Het is aan het eind van een druilerige maandagmorgen wanneer ik dit verhaal aan het papier toevertrouw. Dat belooft nog wat voor Koningsdag. Het weer nodigt nog niet echt uit om binnenkort buiten in vol ornaat de verjaardag van Koning Willem Alexander uitbundig te vieren. Maar wie weet wat de donderdag nog voor moois voor ons in petto heeft.
Ik mag in elk geval terugkijken op een week dat alles in zich had wat een werkweek zo mooi en boeiend maakt. Een lezing uitwerken, een klantverhaal opstellen, afronden interviews voor het Bedrijvenvoetbalmagazine, twee nieuwe Cv55-leden introduceren en een acquisitiebezoek aan een nieuwe adverteerder. En dat allemaal buiten de reguliere interviews en socialmedia-delingen om. Dat mag met recht een drukke en gevarieerde werkweek genoemd worden. Hopelijk is een en ander tot ieders tevredenheid uitgewerkt, dan kan ik ook weer rustig ademhalen.
Ook op ontspanningsgebied was het flink aanpoten de afgelopen dagen. Middelstum 4 heeft bijvoorbeeld nogal wat wedstrijden in te halen met Engelse weken tot gevolg. Donderdag, zaterdag, dinsdag en dan weer zaterdag de wei in. Dat was en is toch wel even weer wennen voor mijn ietwat corpulent pokkeltje. En dan mocht ik zaterdag jl. ook nog voor het eerst sinds een jaar tijd langer dan één helft op komen draven.
Wedstrijdpunten heeft het tot dusver niet opgeleverd, goals al helemaal niet. Ik zou echt niet meer weten wanneer ik voor het laatst in wedstrijdverband een doelpuntje meegepikt heb. Maar drukt dit alles de pret? Nee man, ik ben allang blij dat dit allemaal nog mogelijk is. In deze fase van mijn sportieve carrière is elke wedstrijdminuut er immers één. Want wie weet hoelang ik dat nog mee mag maken. Wedstrijdjes tegen sv Onderdendam, vv KRC, vv Winsum en vv Stedum, dat zijn toch mooie streekderby’s tot en met?
En wat te denken van een bezoek aan Ezinge in Feerwerd aankomend weekend in Middag-Humsterland? Op naar het Westerkwartier dus zaterdag a.s., dat is ook niet voor iedereen weggelegd. En dat we zelf geen punten pakken is op zich zo erg nog niet. Wanneer de gezellige nazit tijdens de derde helft maar gewaarborgd blijft en ons vlaggenschip maar voor de broodnodige punten zorgt, wie doet ons dan wat?
Zaterdag jl. kon ik nog mooi even het laatste kwartiertje van de driepunter tegen VVK meepikken vanaf de zijlijn, inclusief een slotakkoord van twee fraaie goals gemaakt door twee jonge aanwinsten die nog jaren meekunnen. Wat wil je dan nog meer eigenlijk? En wat is er dan nog lekkerder om zondag de stramme benen weer los te lopen met mijn wandelvrienden van ‘Boys on tour’? Een rondje Pomp en Doord, we waren slechts dik een uur onderweg maar na 120 minuten voetbal in drie dagen tijd was dit meer dan genoeg. Buurman Wim determineerde onderweg feilloos de nodige flora en fauna dat we mee mochten pikken.
En wat te denken van het klaverjasgeweld van de afgelopen dagen? Ook helemaal niets mis mee toch? Op vrijdagavond kwam er een eind aan het klaverjassen en sjoelen voor dit seizoen in de Middelstumer voetbalkantine. Een recordaantal sjoelers en voor het eerst sinds lange tijd zes klaverjastafels gevuld met kaarters, het kon niet op.
Of eigenlijk ook weer wel want ook vijf 45+-teams streden op ons sportpark om de sportieve eer. Wat was het een gezellige drukte na afloop. En ver na middernacht kwamen we erachter dat Japie Raangs een ware dubbelslag had doorgevoerd door zowel de avond zelf als het algemeen klassement te winnen.
Voor het eerst in vier jaar werd de Theo Wilpstra wisselbokaal weer uitgereikt. Mooi dat Martijn zelf aanwezig was om de beker aan Jaap te overhandigen. Die beker moest eerst wel opgezocht worden trouwens en bleek uiteindelijk ergens weggestopt in een kast in de bestuurskamer te liggen. Dat leverde uiteraard weer voer voor talloze discussies op. Met Lies als lachende derde want die ging met een tas vol vleesprijzen naar huis.
En zondagavond werd het weekend op gepaste wijze afgesloten door de vier kaartvrienden. Buurman was gelukkig goed geluimd en kwam met een slogan met eeuwigheidswaarde: ‘de schoonheid van het spel heeft nooit ter discussie gestaan’, aldus de man die gisteren de laatste twee boompjes naar zich toe wist te trekken. Gelukkig maar, want merkte Theo ooit niet eens op dat het edele klaverjasspel werkelijk waar ‘een spel is dat alles in zich heeft voor een vermakelijke avond’? En zo is het natuurlijk ook nog een keer. Op naar Koningsdag. Ook een dag met doorgaans volop spelplezier. En nu maar hopen dat de weergoden ons gunstig gezind zijn…..