Zie haar eens gaan, het hoofd opgeheven, rug recht en borsten vooruit,
precies zoals haar vader haar dat geleerd heeft.
Mensen draaien zich om, kijken haar na,
niet wetend wat ze met zich mee draagt, die prachtige vrouw.
Ze heeft een strijd geleverd.
Nee,
niet zo eentje zoals in de loopgraven.
Hoewel ze het zich een beetje voor kan stellen, hoe dat moet zijn,
als je niet weet wanneer de volgende bom zal vallen,
of die je gaat raken en dan,
die onzekerheid,
of je die dag, die week, die maand of dat jaar wel gaat overleven.
Ze kent het gevoel.
Zie haar eens gaan.
Soms heeft ze blonde, bruine, rode of zwarte lokken,
die steil over haar schouders glijden of als dansende krullen haar gezicht omlijsten.
Soms is ze klein, maar soms ook lang.
Waarbij ze graag slank, maar ook vol kan zijn.
De ene dag draagt ze een jurkje, een ander moment zie je haar in een broek.
Soms draagt ze hakken, maar soms ook een wandelschoen.
Ze is soms opgewekt, soms ook niet te pruimen.
Het ene moment lacht ze je sprankelend toe, een ander moment bemerk je haar aanwezigheid amper.
In alle gevallen is ze een vrouw, gepokt en gemazeld door de toorn van het leven.
Zie haar eens gaan.
Ze heeft het allemaal meegemaakt.
De hoge dames en heren in witte jassen die haar ongegeneerd hebben bekeken, bevoeld en bemonsterd.
Het wachten in de kleurloze ruimtes, doorspekt met de geur van desinfecterende middelen, vol schaamteloze blikken en dito gedachten die je bijna kunt horen.
Ze weet nog goed die eerste keer, die eerste keer dat het rode goedje haar vaten in liep. Hoe verder het rode goedje richting haar arm kwam, des te meer bekroop haar de paniek en kreeg ze de neiging het rubberen buisje uit haar arm te trekken.
Ze heeft het niet gedaan.
En ze heeft het allemaal meegemaakt.
Het misselijk zijn en de vermoeidheid,
het rode litteken op haar huid, de haren die op de grond vielen.
Maar… met iedere haar die ze verloor
kwam er een stuk kracht bij.
Kracht om door te zetten en grenzen te verleggen,
kracht om anderen te inspireren en dichter bij zichzelf te komen.
Ze maakt de anderen trots, die vrouw.
Zie haar toch eens gaan.
Met krachtige tred treedt ze vol goede moed de wereld tegemoet.
Ze ís nog één van die vele vrouwen,
die het allemaal hebben meegemaakt.
Dit is een ode aan die vrouw.
Zie haar daar toch gaan.
Het hoofd opgeheven, de rug recht en beide borsten vooruit…