Duurzaam is, zeg maar, niet zo mijn ding. De laatste jaren is dit een woord wat vaak, steeds vaker, opduikt. Verduurzaming, duurzaamheid. Wat houdt het in en waarom horen we het de laatste jaren zo vaak? Wanneer ik de betekenis van ‘Duurzaam’ google krijg ik een hele verzameling betekenissen. Aan mij om de meest verduidelijkende eruit te pikken. Duurzaam: geschikt of bestemd om lang te bestaan. Voorbeeld: deze tuinmeubelen zijn gemaakt van duurzaam materiaal. Tegenstelling: vergankelijk. Geschikt of bestemd om lang te bestaan….
Niks nieuws natuurlijk. Ik kan me van vroeger herinneren dat we heel veel spullen hadden die al heel lang bestonden. Dingen gingen ook niet makkelijk stuk, of ze werden gerepareerd. Maillots bijvoorbeeld, die werden gestopt en op je broek kwam een kersje of een ander plaatje wanneer er door een val een gat in was gekomen. Als je de broek niet meer paste ging hij, met kersje en al, naar je broertje of zusje. Of je had hem zelf al gekregen natuurlijk!
Wanneer de stofzuiger of broodrooster stuk was, werd hij gewoon gerepareerd. En niet door één of ander bedrijf… dit gebeurde gewoon op zolder of in het schuurtje. Hoe kan het nou dat het nu ineens een ‘ding’ is om alles duurzaam te doen? Zou het komen omdat, in plaats van dat we vinden dat alles zo duur is, er ook zoveel goedkoop spul te krijgen is? Ik merk het aan mezelf. Wanneer ik door de Action loop of aan het speuren ben naar koopjes op internet, stop ik altijd meer in m’n mandje dan ik nodig heb.
Bij Action kom ik sowieso heel veel tegen wat ik ‘denk’ nodig te hebben en via een webshop moet er vaak nog even iets kleins bij om voor de ‘gratis bezorging’ in aanmerking te komen. Goedkope troep wat snel stuk is en wat ik vaak niet nodig heb. Het maakt dat ik sneller dingen weggooi. Broodrooster stuk of niet goed schoon te maken? Voor een paar tientjes heb je een nieuwe. Stofzuiger zuigt niet meer zo sterk? Idem. Ik heb ooit een keer de opmerking naar m’n hoofd gekregen dat we meedoen aan de ‘wegwerpmaatschappij’. Ik denk dat dat klopt.
In mijn geval heeft het veel met gemakzucht te maken. Even speuren op het internet, twee keer een druk op de knop en de volgende dag heb ik het al in huis. Gemak dient de mens, maar duurzaam is het niet. Ik denk dat iedereen wel op z’n klompen kan aanvoelen dat dit ook anders kan. Ik hoop eigenlijk dat ik één van de weinigen ben die zich hier schuldig aan maakt maar ik vermoed van niet. Want als dat zo zou zijn, zouden winkels als Kruidvat, Action en Ali-expres geen bestaansrecht meer hebben.
We kopen en maken onze spullen dus ‘vergankelijk’ terwijl we er gerust ‘duurzaam’ mee om kunnen gaan. Als we wat meer de tijd nemen kunnen we zelf een hoop. Bovendien zijn er tegenwoordig allerlei ‘reparatiecafés’ en -ateliers waar je je spullen ter reparatie kunt aanbieden. Ik zou en moet best wat hierin veranderen, en niet alleen hierin, want het begrip ‘duurzaamheid’ is veel breder natuurlijk.
Mijn smoes is dat ik het best wel druk heb met een fulltimebaan. Soms gaan de dingen zo omdat ze er zo zijn ingesleten. Is het gemak en genot? Ze zeggen dat je 27 keer iets moet doen voordat het is ingesleten, dat is dus 27 keer een duurzame keuze maken bij een nieuwe aanschaf. Eéntje moet de eerste zijn! Vroeger was het leven vast niet persé beter. Duurzaam leefde iedereen al, alleen wisten we dat toen nog niet.