Dit is een kleine greep uit het leven van een oude voetbalvriend, Jacob Pieter Kolstein.Vroeger in het dorp Middelstum en wijde omgeving beter bekend als Job Kolstein. Of nog korter Job Kolst. Laatste man in het vroegere stopperspilsysteem van Middelstum. Job was een grote, sterke, sportieve vent. In leeftijd verschilden Job en ik 7 jaar. Toen ik in de eerste klas van de lagere school zat, ging Job naar de laatste klas, klas acht. Klas 7 en 8 bestonden toen nog.
Kinderen die niet naar het voortgezet onderwijs gingen, bleven nog 1 of 2 jaar op de lagere school om daarna direct aan het werk te gaan. Zo is dat met Job ook gegaan. In zijn geval ging hij meteen naar steenfabriek Labor. Daar was Job zijn vader brandmeester. In de periodes dat het voetbalveld er heel slecht bij lag, trainden we wel in steenfabriek Labor. Buiten tussen de droogschuren met schijnwerpers op het dak en als het erg koud was binnen in een grote ruimte waar het warm was van de nabij gelegen ovens waarin de stenen werden gebakken.
De ovens werden warm gestookt met kooltjes, die op de ovenzolder via kleine vulopeningen om de zoveel tijd door de brandmeester werden gevuld. Er waren altijd wel een paar lege ovens open die niet meer heet maar nog wel lekker warm waren. Geen plek om in te trainen uiteraard maar ‘s weekends, vooral in de winter, wel een plek waar verliefde stelletjes elkaar heerlijk konden knuffelen enzovoorts.. De jongelui maakten beneden in die ovens soms ook wel vreemde geluiden. Dan opende Job zijn vader zo’n vulpotje en riep dan: “mout ik dokter nog hoaln?”
Vanaf seizoen 1955/1956 tot mijn verhuizing in 1964 naar Bedum heb ik met Job samen gespeeld. In de beginperiode op zondag in de 4e klas met de VV Middelstum. Dat was de laagste klas van de landelijke Koninklijke Nederlandse Voetbal Bond, de KNVB. Voor een dorp als Middelstum niet slecht. Op een lager niveau bevonden zich provinciale afdelingen. In ons geval de onderafdeling Groningen.
Van links naar rechts
boven: Piet Berghuis, Jakob Kolstein, Arie ten Wolde, Eisse Bouwman,,Klaas Wiltjer en Jan Nieborg;
Onder: Broer van der Laan, Klaas van Dijken, Hayo Arends, Meindert Schollema en Piet Sikkema.
Mijn eerste wedstrijd met Job was een thuiswedstrijd, die gespeeld werd op het veld van Onderdendam. Ons eigen veld op het eind van Colpende was omgeploegd en opnieuw ingezaaid. Ondanks een verbeterd veld liep het ledenaantal en de animo zienderogen terug. Uiteindelijk resulteerde deze gang van zaken in degradatie naar de onderafdeling Groningen. In die afdeling konden we met het aanwezige spelersmateriaal nog goed meekomen en promoveerden we een jaar na de degradatie al weer naar de 4e klas van de KNVB. Het jaar in de onderafdeling werden Job, neef Hayo en ik (inmiddels als doelman) uitgekozen om in het Gronings voetbalelftal te spelen. Een hele eer.
Maar de vooruitzichten voor de VV Middelstum waren niet rooskleurig. In Middelstum huisde nog een voetbalclub, de zaterdagclub MVC. Ook zij hadden het moeilijk om het hoofd boven water te houden. In 1961 volgde een fusie tussen beide verenigingen en werd zaterdag de speeldag in de 4e klas van de KNVB. Nagenoeg het hele dorp stond er achter, van jong tot oud, van hoog tot laag en van links tot rechts. Een gouden greep. Er werd fanatiek getraind, Job met zijn zware lichaam voorop. Buiten de training om werden er op een extra avond rondjes om het dorp gerend. Over Boerdam, zelfs over Huizinge en op het laatst nog een sprintje wie het eerst weer finishte.
Op de training en ook voor de wedstrijd schoot hij me altijd in met poeiers van schoten. Zo nu en dan kwamen we elkaar nog wel eens tegen en haalden we oude herinneringen op. Weet je dit nog en herinner je dat nog wel? Mooie belevenissen van zo’ 50 a 60 jaar geleden. Met de voetbaltas achter op de fiets naar Loppersum, Uithuizen en Warffum. En wat verder weg met een huurauto van garage Reer. Kosten 15 cent per kilometer en daarmee gingen we naar Eenrum, Kloosterburen, Zeester, Ulrum en naar stadse clubs. En later reisden we ook wel met de bus van Bene van Dijken (de Noord Ooster) uit Woltersum. Omkleden deden we in houten keten of in de plaatselijke cafe’s en dan na de wedstrijd buiten wassen met emmers water.
Gymnastiekvereniging Longa, Job staat 2e van rechtsboven.
Een paar eigenschappen van Job wil ik u niet onthouden. Hij was niet altijd even gemakkelijk. Ietwat zinnig zeg maar. Wat hij had begrepen was heilig. Daar kon je hem moeilijk van afbrengen. En hij mocht ook graag klagen, een pijntje hier en een pijntje daar (phpd). De ene week over zijn knieën, de andere week over zijn enkels, blaren onder de voet, pijn in de rug, teveel om op te noemen. In zijn voetbaltas had hij ook altijd enkelkousen, knielappen, verband, pleisters, poeders en diverse soorten pillen bij zich. Een complete apotheek. Maar zodra hij binnen de lijnen stond was er geen vuiltje meer aan de lucht en speelde hij als een vorst.
Ook buiten het voetbal deed hij mee aan diverse activiteiten. Dan denk ik onder andere aan zwemmen in het Kardingermaar en in het Boterdiep bij de brug naar Kantens. Of wielrennen (rondje boer Gast), brommer- en scooterraces, uitgaan naar dansgelegenheden in Usquert (Van Steenwijk) en Eenrum (Bulthuis) en soms naar de stad. En op vrijdagsavonden een kaartje leggen bij Grommers.
Mooie herinneringen!
KP
(KP van Dijken heeft tot zijn 22e in Middelstum gewoond en is uiteindelijk neergestreken in Bedum. Onlangs mocht ik hem voor het onderdeel pensionado’s interviewen: https://bert-koster.nl/2023/04/05/klaas-pieter-kp-van-dijken-ambtenaar-en-afdelingshoofd-bij-de-voormalig-gemeente-bedum/)