Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn officiële naam luidt Peter Jan Harm Woddema, roepnaam Peter. Ik ben op 1 oktober 1957 geboren aan de Singel 23 in Ulrum. Ik was de vierde van in totaal zeven kinderen waarvan mijn oudste twee broers inmiddels helaas zijn overleden. Mijn oudste broer had trouwens een brommer- en fietsmuseum in Zoutkamp. Mijn vader was fietsenmaker in Ulrum, mijn moeder runde het drukke huishouden.
Ik heb mijn hele leven in Ulrum gewoond en dat bevalt prima. Aan de Singel ben ik in een kerk geboren en we hebben ook nog even verderop in de straat gewoond. Voordat we ons huis aan de J. H. Mansholtlaan konden betrekken hebben we door de noodzakelijke verbouwingen nog even aan de Marktstraat gewoond. We wonen hier inmiddels al weer veertig jaar met veel plezier!
Wat is uw burgerlijke staat?
Zaterdag a.s. zijn Jeanette Bolhuis en ik veertig jaar getrouwd, een mooie mijlpaal inderdaad. Jeanette is geboren in Schouwerzijl en opgegroeid in Leens. We hebben elkaar leren kennen op een verjaardag van haar vriendin en het was direct raak. En dat terwijl ik op dat moment zestien was en Jeanette nog maar dertien. Het is dan ook een paar keer uit geweest tussen ons maar we konden schijnbaar niet zonder elkaar.
Dit huwelijk heeft ons drie kinderen geschonken, ze wonen alle drie in Ulrum. Evelien werd in 1989 geboren, Petra in 1992 en Joost diende zich in 1995 aan. Om de drie jaar was het raak. Evelien heeft drie kinderen en dat maakt ons de trotse opa en oma van Sophie (8), Liza (4) en Joren (2). We passen regelmatig met veel plezier op.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school ging ik naar de MAVO in Ulrum zonder precies te weten wat te worden. Pas op mijn 18e haalde ik mijn diploma. Ik ben een paar keer blijven zitten inderdaad want ik wilde alles ‘goud onder de knai hebb’n’, haha. Via een advertentie kwam ik vervolgens bij Jan Oudman BV in Groningen terecht, een groothandel in schoenen. Het ging mij er prima naar de zin en ik werd er zelfs betaald voetballer. Dat kwam omdat we regelmatig in de baas zijn tijd aan het voetballen waren. Oudman had negen filialen en ik moest middels een kaartsysteem de voorraden bijhouden. Na negen jaar kwam er door een faillissement een eind aan dit dienstverband en dat deed mie ‘aibels zeer’.
Na een kortstondig projectje voor de gemeente Ulrum heb ik ook nog een tijdje bij mijn broer in Winsum gewerkt die daar fietsenmaker was. Maar dit was het ook niet. Toen ik mij vervolgens inschreef bij Randstad Uitzendbureau in Uithuizen moest ik mij legitimeren en zodoende kwamen ze er achter dat ik alle rijbewijzen had. Ik ben bij Oudman namelijk opgeleid tot reservechauffeur. Tot het rondbrengen van spullen door heel Noord-Nederland is het nooit gekomen maar ik mocht er wel alle benodigde papieren halen.
En toen kwam de vraag of ik niet buschauffeur zou willen worden. Dat leek mij aanvankelijk niets maar ik ben toch naar Groningen gegaan voor een gesprek. Toen ik aangaf dat ik totaal geen ervaring had, antwoordden ze terug dat ze juist naar die mensen op zoek waren. Ik mocht een rondrit maken en na tien minuten wist ik het al, ‘dit is het voor mij!’ En zo werd ik bij de GVB buschauffeur ‘ien stad’.
Het ging mij goed naar de zin maar ik werkte dus wel voor een uitzendbureau. Toen werd ik getipt dat ze bij de GADO in Zoutkamp nog buschauffeurs zochten. Vlakbij huis en daarbij ook nog eens een goede kans om een vaste baan te krijgen. Ik heb gesolliciteerd en werd aangenomen. Toen ik vervolgens mijn ontslag aanbod bij de dienstplanner van de GVB ontplofte die bijna van woede. Maar dat deerde mij niet.
Vervolgens heb ik 34 jaar lang voor eerst de GADO, later Arriva en nu dus Qbuzz op de bus gezeten. Ik ben geen dag met tegenzin naar het werk gegaan. En ik heb mij nooit verslapen ondanks vele vroege diensten waarbij ik er al rond half vijf, vijf uur uitmoest. De oude lijn 78 was misschien wel de mooiste route, die ging van stad via Harkstede, Slochteren en nog was kleine plaatsjes naar Siddeburen. Lijn 65 van Groningen naar Zoutkamp was natuurlijk ook een mooie route én bekend terrein.
In november 2022 kon ik er met een goede regeling uit. Als ik niet van die mooie en tijdrovende hobby’s zou hebben, was ik langer doorgegaan maar deze regeling kon ik voor mijn gevoel niet laten lopen. Mijn vrouw werkt nog wel een paar dagen per week in Twaalfhoven in Winsum maar zij is nog wat jonger natuurlijk.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Toen ik acht jaar was, vond ik op de Singel een halve cent uit 1938. Het was de start van mijn muntenverzameling. Ik kan uren kijken naar de afbeeldingen bestaande uit bijvoorbeeld wapens, leeuwen en fazanten. Ik denk dat mijn verzameling inmiddels uit meer dan 10.000 munten bestaat, zo heb ik bijvoorbeeld alle munten waar Juliana en Wilhelmina opstaan. Regelmatig ga ik er met de metaaldetector op uit op zoek naar munten of oude knopen. Ik heb nu de tijd om een en ander verder uit te zoeken.
Een van mijn vroegere hobby’s was het opkopen van vaak oudere huizen om deze vervolgens met mijn zwager in de oude stijl weer op te bouwen. Dit hebben we met vijf huizen gedaan en één van die huizen, gelegen in de Noorderstraat, heb ik rond 2000 omgebouwd tot een winkel waar ik allerlei oude spullen te koop aanbood. Die tip kwam van mijn broer die als verhuizer werkzaam was.
Het kwam regelmatig voor dat ze iemand zochten om een huis leeg te halen en dit was door mijn voorliefde voor oude spullen net een klus voor mij. Een uit de hand gelopen hobby die ik nog steeds uitvoer. Ik heb vaak genoeg zoiets van, ‘dit is zo mooi, dit verkoop ik nait en hoal ik veur miezulf’. De waarde van de spullen bepaal ik zelf en het hangt ook een beetje van de mensen af die er in geïnteresseerd zijn.
Je begrijpt dat deze hobby inmiddels tot een voorraad van duizenden spullen geleid heeft in de vorm van kasten, stoelen, tafels, klokken, servieswerk, schilderijen, geweren enz., enz.. Vorig jaar heb ik de locatie in de Noorderstraat ingeruild voor een loods aan de Haarlanden. Ik zal je er straks wel even rondleiden. Deze locatie is op donderdag- en vrijdagmiddag geopend en ook op zaterdagen. Talloze liefhebbers en toeristen weten mij te vinden en komen regelmatig terug want als je hier een paar maand later weer komt is er door alle handel al weer veel veranderd.
In mijn jongere jaren heb ik gevoetbald bij UVV, ik ben hier tot mijn 40e keeper geweest. Later ben ik vier jaar algemeen bestuurslid geweest bij de club en ik zat in de activiteiten- en jubileumcommissie. Ook heb ik een paar jaar in Dorpsbelangen gezeten. Het enige vrijwilligerswerk wat ik nu nog doe is tijdens de halve marathon waarbij ik de deelnemers in de bus van Ulrum naar Lauwersoog vervoer.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De geboorte van de kinderen en kleinkinderen zijn natuurlijk geweldige hoogtepunten maar toen ik hoorde dat Jeanette voor het eerst zwanger was, belandde ik helemaal in de wolken. Die dag zal ik nooit vergeten.
En de dieptepunten?
Dat mijn schoonvader al op 57e jarige leeftijd overleden is aan de gevolgen van botkanker. Ik kon lezen en schrijven met die man.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik heb eens in Winsum een stomdronken passagier meegenomen maar sommeerde hem wel om met een spuugzak voorin de bus plaats te nemen. Dat was maar goed ook want uiteraard ging hij al vrij snel over zijn nek. Bij halte Maarhuizen sommeerde ik hem de ‘speipuut’ weg te gooien en ik beloofde op hem te wachten. Toen hij uitstapte struikelde hij echter en belandde met spuugzak en al in de sloot. Hij zag er niet uit maar stapte toch weer in.
Het toeval wilde dat zijn vriendin achter in de bus zat en die heeft hem in Eenrum mee naar huis genomen. De jongeman woonde echter in Leens bij zijn ouders en daar waren ze ongerust geworden dat hij niet thuis kwam. Met als gevolg dat ik de dag erop de politie op de stoep had staan. Uiteindelijk is het allemaal goedgekomen….
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik geniet van de wereld waarin ik nu leef en ben ook niet zo’n vakantieganger. Daarvoor vind ik deze omgeving veel te mooi. Als de tijd er is zou ik de streekgeschiedenis van dit gebied nog wel eens verder uit willen zoeken.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Nergens van eigenlijk. Ook niet van het blijven zitten op de MAVO. Ik was destijds nogal een belhamel. Zo ben ik wel eens uit een gymles gestuurd waarna ik de veters van alle schoenen en de truimouwen van alle truien aan elkaar knoopte. Dat werd uiteraard niet gewaardeerd. Ook niet toen ik een keer met een emmer op het dak van de school stond en ‘dreigde’ om de leraren die langsliepen op een plons water te trakteren.
Maar door die ondeugd kon ik mij altijd wel goed in de jeugd verplaatsen en ik ging dan ook vaak mee op schoolkampen. De klas van schoonzoon Stefan was wel een heel onrustige met als gevolg dat van slapen tijdens de eerste nacht niets terechtkwam. De nacht er op heb ik ze teruggepakt door met een viltstift allerlei tekeningen van bijvoorbeeld ankers op hun armen te tekenen. Ze keken raar op toen ze wakker werden….
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Daar heb ik het toevallig dit weekend nog over gehad, dat ik wel tevreden zou zijn met het leven wanneer ik nu dood zou gaan. Noteer maar een acht. Zo’n hoog cijfer heb ik op school nooit gehad. Nu we het toch over cijfers hebben, ik heb ooit eens een wel heel slecht rapport gehad. Maar door een drie in een acht te veranderen en een vier in een negen leek het heel wat. Toen mijn moeder zich hiermee verheugd op een lerarengesprek meldde, kreeg ze het echte verhaal te horen….
Wilt u verder nog iets kwijt?
‘Geniet van het leven, je bent er maar even!’ Dat staat ook in de Bijbel, zo zei een dominee ooit. ‘Maar die spreuk hangt ook in de kroeg,’ zei mijn broer toen tegen hem. Maar alle gekheid op een stokje, kom donderdag of vrijdagmiddag of op een zaterdag gerust eens langs in de loods op Haarlanden 3A in Ulrum om gezellig rond te ‘snusteren’. Elk artikel heeft zo zijn eigen verhaal…..