbrug mag wegens instortingsgevaar niet meer gelopen geworden. Een groot contrast met de ultramoderne Houtstek waarin ook het dorpshuis gevestigd is. Daar kan de gemeenschap jaren mee vooruit.
Een ode aan de bekende Groninger taal- en cultuurpleitbezorger K. ter Laan.
Een prachtig stukje Slochteren dus waar qua toeristische impulsen en verfraaiingen nog meer uit te halen is. Groninger taal- en cultuurstimulator K. ter Laan wordt er waardig herdacht en in de buurt moeten ook nog twee musea zijn die zich echter niet zo makkelijk door het oog laten vangen. Even bekruipt mij de gedachte om direct al het Fraeylema-borgterrein op te lopen maar wie wat moois bewaart die heeft natuurlijk nog wat achter de hand voor later.
En dus duik ik eerst de Zuiderweg maar eens in en daar stuit ik op een groot gebouw die ik in eerste instantie niet goed thuis kan brengen. Een informatiebord verschaft opheldering. Het gaat hier namelijk om het voormalig stationsgebouw waar thans de politie gevestigd is. Het is een rare gewaarwording om te lezen dat de Duitsers de spoorrails verwijderd hebben en dat er na 1942 nooit meer een trein gereden heeft. Zodoende heeft Slochteren uiteindelijk slechts twaalf jaar lang van een spoorverbinding kunnen genieten.
Felle gevechten
De prachtige Slochter kerktoren staat los van de kerk.
Het dorp kent op oorlogsgebied een roemrucht verleden. Daar kom ik achter wanneer ik de kerk en toren aandoe. Allereerst is daar het oorlogsmonument en tussen de bosjes verscholen ontwaar ik het plakkaat dat aangeeft dat zich hier in de zestiende eeuw felle gevechten hebben afgespeeld.
Slochteren lag destijds centraal tussen de drie belangrijke handels‘steden’ Appingedam, Winschoten en Groningen en de Spaanse Hertog Alva kwam in het verleden na de verloren slag bij Heiligerlee in de tachtigjarige oorlog hoogstpersoonlijk verhaal halen in Slochteren over hoe het nu verder moest allemaal. Niet veel later wist hij graaf Lodewijk van Nassou nabij Emden alsnog te verschalken. Nooit geweten dat zich dergelijke taferelen bij dit mooie plekje hebben afgespeeld. De plek waar het kerkhof zo vredig achteraf gelegen ligt tussen bomen en maïsvelden.
Ik merk dat ik er al bijna twee wandeluren op heb zitten. De hoogste tijd derhalve om mij op te maken voor het hoogtepunt van deze morgen. Maar het is nog een beste tippel vanaf de kerk naar de Fraeylemaborg over de lange Hoofdweg.
Maar wanneer ik de borg voor mij op zie duiken is al het wandelleed snel geleden. Wat een plaatje is dit toch en wat kun je er heerlijk en uitgebreid omheen wandelen. Daar kun je prima bivakkeren en in en om de borg is het dan ook een komen en gaan van toeristen. In restaurant ‘De Boerderij’ kun je uitstekend culinair vertoeven, zo heb ik mij laten vertellen. De borg zet Slochteren nadrukkelijk op de kaart en het blotevoetenpad en een beleef- cq. bewegingstuin inclusief fraaie bruggetjes en beeldende kunst doet de rest.
De grootste blikvanger van het dorp.
Bijna drie uur na aankomst is het de hoogste tijd om na een slok water en een stroopwafel genuttigd te hebben weer naar huis te gaan. De inwoners mogen dan kritisch zijn op het ‘visitekaartje’ van het dorp nabij de haven, toch heb ik deze ochtend met veel plezier in dit fraaie en bosrijke plaatsje rondgewandeld. Het smaakt naar meer en ik ben benieuwd hoe het dorp er over vijf jaar uit zal zien. Heeft het dan die prominente plaats in de nieuwe gemeente Midden-Groningen verworven dat het verdient? De tijd zal het ongetwijfeld leren.
Vergeet tot slot niet om nog even door te klikken naar de pagina https://bert-koster.nl/2023/08/15/een-zomer-instagrammetje-uit-slochteren/ voor de actiefoto’s. Tot zover Slochteren wat betreft de 2023-tour.. Overmorgen duiken we het Hogelandgebied weer in want dan wacht Wehe-den Hoorn op mij!