Op maandag 18 februari 2013 schreef ik mij in bij de Kamer van Koophandel. Wat mij betreft het startpunt van mijn nieuwe loopbaan als zelfstandige. Over een maand is het al zo ver, dan is het tien jaar geleden. Een mooie mijlpaal inderdaad. Voor mij de reden om een reeks artikelen te schrijven ter verduidelijking hoe het in vredesnaam zover gekomen is. Want in mijn jonge jaren was hier immers nog helemaal geen aanleiding toe. Laat staan dat ik ambities in die richting had.
Geheel tegen mijn normale werkschema’s in begin ik op deze schimmige dinsdagmorgen aan mijn derde eigen bijdrage van deze week. Vrijdag de 13e en Blue Monday deden zich schijnbaar gelden want voor het eerst in mijn bijna tienjarige schrijfcarrière werden door omstandigheden beide interviewafspraken noodgedwongen gecanceld. Grinnikend bedacht ik mij tijdens het rondje met de hondje dat ik in de eerste weken dat de website in de lucht was ook voor drie eigen bijdrages per week ging en wel op maandag, woensdag en vrijdag. Eén BmB-interview en twee columns. Nog geen pensionado’s, gastcolumns, nieuwsflitsen of vluggertjesgasten inderdaad….
Waar waren we ook al weer gebleven? De vrijdag voor kerst ging de website www.bert-koster.nl de lucht in met allerlei mooie reacties via Facebook en het gastenboek tot gevolg. Even was daar in de laatste dagen van 2012, een toch wel moeizaam jaar als ik eraan terugdenk, een gevoel van euforie. Die duurde niet heel lang, kan ik mij nog herinneren. De midweek erop trokken we er in het Drentse op uit. Tijdens mooie vrije dagen was daar regelmatig de twijfel. Want stap 1 was gezet maar nu werd het pas echt menens…..
Begin januari was daar het gesprek met een soort van werkcoach van het UWV want ik zat uiteraard nog in een uitkeringspositie met allerlei sollicitatieverplichtingen van dien. En die waren er in de drukke decembermaand bij in geschoten. Ik had mij bedacht dat ik wanneer ik goedkeuring zou krijgen om een soort van proefperiode van zes weken aan te gaan, om te onderzoeken of mijn beoogde onderneming kans van slagen had, dat ik dan een dertigtal bedrijven en zzp-ers zou benaderen met de vraag of ze mijn website zouden willen sponsoren.
De dame in kwestie bij het UWV gaf later in het tweede gesprek toe dat ze niet veel fiducie had in mijn plannen. Gelukkig was mijn partner ook mee en die zou een belangrijke rol gaan spelen in de tweede tak van sport van de onderneming, het schrijven van levensboeken voor oudere mensen waarin ze terugblikken op het leven tot dusver waarbij het verhaal gelardeerd zou moeten worden met relevante foto’s uit hun leven. Ik had mijn vader als proefpersoon op de korrel en die stemde onder het mom van ‘als ik jou daarmee kan helpen dan moet dat maar’, er nog niet helemaal enthousiast mee in.
Maar ik moet zeggen dat ik toch heel waardevolle gesprekken met hem gehad heb en dat verhaal werkte ik uit waarna Miranda bezig ging met de opmaak. Het eerste levensboekje was een feit. Nu terugblikkend kan ik constateren dat daar de handel niet in is gaan zitten. Ik heb er uiteindelijk vijf mogen maken waarbij het bijzonder is om te constateren dat het laatste boek voortvloeide uit een promotieactie dat juist ter ondersteuning van het levensboek was opgesteld. Maar het was achteraf gezien wel een heel bijzondere afsluiting van dit concept.
Er gebeurde meer in die beginmaanden. Jannes Klaassen kwam langs om voor Middelstum-info een mooi item te maken. En dankzij Fré Schreiber mocht ik samen met Bé Schollema opdraven in het programma Noordmannen dat bij hem thuis werd opgenomen. Marcel Nieuwenweg en Derk Bosscher waren de presentatoren van dienst en één vraag van Marcel kan ik nog heel goed herinneren: ‘Waar zou Bert Koster over tien jaar met zijn onderneming willen staan?!’ Het antwoord weet ik nog heel goed: ‘Ik hoop dat ik dan alle dagen voor mijn eigen website mag schrijven en dat ik daar mijn brood mee kan verdienen’. Die wens werd uiteindelijk veel sneller dan verwacht vervuld….
Ik schreef in die januarimaand dertig potentiële opdrachtgevers aan. En dat zonder dat ik een tarievenlijst had opgesteld. Dat tarief wilde ik ze eigenlijk zelf laten bepalen aan de hand van de positie die ze op de website in zouden willen nemen. Maar al vrij snel kwam er een mailtje terug vanuit Klimaatgroep Holland met de opmerking dat ze toch graag wat meer wilden weten over wat het allemaal zou gaan kosten. Uiteindelijk kwamen ze met het voorstel om mij voor het duurste pakket zes columns te laten schrijven. Mijn eerste werkgever was een feit en na de inschrijving bij de Kamer van Koophandel ging mijn eerste factuur (2013001) naar de binnenklimaatbeheersers uit Groningen…
Uiteindelijk startte ik de onderneming met een dikke tien adverteerders waarbij de straatgenoten van Van Dijken Bouw als enige voor de middenpositie gingen, eigenlijk zonder er een wederdienst tegenover te stellen. Een prachtige geste. De basis was smal maar mijn UWV-werkcoach moest aarzelend toegeven dat het al veel meer was dan dat zij verwacht had. Want deze combinatie aan werkzaamheden had ze nog nooit gezien.
Ik kreeg toestemming om het starterstraject van een half jaar in te gaan waarbij ik een groot gedeelte van mijn uitkering mocht behouden en de rest dus aan moest vullen uit mijn schrijversactiviteiten. Voor mij genoeg redenen om een afspraak bij de Kamer van Koophandel in te plannen. Een klein half uurtje later stond ik al weer buiten, een eigen bedrijf rijker. Op 18 februari, 2013 was de onderneming Bert Koster Tekstschrijver een feit….