‘Het is geen blue Monday’, zegt de vrouw terwijl ze fris en fruitig aanstalten maakt om fris en vrolijk in de auto te stappen om aan een nieuwe werkweek te beginnen. Als altijd heeft ze mijn bezwaard maandagmorgengemoed wel weer door maar daar is ja helemaal geen aanleiding voor want ‘de lente begint vandaag’.
En zo is het maar net. De hoogste tijd om deze regels voor achten aan het papier toe te vertrouwen. En dat na eerst overbuurman gefeliciteerd te hebben met nummertje 51. Gevolgd door een steunbetuiging aan kaartvriend en zijn gezin. De eerste scherpe from coast to coast tegenstelling dient zich hiermee al weer aan.
Eerder heb ik mijn negentien Facebook-connecties al even gefeliciteerd waaronder Willem met zijn 80e. Een mooie leeftijd, tenminste als je hem in goede gezondheid mag vieren. Een van die felicitatienamen is op mijn pensionadolijst gekomen en wel onder de oude gemeente Eemsmond. In Usquert viert vandaag immers een connectie zijn 64e verjaardag en wie weet mag ik binnenkort wel bij hem langskomen om zijn levensverhaal tot dusver op te tekenen. Gelukkig staat deze lijst nog steeds vol met potentiële namen en u weet nu zo ongeveer hoe die lijst gevuld wordt.
Andersom kan natuurlijk ook. Dat ik gepakt wordt door een uitspraak die ik een week eerder aan het papier toevertrouwd heb. ‘Dat heb ik ja lez’n op dien website!’ Gelukkig maar, het schrijven is blijkbaar niet alleen voor eigen therapeutisch welzijn. Of is dat weer veel te gechargeerd gesteld? En duur woord overigens dat chargeren en dan geeft de spellingscontrole ook nog aan dat het niet goed geschreven is. Schrijf maar gewoon simpel Nederlands Koester dan doe je al raar genoeg. En zo is het ook natuurlijk.
Voor mij ligt een stapel facturen. Het is zaliger te geven dan te ontvangen maar toch ben ik maar wat blij dat ik ze in dit geval mag versturen. De werkdag is sowieso druk gevuld met allerlei verschillende (interne) opdrachten en opdrachtjes. Van verveling is de komende weken nog absoluut geen sprake, zo blijkt. De Sunsation-krant rolt momenteel vers van de pers en daar dienden zich vorige week de potentiële interviewkandidaten voor het Bedrijvenvoetbal-magazine al weer aan. En later op de dag volgt het belletje met daarin het hopelijk verlossende antwoord op de vraag of het adverteerdersbestand zich qua omzet op een hoog niveau blijft handhaven of dat we toch een klein stapje terug moeten doen.
En dat allemaal na een weekend met twee verjaardagen en een gezellige maar ook late kaartavond op de vrijdag in de kantine van de voetbalclub waardoor de zaterdag wat moeizaam op gang kwam. Zelf hoefde ik weer eens niet te ballen en helaas ging het eerste elftal na een perfecte eerste helft ten onder tegen Mamio. Maar het kan allemaal nog veel erger want het is lastig typen momenteel omdat op Noord de zorgelijke toestand bij FC Groningen besproken wordt. Wat een inktzwarte zondag beleefden ze daar weer in de Euroborg.
From coast to coast, die uitspraak schoot mij zaterdagmiddag te binnen toen in de voetbalkantine aan de stamtafel de bierflessen aaneengeregen werden. Een idee van een andere buurman die zich als geen ander verheugt op de eerste van twee Sunsation-weekenden die er aan zit te komen. ‘Kwart voor tien verzamelen in de straat’, zo beet hij zijn mede-stapgenoten onlangs al weer toe.
De toon is dus gezet en ik ben benieuwd wie wanneer aan gaat sluiten. Net zoals ik benieuwd ben hoe lang ik het volhoud en hoe ik mij op zaterdag en zondag voel. En wie ik nu wel weer niet tegengekomen ben tijdens de Hollandse Avond en of ik mij al die diepgaande gesprekken later nog kan herinneren.
Zo was ik laatst bij een pensionadogast wiens schoonzuster tegen haar gezegd had dat ik ook nog een keer bij haar langs zou komen voor een interview. ‘Dat moet vast later op de avond geweest zijn en dan ook nog in een of andere horecagelegenheid!’, zo zei ik tegen haar. Want ik kon mij noch de naam noch de toezegging herinneren. Dat is toch iets om over na te denken over hoe dat te voorkomen maar de logische antwoorden – thuisblijven inderdaad of de hele avond colaatjes drinken -, klinken mij momenteel bepaalt niet als Jannes-muziek in de oren.
Afijn, de lastige eerste werkminuten van deze maandag zitten er al weer op. ‘Ja, ik lees regelmatig dat de maandag niet jouw favoriete dag van de week is’, zo wist mij zaterdag iemand te vertellen. Ligt het er zo duimdik bovenop? Nu ja, ik eindig dit verhaal maar met de vrouw haar mooie woorden: ‘De lente begint vandaag!’ En zo is het ook. Wanneer ik niet naar de zorgelijke toestand van de FC geluisterd had dan was dit verhaal wel heel snel aan het papier toevertrouwd geweest. Qua schrijfscherpte zit het voorlopig wel goed dus. Laten we er maar een productieve maandag van maken, dan hebben we die in elk geval weer gehad….