Het is in dit geval de vrijdag dat ik aan dit verhaaltje begin. Ik ga er vanuit dat dit de laatste weg te tikken column op deze dik tien jaar oude PC wordt. Vanmiddag komt buurman Wim de nieuwe installeren. Dan ga ik van Windows 7 naar 11, vermoed ik. Zou dat veel veranderingen met zich meebrengen? Daar ben ik immers niet zo van. Dit weekend verwacht ik echter weinig spektakel om over te schrijven. Of zou ik het Beach Event op Meij nog halen?
Dat is ook niet speciaal nodig, ducht mie, voor deze laatste keek op de week van voor de vakantie. Zaterdag a.s. verkassen wij namelijk naar Frankrijk. De te overbruggen afstand is ongeveer 1.000 kilometer. Dat lijkt prima te doen. Maar eerst nog maar even terugblikken op die eerste maanden van het jaar 2023. Een jaar die voor menigeen in mijn directe omgeving moeizaam begon. De een kreeg een zeer vervelend skiongeluk waarvoor hij later onder het mes moest. Maar ook hadden wij in de eerste maanden van het jaar vier uitvaartbijeenkomsten in korte tijd te verteren binnen de familie- en vriendenkring. Dat was natuurlijk wel even ‘een dingetje’.
Zelf werd ons gezin ook getroffen door het nodige leed daar op de laatste vrijdag van de maand januari maar zo onze Dusty van ons weggleed. Een beeld die ik niet licht zal vergeten omdat hij zijn laatste adem, zonder dat ik dit op dat moment wist, in mijn armpjes uitblies. Wat een schrik en wat een consternatie. Maar ook, wat een gemis de eerste dagen. Zeer bedrukt togen we dag erna naar Amsterdam waar in het Ziggo Dome Robbie Williams optrad. Een welkome afleiding die de zinnen op een lekkere manier verzette.
Lang duurde de betrekkelijke stilte in huis echter niet. De vrouw struinde stad en ommeland af naar een mogelijk opvolger van onze trouwe viervoeter en vond die dichtbij in Niezijl waar Zhiva haar bij binnenkomst enthousiast kwispelend met haar staartje overtuigde dat zij de komende jaren een onmisbare schakel aan de Berkenlaan nummer 5 zou gaan worden.
En dat hebben we geweten zeg, die eerste maanden. Plinten, de bank, de kast, tal van planten buiten en schoenen binnen vielen ten prooi aan de vlijmscherpe tandjes van onze blondine die zich van geen kwaad bewust was. Zhiva is kortom nadrukkelijk aanwezig in de afgelopen maanden maar inmiddels kunnen we absoluut niet meer zonder haar. Ze gaat dan ook mee naar Frankrijk.
In april deden we voor een lang weekend België aan. We kwamen in een prachtig landhuis terecht in Jabbeke, vlakbij Brugge. De stad die ons die zaterdag zeer kon behoren en dat gold ook voor Oostende op de zondag. Heerlijk om er op die manier even tussenuit te knijpen. Dat gold natuurlijk ook voor het trainingskamp met Middelstum 4 op onze vertrouwde Schier en een dagje Dauwpop bij Hellendoorn onder zeer warme omstandigheden.
Uit goed voor u en dat dacht de vrouw tijdens haar vriendenweekend in Kuinre waarbij ik nog even een dagje Lemmer mee mocht pikken na eerst tijdens Hemelvaart al even een middagje in Dokkum rond te hebben gehuppeld. Dat zijn de mooie dingen des levens en dat geldt uiteraard ook voor de succesvolle Sunsation en Bedrijvenvoetbaledities in de afgelopen maanden.
Hoe het met de zaken gaat? Daarover heb ik geen klagen. Na de mooie omzetstijging van vorig jaar zit er in het eerste half jaar weer een mooie nieuwe plus in met dik vijftig adverteerders en ruim vijftig Club van 55 leden tot gevolg. Met Knis Beheer als nieuwe hoofdadverteerder en wellicht na de zomervakantie nog een mooie nieuwe opdrachtgever voor het meehelpen met het vullen van een nieuwsbrief. En daar het na gedane arbeid goed rusten is, kan ik zo op het eerste oog met een lekker gevoel op vakantie.
Want ook de vrouw en bonusdochters hebben qua werk en opleiding een goed (school)jaar achter de rug waarin mooie toekomststappen werden gezet na diverse switches. En dus valt ook daarover niets te klagen. En vanavond, woensdag de 19e, wacht ons nog een prachtig concert van Coldplay. Daar kan ik morgen vast nog wel even iets over schrijven. Vrijdag nog een vakantieverhaal uit de oude doos en de nodige pr-uitingen waarvoor nu alvast mijn excuses.
En daarna dus eerst het grote niets. In augustus, zoals de laatste jaren te doen gebruikelijk, ga ik nadrukkelijk op zoek naar het vakantiegevoel in enige dorpjes in onze omgeving. De afgelopen zeven weken heb ik tijdens zes vroege fietstochten (waarin een kleine 500 kilometer werd weggetrapt) al lekker warm kunnen draaien. Daarbij verheugd constaterend dat we echt in een prachtig gebied wonen. Maar eerst Frankrijk maar even verkennen. Ik wens jullie allemaal prachtige (vakantie)dagen toe de komende. Dichtbij huis of toch wat verder weg….