Zo verwonderlijk is het niet dat het interview met Jan Marten Hofman, roepnaam Jan, al vrij snel richting het carnavalgebeuren gaat. Want Jan woont zijn hele leven, dus al 58 jaar lang, in Kloosterburen. Voor het gemak vergeten we even het uitstapje dat hij maakte naar Kruisweg want dat ligt immers vlakbij Kronkeldörp…..
Prins Carnaval
Binnen de carnavalsvereniging neemt Jan een unieke plaats in want door alle coronaperikelen was hij zowel in 2020, toen de carnavalsviering nog net door kon gaan, en in 2021 Prins Carnaval. Iets wat nog nooit voorgekomen is en hopelijk ook nooit meer gebeurt dat een Prins noodgedwongen twee jaar achterelkaar deze eretitel moet dragen…..
‘Het hele carnavalsgebeuren neemt een groot gedeelte van mijn vrije tijd in beslag maar dat vind ik helemaal niet erg. Dat was ook het eerste wat ik aan Klaas Oomkens vroeg toen ik hier in 2000 aan de slag ging. Of ik, als het maar enigszins kon, met carnaval een weekje vrij mocht hebben. Niet door het overmatig alcoholgebruik maar doordat ik in de organisatie zit, daardoor schiet de slaap er wel eens bij in.
In de tijd dat ik nog voorzitter van het bestuur was, sloeg ik zelfs helemaal wel een nachtje over. Wanneer dit verhaal online komt, zit de dikste carnavalsdrukte er wel weer op maar doordat ik nog steeds in drie commissies zit, gaat er veel vrije tijd inzitten. Maar dat vind ik helemaal niet erg hoor want we zijn een mooie ploeg vrijwilligers met elkaar!’
Zijn dochter Chantal is inmiddels al weer 21 jaar en stamt uit zijn eerste huwelijk. ‘Zij voetbalt bij EKC 2 en wanneer ze thuis speelt ga ik altijd even bij haar kijken. En de vrijdagavond is steevast ingepland voor de schietvereniging waar ik lid van ben. Vorig jaar ben ik hertrouwd met Tineke op de dag dat ze vijftig jaar werd. Tineke heeft twee zoons, Stan (22 jaar) en Ralf (20). Chantal zit er qua leeftijd precies tussenin en het klikt heel mooi tussen hun drieën, daar zijn we natuurlijk heel blij mee. Ze zijn alle drie al aan het werk en hebben ook daarin dus hun weg gevonden!’
Opleiding tot kok
In zijn jonge jaren zag het er absoluut niet naar uit dat Jan in de bouw terecht zou komen. Kok worden, dat leek hem wel wat. En dus rondde hij succesvol de koksopleiding in de wijk De Wijert in Groningen af en hij volgde er zelfs een extra studiejaar. Maar toen hij uit militaire dienst kwam, viel het niet mee om in deze richting aan de bak te komen. Gelukkig kon hij in Lauwersoog bij Vishandel Sterkenburg terecht. Eerst als fileerder, later werd hij verkoper in de winkel. Na drie jaar volgde een werkswitch naar de Gebroeders Kranenborg in Garnwerd waar hij dakdekker werd.
‘Daar heb ik 3,5 jaar gewerkt maar dat werk kwam wel op mijn knieën aan. Vervolgens kwam ik dankzij Meubelfabriek Ami in Uithuizermeeden voor het eerst in de houtbewerking terecht. Daar heb ik het machinaal bewerken van hout geleerd. Ook ben ik er een tijdje als spuiter actief geweest. In de houtbewerking kan ik mijn creativiteit kwijt en ik heb er dan ook tien jaar lang met veel plezier gewerkt. Maar toen ging het bedrijf helaas failliet.’
Timmerfabriek Oomkens
Lang hoefde Jan echter niet thuis te zitten. Bij Ami op kantoor werkte Renate van der Laan en haar man Tiemen was destijds weer de boekhouder van Klaas Oomkens en zodoende wist zij dat ze bij Timmerfabriek Oomkens nog mensen zochten. ‘Na een belletje en een bezoekje werd ik direct aangenomen. Ik kon het prima met hem vinden en wanneer er af en toe wat onvertogen woorden vielen dan was dat altijd van korte duur.’
‘Ik startte in april 2000 op de spuiterij-afdeling maar groeide in de jaren erna uit tot manusje van alles die overal inzetbaar is. Alleen op kantoor heb ik nooit gewerkt, voor de rest heb ik alle functies op de werkvloer wel vervuld. Sinds een jaar of zeven, acht is dit in de HSB-bouw waar complete wanden worden gemaakt. Een enkele keer help ik nog wel eens mee op de kozijnafdeling. Dit werk doe ik na bijna 23 jaar nog steeds met heel veel plezier. Ik ben een echt ochtendmens en begin vaak al om kwart over zes. Om 16.00 uur is het dan wel welletjes geweest en vrijdagmiddag ben ik vaak vrij.’
‘Soms werk ik wel wat langer door wanneer iets echt af moet. Dat is wel het grootste verschil sinds de begintijd dat ik hier kwam werken. De tijdsdruk is veel groter geworden. Dat leidt bij mij soms tot een ‘stoens humeur’ en dan moet je mij niet te veel storen. ‘Nait te veel om de kop soezen dus’, op zulke momenten. Daar neemt Sebastian wel eens een loopje mee. Dan komt hij express drie keer per dag langs met telkens hetzelfde verhaal. Maar dat kan ik van hem wel hebben hoor!’
En zo gaat Jan dus nog steeds alle dagen met plezier aan het werk. Met soms net zo veel plezier als hij zich inzet voor de carnavalsvereniging in Kloosterburen inderdaad. Laat hem maar schuiven dus. Wat dat betreft is het bijna alle dagen carnaval voor Jan. Zowel in Kloosterburen als in Middelstum aan de Pompsterweg….