Janneke, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Tja, waar mee te beginnen? Ik ben een geboren en getogen Roodeschoolster en van boerenafkomst. Mijn ouders runnen in Roodeschool een akkerbouwbedrijf. Ik heb tussendoor vijf jaar in Delfzijl gewoond maar woon er nu weer met mijn man en dochtertje van vier. De vrijheid en de ruimte van het platteland bleef trekken maar voor de opbouw van mijn netwerk waren die jaren in Delfzijl mooi mee genomen.
Als onderwijsassistent richtte je je eerst op de jongste jeugd?
In eerste instantie richtte ik mij met mijn onderwijs- en maatschappelijke achtergrond op jongeren die op de basisschool zaten, tot twaalf jaar dus. Maar mijn werkzaamheden daar waren behoorlijk gekaderd inclusief de nodige administratieve taken. Wanneer ik ouders van probleemkinderen in de klas zag dan had ik soms zoiets van, het is niet zo vreemd dat de kinderen zo zijn geworden zoals ze nu zijn. ‘Zat ik maar aan de andere kant van de tafel om iets te kunnen bereiken’, dacht ik dan.
Tijdens een stage in het UMCG waarbij ik zieke kinderen les mocht geven, liep ik weer tegen dezelfde beperkingen aan. Eerst zou je eigenlijk de geestelijke worsteling waarmee sommige kinderen zitten moeten zien te herstellen alvorens ze weer gereed zijn om de stof goed in zich op te nemen. Na mijn diplomering ging ik voor een verkorte kopstudie maatschappelijk werk die ik in anderhalf jaar afgerond heb.
En toen was daar eventjes het vluchtelingenwerk?
Eén van de stages die ik gelopen heb was gericht op statushouders inderdaad. Mensen ondersteunen en op weg helpen, een geschikte woning zoeken en meehelpen om die in te richten en hen onderwijs geven. Het vluchtelingenwerk was onderbracht in het gemeentehuis in Zuidhorn en daar werden ook de intakegesprekken gehouden. Voor mij was dit een mooie manier om te onderzoeken of dit werk wat voor mij was en ik heb er de nodige contacten opgebouwd.
Maar je bent thuisgekomen in het jongerenwerk bij Stichting Sport4connect?
Mijn laatste én afstudeerstage heb ik inderdaad via deze stichting gelopen in de tijd dat de oprichters Epko en Rob net begonnen waren. Vanaf de maatschap werd het een stichting en men was met deze nieuwe structuur net een jaar onderweg toen ik er binnenkwam. Men was destijds ook bezig met een ouderenproject en van dat project werd ik projectleider. Deze mooie en dankbare rol heb ik met goed gevolg afgerond en toen kon ik mij helemaal op de jongeren focussen.
Het was in het begin echt pionieren geblazen en ik ging met de fiets door Delfzijl om ze te bereiken. Vanuit het Oranjefonds kwam de oproep om met voorstelprojecten te komen die meer kansen zouden bieden aan jongeren met een verminderd perspectief. Met zijn drieën zijn we vervolgens aan de slag gegaan en met de directeur van samenwerkingspartner Sociaal Werkplein Delfzijl ben ik naar Utrecht gegaan om de benodigde gelden binnen te harken voor ons project.
Wij behoorden uiteindelijk met ons 2BE-project inderdaad tot de twintig verkozen initiatieven die drie jaar financieel ondersteund zouden gaan worden. Door te sparren en te brainstormen met de overige projectleiders van de andere winnaars kwamen veel nieuwe ideeën en inzichten boven tafel. Het leverde mij als jongste van het stel – zelf was ik begin twintig, de rest rond de dertig, veertig – een prachtig netwerk door heel Nederland op waarbij ervaringen konden worden uitgewisseld en je van elkaar leerde. Dit door bijvoorbeeld allerlei workshops te bezoeken.
Dit heeft het jongerenproject een enorme boost gegeven. We hebben een team neergezet met onder andere zzp-ers en gingen vol energie aan de slag.
Wat is het doel van deze stichting?
Daar kan ik heel kort op antwoorden. Jongeren die zijn vastgelopen hier in de omgeving, het niet meer zien zitten of geen structuur meer in hun leven hebben, oprapen. Om vervolgens actief met ze aan de slag te gaan en ze weer perspectief in hun leven te geven zodat ze weer aan de maatschappij mee kunnen doen. Hun talenten en passies ontdekken en daarmee actief aan de slag gaan, dat houdt het in het kort in.
Om ze te bereiken, worden we van alle kanten getipt en geholpen. Via onderwijsinstellingen, de gemeentelijke WMO, leerplichtambtenaren, maatschappelijke- en jongerenwerkers of via de praktijkondersteuner van een huisarts krijgen we de namen van die jongeren binnen waarmee we aan de slag kunnen.
Wanneer een jongere die het even niet meer ziet zitten zich bij jullie meldt, wat gebeurt er dan?
Door ze te bellen of te appen, proberen we met ze in contact te komen. Daarna volgt een intakegesprek waarbij we trachten te achterhalen waar ze blij van worden en waar de behoeftes liggen. Zonder al te moeilijke vragen te stellen, proberen we vooruit te kijken en vanuit dat perspectief ontstaat vaak al een goed gesprek. Dat is het begin van een traject waarbij ze zich ’s morgens dagelijks om 09.00 uur bij ons melden om met het sporten te starten.
Dat vinden we erg belangrijk want sporten is belangrijk voor lichaam, geest en de groepsbinding. Daarna volgen er verschillende workshops waarin we focussen op talentherkenning en mindset. Natuurlijk gaan we ook aan de slag met de basis: wie ben je, sociale vaardigheden, doelen stellen, omgaan met tegenslagen en emoties enz..
Op deze manier wordt de discipline en de structuur opnieuw aangehaald en leren we ze om hun verantwoordelijkheid te pakken. Door te leren en te doen, door workshops te bezoeken, eindpresentaties te organiseren en met ze op pad te gaan leren ze gaandeweg weer wie ze zijn en waar ze naar toe zouden willen werken.
We laten ze daarbij niet los. In het begin zijn ze doorgaans heel enthousiast maar wanneer dat wegebt blijven we met ze in contact, ook wanneer ze weer in oude patronen dreigen te vervallen. We blijven ze motiveren en aan ze trekken en bieden daarbij een luisterend oor.
En wat is jouw rol hierin?
Samen met Anouk Maassen run ik nu deze organisatie, we vullen elkaar vanuit verschillende disciplines goed aan. We ondersteunen en faciliteren onze medewerkers en zorgen voor de structuur en de financiën om dit werk ook in de toekomst te kunnen blijven doen. Daarvoor is een stevige basis gelegd maar om de benodigde gelden te krijgen, moet je ook een duidelijke visie voor ogen hebben.
Inmiddels werken een kleine vijftien medewerkers voor onze Stichting Sport4connect. Inmiddels is er ook in Oost-Groningen een project opgestart waaraan twee, soms drie, van onze mensen verbonden zijn. Zelf zit ik nu inderdaad minder in het uitvoerde werk maar ik weet door de opgedane ervaring en het pionieren wel precies waar die medewerkers tegenaan lopen.
Ik heb hierdoor minder contact met de jongeren zelf maar kan daardoor ook makkelijker een grens stellen qua werktijden en dat is met een eigen gezin wel zo goed. Anouk en ik begeleiden verschillende projecten waarbij we er altijd zorg voor dragen dat we bij de eindpresentatie van zo’n vaak succesvol project aanwezig zijn. Dit zijn altijd emotionele bijeenkomsten waarbij je jongeren hebt zien groeien in hun rol. En dan weet je weer precies waarvoor je het allemaal doet!
Je bent in de afgelopen jaren bij verschillende projecten betrokken geweest?
Binnen Sport4connect gaat het om acht projecten waarbij sport en bewegen altijd belangrijke aspecten waren. Maar waar het 2BE-project waar ik nu samen met Anouk en een geweldig team leiding aan mag geven toch wel een beetje mijn kindje is geworden. Eentje die ik niet snel los zal laten. Binnen dit project heb ik in de afgelopen jaren zoveel geleerd en gedaan. Met zelfs een online meeting met Koning Willem-Alexander en Maxima tot gevolg.
De vriendschappen die ontstaan, nieuwe deelnemers die bij binnenkomst geknuffeld worden, als ik jongeren naar het voormalige stationsgebouw in Delfzijl, waar we gevestigd zijn, zie fietsen, de brasserie als onderdeel van onze werkplek waar jongeren werkervaring op kunnen doen, de goede onderlinge contacten. Het zijn allemaal aspecten waar ik heel blij van word!
Bijna alle jongeren hebben/krijgen na enige tijd weer toekomstperspectief?
We zijn nu bijna vijf jaar met dit werk bezig waarbij de eerste jaren veel energie in de oprichtingsstructuur werd gestoken. Gemiddeld hebben we van elke tien jongeren die zich hier gemeld hebben zeven naar een nieuwe baan of opleiding kunnen begeleiden. De overige deelnemers zitten of in een nazorgtraject, of in een soort van dagbesteding of we zijn opnieuw met ze in gesprek gegaan. Nee, loslaten doen we nooit. We zetten ons altijd voor de volle 100% in om ze weer op het juiste spoor te krijgen.
Als ik je vraag naar je hoogte- en dieptepunten uit je Sport4connecttijd, wat is dan het antwoord?
De eerste jaren van dit project heb ik best wel als pittig en spannend ervaren. Je moet er hard aan trekken en met allerlei instanties, organisaties en de jongeren zelf natuurlijk een goede band opbouwen. Wat natuurlijk ook logisch is omdat je met een kwetsbare doelgroep te maken hebt. Ik ben blij met de steun die ik hierbij van Epko en Rob heb gehad.
Het hoogtepunt moet nog komen wanneer Anouk en ik directeurbestuurder worden met onder andere voorzitter Fester Oosterhuis, Epko en Rob in een Raad van Toezicht hierboven. Zo’n extra controleorgaan wanneer je een sociale organisatie bent die gebruik maakt van overheidsgelden is altijd goed. De nieuwe balans in mijn werk is ook prima. Werkte ik in het begin soms vijftig uur per week, nu maak ik er 32 waarbij ik drie dagen op locatie ben en een dag thuiswerk. Dat is iets wat rust geeft op het thuisfront.
Heb je nog bijzondere jongerenanekdotes?
Hierbij het linkje naar het filmpje van Lisanne: 2BE! Sport4connect – Meer Kansen Voor Jongeren – Oranje Fonds – YouTube. Een succesverhaal en daarbij de eerste jongere waar ik voor dit traject bij thuis mocht komen. Dat is inmiddels drie jaar geleden en het gaat hartstikke goed met haar.
Daarbij zijn we momenteel druk bezig met een nieuwe naamgeving inclusief nieuwe website. Kom begin volgend jaar gerust nog een keer langs om hierover te schrijven. Dan kun je ook mooi even kennis maken met Anouk.
Nog tijd voor hobby’s?
Ik ben erg muzikaal en houd van zingen en piano spelen. Met het piano spelen ben ik gestopt toen ons dochtertje kwam maar ik hoop dit volgend jaar als goed voornemen weer op te pakken. Ik mag graag sporten. Vroeger zat ik op volleybal, tegenwoordig ga ik regelmatig naar de sportschool en in de toekomst probeer ik het dansen op te pakken. En ik mag graag leuke dingen met het gezin doen.
Waar staat Janneke Hoogstra-Bos over 10 jaar?
‘Wat zou ik dan in vredesnaam aan het doen zijn?’. Maar ik heb nog heel veel te leren hoor. Maar dat ik dan nog steeds bij deze organisatie betrokken ben, misschien in een iets andere rol, staat buiten kijf. Spreken tijdens bijeenkomsten, advieswerk verrichten, andere organisaties inspireren, het zijn allemaal zaken die ik wellicht op kan gaan pakken.
Wil je verder nog iets kwijt?
Neem gerust ons websitelinkje op: www.sport4connect.nl. Of volg ons op LinkedIn: https://www.linkedin.com/company/sport4connect/ – https://www.linkedin.com/company/2be-oost-groningen/. En ik zag dat je onlangs bij burgemeester Ben Visser bent geweest voor een interview. Hij mag gerust langskomen hoor, voor een kennismakingsgesprek. Hij is regelmatig aan de overkant van ons gebouw te vinden dus het is maar een klein eindje lopen, haha….
Tot slot nog een paar mooie reviews van ‘onze jongeren’:
Marley
‘2BE heeft voor mij een hele positieve impact gehad op mijn dagelijkse leven. Door 2BE heb ik structuur in mijn leven gekregen, waardoor dagelijkse dingen zoals opruimen en ontbijten zoveel makkelijker werd. Ook heeft 2BE mij heel erg geholpen met naar de toekomst durven te kijken.
Hoe moeilijk ik dit ook vond, de coaches proberen het zo makkelijk en realistisch mogelijk voor me te maken. Doordat we veel over onze gevoelens mochten praten heb ik gemerkt dat ik dat nu ook makkelijk kan doen bij vrienden en familie. Tegenwoordig woon ik op Schiermonnikoog en doe ik een BBL opleiding voor zelfstandig werkend gastvrouw.’
Danny (19)
‘Dit project heeft mij weken lang een spiegel voor gehouden, op bijna alle mogelijke denkbare vlakken. Aan de ene kant de verandering van een soort lachspiegel tot nu een echte ‘normale spiegel’. Ik heb mezelf meer mogen leren accepteren terwijl ik er juist extra vaardigheden bij leerde.
In de 10 weken heb ik een bijzondere groep mensen leren kennen die ik nooit zal vergeten, en waar ik van (bijna) elk persoon wel kan zeggen dat ik er wat van geleerd heb. Ook heb ik in deze periode besloten om aan de opleiding ORM te beginnen, iets wat ik van te voren nooit verwacht had.
Ingrid (19)
‘Voordat ik aan 2BE! meedeed was ik erg onzeker en zat ik alle dagen thuis. Ik bewoog niet veel en had weinig zelfvertrouwen. Ik wist nog niet zo goed wat ik wou gaan doen en waar ik goed in was. Door 2BE! ben ik meer gaan bewegen, omdat we dit elke ochtend deden en daar voelde ik mij heel goed bij. Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen en weet nu wat ik goed kan en wat ik wil doen voor opleiding. Dit is Expert IT Systems and Devices aan het Alfa College geworden. Ook heb ik door de groep meer sociale contacten gekregen.’