Koos Boertjens geniet in zijn ‘extra speeltijd’ onder andere van de luchtfotografie en natuureducatie

Kunt u zich heel kort even voorstellen?

Noteer voor dit verhaal bij mijn naam gerust Koos Boertjens. Ik ben op 9 augustus 1950 geboren in Sneek. Het gezin Boertjens kende vier zoons en twee dochters. Helaas is mijn oudste zuster nog niet zo lang geleden op 83-jarige leeftijd overleden. Mijn ouders waren ondernemers in de watersport en hadden in Langweer een hotelcafé-restaurant in een boot aan het water. Helaas is mijn vader niet heel oud geworden, hij werd 66 jaar.

Ik heb tot mijn 36^e in Langweer gewoond en vervolgens in Joure en Sneek. In 2002 ben ik in Groningen terechtgekomen. De stad waar ik eerder al een jaar doorgebracht heb toen ik aan de Rijksuniversiteit Groningen Sociale Geografie studeerde. Ik ben thuis gekomen in de wijk Beijum. We wonen hier met veel plezier.

Wat is uw burgerlijke staat?

Ik heb een samenlevingscontract met de twaalf jaar jongere Jannie. Ik heb haar in 1995 leren kennen, zij was destijds een collega van mij. Mijn twee kinderen, een tweeling, stammen uit mijn eerste huwelijk en zijn 45 jaar. Mijn zoon woont in Oostenrijk en is teamleider van een fabriek die chipmachines bouwt. Binnenkort start voor hem in Duitsland een grote klus. Mijn dochter is een veelzijdige kunstenares en woont in Den Haag.

Wat is uw voormalig beroep?

Als kind van watersportondernemers, verrichtte ik al op jonge leeftijd hand- en spandiensten in het bedrijf van mijn ouders. Ik was zelf ook verknocht aan het water en haalde bijvoorbeeld mijn vaarbewijzen. Ondernemend als ik was, runde ik in mijn twintiger jaren eerst een zeilschool en later, in 1978, kwam daar nog een surfschool bij. Surfen was zeker in die tijd een heel populaire sport en vijf jaar lang heb ik vanuit mijn winkels in Langweer en Drachten heel wat surfplanken verkocht.

In 1986 liep die hype ten einde en ik verkocht mijn zaak. Het was in de tijd dat de computer en alles wat je hiermee kon doen, enorm in opkomst was. Zelf werkte ik voor mijn eigen zaak, bijvoorbeeld voor het opslaan van allerlei datagegevens, ook al relatief vroeg met een computer. Maar alvorens mij hier verder in te gaan verdiepen, solliciteerde ik in 1986 eerst succesvol als docent detailhandel bij het Friesland College in Leeuwarden. Zo kon ik mooi mijn opgebouwde ervaring in het verkopen van allerlei spullen overdragen aan mijn leerlingen.

Om dat werk te mogen doen, moest ik wel één jaar buffelen op de Pedagogische Technische Hogeschool in Leeuwarden. Naast het lesgeven, ging ik zelf twee avonden per week naar school en in de weekenden moest ik studeren en allerlei opdrachten uitwerken. Op die manier haalde ik mijn tweedegraads bevoegdheid voor het lesgeven.

In de jaren erna vond er in de detailhandel een enorme automatiseringsslag plaats. Zelf was ik heel leergierig en ik pikte dan ook van alles op over databases, spreadsheets, tekst- en beeldverwerking en ik vond het leuk om die vergaarde kennis door te geven aan mijn leerlingen. Het luidde een nieuwe fase van mijn werkcarrière in. Ik kon helder en op een begrijpelijke wijze allerlei dingen op papier zetten en had daar veel schik in.

Voor uitgeverij Academic Service heb ik ongeveer tachtig boeken geschreven die allemaal gingen over computer- en het internetgebruik. Van één van die lesboeken zijn destijds meer dan 40.000 exemplaren verkocht. Door de opkomst van eerst het ‘Microsoft-mannetje’ en later Google werd de behoefte aan al die instructieboeken in de loop der jaren steeds minder.

Ik ging mij toeleggen op het schrijven van boeken over de digitale fotografie voor vijftigplussers. Dat behoeft qua opleidingen nog wat toelichting. In 1974 heb ik namelijk in Apeldoorn aan de Fotovakschool mijn diploma Reportage- en Algemene Fotografie gehaald. Dit na de afronding van de HBS en het volgen van de studie Sociale Geografie aan de RUG. Hier ben ik echter na één jaar mee gestopt om vervolgens wel mijn ondernemersdiploma en de diploma van de Fotovakschool te halen.

Na 2000 heb ik mij toegelegd op mijn eerdere interesse voor de fotografie. Dat begon dus eerst met het schrijven van boekjes voor onder andere Kodak. Maar ik begon zelf ook steeds meer te fotograferen en werd in 2003 freelance fotograaf.

Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?

Het jaar 2005 werd voor mij een hevig jaar. Het schrijven en uitgeven van boeken was op zijn retour en in de Eemshaven kreeg ik mijn eerste klussen om voor bijvoorbeeld Groningen Seaports de bouw van grote projecten en objecten vanuit de lucht vast te leggen. Maar in datzelfde jaar werd er bij mij kanker in de dikke darm geconstateerd. En wel in fase 3 met vijftig procent kans op genezing.

Een zware behandeltijd brak aan maar bij mij is het glas gelukkig altijd halfvol. Ik stond en sta positief in het leven en ging vol voor herstel. Dat is uiteindelijk gelukt maar deze ingrijpende gebeurtenis zorgde wel voor een kantelpunt in mijn leven.

Ik ging nadenken over wat ik nu heel graag zou willen gaan doen, in deze voor mij extra gegunde speeltijd. Zo zag en zie ik het eigenlijk nog steeds. Dingen die vroeger zo gewoon en vanzelfsprekend waren, gaven en geven mij nu nog steeds op gezette tijden een euforisch gevoel. Dat kan soms om kleine dingen gaan die ik bijvoorbeeld in de natuur ontwaar maar waar ik enorm van kan genieten.

Ik besloot om mij volledig op de fotografie te storten en dan vooral de luchtfotografie. Het hielp hierbij dat ik Seaports directeur Harm Post tegen het lijf liep met allerlei mooie luchtfotografieopdrachten in de Eemshaven en Delfzijl tot gevolg. Ik vlieg altijd vanaf Oostwold met Tom van der Meulen of een van zijn piloten en schiet op zo’n 300 meter hoogte met geavanceerd materiaal en onder goede weersomstandigheden zo honderden foto’s per keer. En vervolgens gaat er natuurlijk veel tijd zitten in het uitzoeken en sorteren van die foto’s die het juiste beeld en momentum perfect weergeven.

Ik heb sinds 2005 een groot aantal fotoboeken gemaakt die in de boekhandel te koop zijn. Op www.noordinbeeld.nl is het nodige van mijn beeldmateriaal terug te vinden. Inmiddels ben ik een partime- pensionado geworden die zich beperkt tot gerichte opdrachten, veelal in de luchtfotografie. Daar geniet ik steeds meer van. Ik ben dankbaar dat ik er nog ben en heb mijzelf een gezonde leefstijl met weinig tot geen drank maar wel de nodige voedingssupplementen aangemeten. Bovendien ga ik twee keer in de week naar de sportschool waar ik ook in de sauna kan.

En begin dit jaar ben ik zelfs begonnen met een nieuwe opleiding tot natuurgids bij de IVN Natuurgidsenopleiding Groningen-Haren waar ik onder andere stageloop in Nationaal Park Lauwersmeer onder begeleiding van boswachter Jaap Kloosterhuis van Staatsbosbeheer. Ik heb mijn oude rol als schipper weer opgepakt en vaar als vrijwilliger voor Het Groninger Landschap tijdens excursies op het Zuidlaardermeer. Ook zo’n prachtig natuurgebied.

Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?

De rollercoaster van mooie en leuke dingen die ik vooral de laatste jaren mee mag maken. Ik ben elke dag bewust van het feit dat ik leef. Ik geniet van de vakanties met mijn vrouw maar bijvoorbeeld ook van de contacten met de ‘mannenclub’. Een club van zo’n veertig mannen die regelmatig bij elkaar komen. Per meeting zijn zo’n twintig leden aanwezig en dan genieten we samen van lekker eten en elkaars gezelschap.

Koudwaterzwemmen is iets wat ik samen met Jannie en drie vrienden graag mag doen. We noemen onszelf The Happy Dippers. De keer wat we in het Woldmeer aan het dippen waren in een wak en dat ze om ons heen aan het schaatsen waren, kan zo bij deze hoogtepunten benoemd worden. Het lichaam maakt tijdens en na zo’n dip allerlei gelukshormonen aan en dat voelt ondanks de kou fantastisch.

En de dieptepunten?

Het krijgen van de diagnose kanker zet je leven op de kop. Gelukkig ben ik er goed vanaf gekomen.

Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?

Het klopt dat ik twee weken geleden nog te zien was in een uitzending van RTV Noord. Eén van de verslaggevers ging mee de lucht in tijdens een vlucht boven de Eemshaven waar ik honderden foto’s schoot. In die reportage kwam ook mijn hoogtevrees aan bod. Een gegeven waar ik op die hoogte tijdens mijn werk geen last van heb. 

Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?

Drie keer per jaar gaan we naar Scandinavië op vakantie. We huren in het zuiden van Zweden vaak een huisje midden in de natuur en kijken er elke keer weer naar uit om die kant op te gaan. We zijn twee keer in Noorwegen naar de Lofoten en Westeralen gereden.  Daar is het prachtig en ik zou daar best nog wel een keer naar toe willen.

Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?

Spijt hebben hoort eigenlijk niet bij mijn levensvisie. Ook al pakken beslissingen verkeerd uit, ik heb daar dan niet zo snel spijt van. Van elke ervaring in je leven leer je en sommige dingen doe je vervolgens niet meer.

Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?

Door alles wat ik meegemaakt heb, bijvoorbeeld het ziekteproces wat ik doorlopen heb, is een tien te hoog gegrepen. Maar ik ga zeker wel voor een 8. Mij ontbreekt momenteel niets. Een dak boven het hoofd, gezond zijn, in het rijke bezit van een partner en kinderen, spaargeld op de bank. Ik heb een heel goed leven.

Wilt u verder nog iets kwijt?

Een dag niet gelachen is voor mij een verloren dag. Ik realiseer mij dat elke dag in het leven een geschenk is waar je dankbaar voor moet zijn. Positief zijn en blijven en de moed niet te snel verliezen, dat is mijn levensmotto die ik ook probeer uit te dragen. Ik geniet met volle teugen van de extra speeltijd die ik na mijn ziekteproces gekregen heb!