Het was in de nacht van zondag op maandag toen ik rond half vijf even moest toiletteren. En toen schoot het woord chargeren door mijn hoofd als titel voor deze wekelijkse keek op de week column. Voor de zekerheid het woord nog even door de zoekmachine Google getrokken en de woorden aandikken en overdrijven dekken wat mij betreft prima de lading. Voor een schrijver misschien wel een prima eigenschap. Met een rijke fantasie een mooi verhaal nog iets aandikken zodat het een geweldige anekdote wordt, ik hou ervan.
Soms mis ik een interview een detail waar ik dan tijdens het uitwerken mijn hoofd over buig. Dan zet ik mijn fantasie in werking en denk dan te kunnen schrijven hoe het geweest zou kunnen zijn. Dat is overigens iets waar ik mijn interviewgasten altijd voor waarschuw, dat ze de uitwerking nog even grondig moeten nalezen of het allemaal klopt wat ik geschreven heb. Vaak gaat het goed, een enkele keer volgt een welgemeende correctie.
Zo had ik de toiletgang kunnen typeren als dat ik strompelend de trap af ging. Maar dat zou ietwat overdreven geweest zijn. Toch voelden de beentjes wel zwaar aan. Dat had alles te maken met de wedstrijd Zuidhorn – Middelstum 4 van zaterdag jl.. Tijdens de warming-up trokken we onze conclusies al. Harde feestmuziek kwam ons tegemoet toen we het veld betraden. We zagen allemaal jonge jongens die een vriendenteam hadden gevormd en er wel weer zin in hadden om op dit lage kelderklasseniveau lekker te ballen tegen een stel uitgerangeerde veteranen.
En dat met temperaturen die in één keer een stuk hoger lagen dan de dagen ervoor en die door het kunstgrasveld nog even extra geroosterd en gestimuleerd werden. En toch deden we het nog niet eens zo slecht. We kwamen net na rust zelfs nog terug tot 3-1 door een prachtig stiffie op snelheid van onze herboren Meijer. En even daarna hadden we nog een goede kans op 3-2 maar daar zat de keeper goed bij.
En zo was de 6-1 nederlaag misschien wel wat geflatteerd maar afijn, we hadden Zuidhorn ook een keer weer aangedaan. Voor mij de tweede keer trouwens die week want de dinsdag ervoor waren we op bezoek bij oud-Middelstumer Wessel die hier met zijn Jolanda aan De Gast zijn neergestreken. Hij kon het deze zaterdag niet laten om onze eerste helft nog even mee te pikken. Mocht dat pijn aan zijn ogen hebben gedaan, dan liet hij dat in elk geval niet merken.
Daarna in de Middelstumer kantine maar wat biertjes genuttigd om het verlies te verdrinken. En daar hadden ze net de bbq aangezet. Met als gevolg dat het wat later werd dan verwacht toen ik uiteindelijk thuis in de bank neerzonk. Gelukkig wachtte daar het Eurovisiesongfestival. Maar de verzengende hitte eerder die dag had er voor gezorgd dat ik niet heel veel van het hele gebeuren meekreeg. Maar wel genoeg om Zweden als winnaar te tippen en Finland als tweede. Ik had er dus toch een beetje kijk op.
De zondag leek wel wat op de zaterdag trouwens. Want rond enen werden de beentjes weer aan de loop geschopt en dit keer pakten we een groot gedeelte van het Huizinger ommetje mee. Inclusief een bezoek aan het Huizinger kerkje die we helemaal zen verlieten. Om daarna nog even vanaf de bovenkant van de wierde te genieten van een prachtig uitzicht op Middelstum. Mijn wandelgenoten hadden dit rondje (kerk) nog nooit gemaakt. Zo dicht bij huis toch weer tot verrassende wandelinzichten komen, dat kan alleen in Groningen.
Vervolgens zouden we nog even de FC kijken bij de buurman die zelf in het stadion zat. Maar wij konden zijn high-tech apparatuur niet aankrijgen en hij zag welgeteld negen minuten voetbal of wat daar voor door moest gaan. Triest en schandalig, daar zijn verder geen woorden meer voor. Gelukkig was Willem daardoor wel eerder in de Berkenlaan om zich over de bbq te ontfermen. En dat deed hij weer met verve. Ieder nam wat mee en even later zaten we met zijn tienen te dikkedakken.
Op het moment van schrijven zit hij overigens in de trein naar Rotterdam. Niet om de huldiging van Feyenoord mee te maken maar werkgerelateerd. Dat lijkt mij een uitdaging zeker met de oproep op de radio om niet naar de stad te komen wanneer dat niet hoeft. Ik ben zeer benieuwd of en hoe laat hij op zijn afspraak verschijnt.
Daar kan hij binnenkort vast smakelijk over vertellen. Met of zonder lichte chargering maar dat is dan voor eigen verantwoording natuurlijk….