Ik kom deze maandagmorgen wat moeilijk op gang met dit stukje, geloof ik. Zal er wat in de lucht hangen? Mijn gedachten schieten overal heen zonder tot constructieve dingen te komen. Eerder tot destructieve. De hoogste tijd dus om mij te focussen en mij de week in te schrijven. Misschien komt het wel omdat de dikste druk van de ketel is. Over twee weken breekt immers de vakantie aan en werktechnisch gezien zijn de spannendste dingen wel achter de rug. Wat dat betreft lijkt het erop dat ik redelijk ontspannend naar die tijd toe kan leven.
Bij ons missionair kabinet is de druk ook van de ketel want die zijn immers demissionair geworden. Daarbij ons land in vertwijfeling achterlatend. Want hoe nu verder? MP Rutte moet zich vandaag eerst nog verantwoorden in de Kamer. En sowieso komt er een motie van wantrouwen en misschien zijn er in de voormalige coalitie nog wel wat mensen die wat appeltjes met hem te schillen hebben. Aan hen eventueel de eer om hem te fileren. Waarschijnlijker is het dat hij zich er met zijn aalgladde praatjes wel weer uit zal praten.
Man, och man, door de versplintering in Nederland valt er bijna niet meer te regeren. Vroeger kon je dit met twee partijen doen. Soms drie, bijvoorbeeld ten tijde van paars. Straks hebben we er misschien wel vijf nodig om tot een nieuwe regering te komen. Dat kan toch nooit een stabiele basis zijn? En een driepartijenregering van VVD-BBB en PVV? Dat bekt wel lekker maar wordt ons land daar beter van? Vermoedelijk de enige formatie die met drie partijen te brouwen is. Zomaar wat hersenspinseltjes dus op deze vroege maandagmorgen.
Snel maar even terugblikken op leukere dingen. De Katerwater van de vrijdag getrouwde Frank en Mariël bijvoorbeeld. Inclusief twee bijgevoegde aspirines. ‘Bedankt voor de gezelligheid!’, zo staat op bijgevoegd kaartje te lezen. Gezellig was het zeker aan de boorden van het Schildmeer waar na een warme vrijdag de zon langzaam in het water verdween. Binnen in het dorpshuis in aanbouw stookte de DJ de beat nog maar eens verder op. Gezelligheid kent geen tijd en toen de broodjes kroket verdeeld werden, moest er ook nog even aan de inwendige mens gedacht worden. Het bleef nog lang onrustig derhalve.
Zaterdag was daar de zomerfair en zondag vooral veel sport kijken. Verder kwam ik niet tot grootste dingen. Daarvoor was het mijns inziens te warm. Zelfs de zondagse wandeling liet ik schieten. Volgende week weer een kans. Buurman verheugde zich de hele middag op het onweer dat maar niet loskwam. Wel een hevige regenbui waardoor de temperatuur in huis weer wat aangenamer werd.
Waar ik ook nog wel even een alineaatje aan zou kunnen wijden, is de aanschaf van een nieuwe PC. Wat betekent dat ik binnenkort na dik tien jaar en duizenden verhalen afscheid moet nemen van mijn oude bak waar ik zoveel lief en leed op weggetikt heb. En wel zoveel dat bepaalde letters van het toetsenbord niet eens meer te lezen zijn. Het was inderdaad de hoogste tijd dat deze nieuwe bak er kwam want je moet er toch niet aan denken dat de oude zomaar zou crashen. Dan zou bij mij leiden in last zijn.
Maar ik zie me deze bak nog in gebruik nemen, in december 2012. Destijds op zolder begon ik schoorvoetend maar ook zeer onzeker aan een nieuwe toekomst vol met ups en downs. Al die indrukken mocht ik, dankzij het toetsenbord, met u delen. En waar alles de laatste jaren zoveel duurder lijkt te zijn geworden valt dat met deze kosten nog wel mee. Ik vermoed dat ik nu zelfs minder kwijt ben dan zoveel jaar geleden. En dat met de wetenschap dat deze bak veel sneller is en mij meer opslagcapaciteit biedt. Aldus de buurman en hij kan het weten.
Maar toch zal het binnenkort even slikken worden wanneer de overgang daadwerkelijk in werking treedt. Wat voor verhalen zal dit weer op gaan leven en zou hij het net zo lang volhouden als zijn voorganger? Dat zou betekenen dat ik dan reeds, bij leven en welzijn, 62 jaar ben. Daar moet ik nog even niet aan denken hoor. Jaartje voor jaartje vooruitkijken, het leven gaat al snel genoeg voorbij. Wat ook inhoudt dat de twee weken tot aan de vakantie vast in een poep en een zucht voorbij zullen gaan. Net als de vakantie zelf.
Net voor negen uur zet ik een punt achter dit verhaal. Dat ging toch weer gezwind. Het toetsenbord en ik lijken een twee-eenheid te zijn waarbij de letters soms eerder op papier staan als dat ik de zinnen in mijn hoofd geformeerd heb. Ik denk niet dat ik het oude materiaal wegdoe. Die blijven nog wel een tijdje op zolder staan. Misschien doe ik er nog wel een keer een beroep op, als de inspiratie ver te zoeken is…..
Ps. Rond half elf maandag lees ik tot mijn verrassing dat Rutte er de brui aan geeft. Ook politiek gezien nieuw leven in de brouwerij dus…..