Barstende koppijn, onrustig slapen, extreme vermoeidheid en zweetaanvallen uit het niets… Dat zijn de afkickverschijnselen die ik in de afgelopen week heb ervaren. Het was al weer even geleden en ik was eigenlijk vergeten wat voor enorm effect het op mijn lichaam heeft. Nee, het was niet de eerste keer dat ik cold turkey ben gestopt en mijn lichaam daardoor redelijk protesteerde… Een weekje, dan zal het beter worden… En daarna zullen dan langzaam de lichamelijke klachten minder worden, m´n gezondheid zich verbeteren en mijn energie éindelijk toenemen.
Een week geleden ging de knop om, ik had mijn gezondheid te lang laten versloffen en het effect op mijn darm, ik heb al jaren last van een prikkelbare darm, was weer merkbaar. De energieboog werd langzaam maar zeker minder. Iets wat je zelf op dat moment niet door hebt, want het lijkt na verloop van tijd normaal te worden.
Sinds onze vakantie in september, het daarop aansluitende vriendinnenweekend en een drukke werkweek in Nederland, ga ik van de ene gezellige afspraak naar de andere. En hoe gek, bij mij gaat gezelligheid gepaard met eten en dan vooral met zoetigheid. Een taartje hier, chocolade (lees: een hele reep in één keer, ja wat chocolade aangaat heb ik mezelf niet in de hand…), toetjes en andere zoetigheid werk ik met liefde naar binnen.
Ik probeer normaal zo gezond mogelijk te eten en weinig tot geen geraffineerde suikers in te nemen. Dat gaat grotendeels goed, op af en toe een chocoladereep na… Maar daarna pak ik mijn ritme met gemak weer op. Dit keer ging me dat iet wat moeilijker af. Door een enorm drukke werkzomer, merkte ik al dat mijn lichaam erg moe en een tikkeltje stressig en onrustig was. Op zulke momenten van vermoeidheid heb ik dan enorme drang naar suiker en geef ik daar jammer genoeg iets te makkelijk aan toe.
Maar het nadeel is dat het zo´n ontzettend groot effect op mijn lichaam heeft. Door de suiker krijg ik na de energie-opleving, een energie-crash van heb ik jou daar. Daarnaast krijg ik door de vele suiker een onrustige darm, dat weer meer vermoeidheid tot gevolg heeft en laat ik door die vermoeidheid weer enorme cravings naar suiker krijgen. En zo zit ik weer vast in m´n hamsterwiel.
Maar een week geleden was het dan eindelijk zover, de cirkel is doorbroken. Mijn gezondheid staat weer op één en ik ben dus nu al 2 weken aan het afkicken van de (geraffineerde) suikers. Ik lees wederom elk etiket in de supermarkt en vind het nog steeds shocking dat er in zoveel “normale” producten, suiker zit. Vaak verscholen onder een andere naam: glucose, dextrose, sucralose en zo kan ik er nog wel even door gaan…
We zijn grotendeels afhankelijk geworden van suiker, van zoetigheid en ons systeem is zo geprogrammeerd dat het ons, op onze zwakste momenten (wanneer we o. a. vermoeid of gestrest zijn) kan triggeren en vaak over kan halen om toch dat ene koekje of snoepje te eten. Want dat gevoel, die beloning die daarna volgt, voelt toch altijd zo goed. Op die momenten vergeten we even dat na die opleving, vaak een enorme energie-dip ontstaat. Want zeg nou eerlijk, hoe vaak voel jij je daarna moe, sloom of minder scherp? Dat nemen we vaak voor lief.
Pas als je de gezondheidseffecten van stoppen/minderen met suiker ervaart, weet je dat het het waard is. De bijwerkingen neem je dan voor lief, omdat het daarna beter wordt. Die drang naar dat goede gezonde gevoel en vooral naar meer energie, dat maakt dat het me ondanks de afkickverschijnselen goed af gaat om nee te zeggen tegen suiker. En ja, geregeld trek ik de koelkast of kasten open en denk ik, hmm… wat kan ik even eten? Gelukkig ken ik mezelf inmiddels beter en komt chocolade het huis de aankomende tijd niet in 😉.