Vorige week hebben we ze weer beleefd, de Groninger Promotiedagen in Martiniplaza. Sinds ik als zelfstandige door het leven ga, pik ik altijd een middagje mee als netwerkactiviteit. In het begin onwennig schuifelend langs de vele standjes. Tegenwoordig steeds comfortabeler door vele bekende gezichten. Van te voren steevast pa’s rode Rover parkerend bij de Chinees en dan tussen de drafbaan en het Gasuniegebouw en onder de weg door via de fietstunnel om daarna in te checken in het statige gebouw.
Maar door al die Ringwegwerkzaamheden besloot ik het dit jaar anders te doen en de bus te nemen. Dat was lang geleden en dus al een belevenis op zich. Een kaartje kopen hoeft niet eens meer. Je drukt gewoon je pinpas tegen de paal en na een bliepje ben je ingecheckt, aldus de aardige chauffeur die eerst in het bushokje met het thuisfront zat te bellen. Geen flauw idee wat er gebeurt als je vergeet uit te checken maar daar was ik uiteraard extra alert op.
Relaxend in de bus zag ik het Hogeland langs mij glijden zo rond het middaguur. Dat bussen is zo verkeerd nog niet. Een dik half uur later stapte ik uit op het Zuiderdiep. Daar waar vroeger het casino gevestigd was. Ik wilde nog even in de binnenstad snuisteren zo had ik in de bus in een opwelling besloten. Het was nog vroeg immers en op deze manier maakte ik er mooi een middagje uit van. Eerst door de Oosterstraat waar ik tot mijn vreugde nog steeds muziektempel Vera ontwaar. Daar waar bij mijn weten dik veertig jaar geleden U2 zijn eerste concert in Nederland gaf met geen al te indrukwekkende recensie tot gevolg.
Ik besloot ter plekke voor het eerst sinds lange tijd het Forum aan te doen. Daar was ik eind december 2019 voor het eerst maar ook voor het laatst geweest. Het blijft genieten om stad en ommelanden vanuit de hoogte te aanschouwen. Met op elke verdieping studenten met laptops en studieboeken. Voor mij dertig jaar geleden dat ik die hanteerde en dat gewoon thuis met een berenvel aan op mijn kleine slaapkamertje zonder verwarming. In de tijd dat de winters nog koud waren en het Forum de skyline van de binnenstad nog niet beheerste.
In die tijd stopte lijn 61 nog gewoon op de Grote Markt en liet je je ter hoogte van de V & D als haringen in een ton in lijn 5 duwen en proppen om naar Paddepoel te gaan. Hoe ontspannend is het nu wanneer ik richting de Vismarkt loop en daarna de Herestraat nog even meepik. Zonder koopimpulsen loop ik door naar het Groninger Museum en via het Peerd van Ome Loeks loop ik langs het station. Of ik de snelste weg naar Martiniplaza gepakt heb, waag ik te betwijfelen maar via de Peizer- en Paterswoldseweg kom je er uiteraard ook.
Nog snel even een verhaaltje via de sociale media verspreiden en dan in een net blouseje en colbert de warmte tegemoet. Na twintig meter spreekt Bert Bolhuis vanuit de ODN-stand mij al aan. Oud-Vastcollega Erwin Vos is ook dit jaar weer van de partij en Koen Janssen heeft vanuit de FC Groningen stand ongetwijfeld makkelijker Promotiedagen gekend na de persboycot. Op zoek naar de bekende koppen, weet ik waar ik moet zijn: Het Hogelandplein!
Daar is het een feest der herkenning. Van OCC ’t Hogeland-ster Elisabeth naar verbinder Herbert is een kleine stap. Makelaar Chris en hypotheekkenner Gonnie zijn de volgende babbelgasten. En dan ontwaar ik team Caenerij, Bij de Molen en Grandcafé Koning. Drie ondernemingen in één en dus ook met een driepersoonsdelegatie aanwezig waarbij ik zelfs kennis mocht maken met Daan’s moeder en genoot van de verhalen van wijnkenner Wietze Snaak. Wat is de connectie tussen Van Dam en Roorda vraag ik mij vervolgens bijna hardop af waarbij eerstgenoemde Bertil ondersteunde.
Annegreet wilde niet gespot worden maar dan had ze niet bij George moeten staan en Alfons pimpte en signde tussen de bedrijven door mooi een auto. De Energieke Reitze heeft zijn draai in Wehe gelukkig helemaal gevonden en Ton liet zijn DoeZoo even zonder de baas achter. Geerd Schlangen deed wederom aan Vakland promotie en ook notaris Bram was aanwezig. Pieter praatte zich uiteraard een slag in de rondte en ik mocht kennis maken met zijn kompaan Mirjam. Ik praatte voor het eerst in mijn leven met Hans Oorebeek uit Eenrum. Die van die grote verloting inderdaad.
Joop zat er en daardoor ineens de Beemer vertrouwensman ook. Klaas Brouwer lijkt mij steeds rijper voor een pensionadointerview en Jetta praatte mooi een en ander aan elkaar. Man, wat een bekende koppen in korte tijd. En ergens had ik nog vele praatjes willen maken. Maar voordat ik het wist was het al weer dik vijf uur en pikte Miranda mij op vanaf haar werk. Het viel niet mee om door alle omleidingen thuis te komen maar het was al met al een heerlijk middagje uit in onze eigen hoofdstad.