Dinsdag was niet de mooiste werkdag uit mijn carrière, dat mag ik u wel toevertrouwen toch? Maandag had ik een mooi en uitgebreid pensionadointerview gehad en dus was het dinsdagmorgen uitwerken geblazen. Ik kon mij best wel vinden in het eindresultaat maar toen was daar de terugkoppeling van de persoon in kwestie over een slechte nachtrust en of ik het interview niet wilde publiceren. Kleine donderwolkjes stegen tijdelijk boven mijn hoofdje uit maar iemand moet er wel volledig achterstaan natuurlijk dat het eindresultaat via internet all over the world gaat. Oftewel, vijf a zes uurtjes werk voor niets geweest, zeg maar….
Vroeger zou ik wellicht ontploft zijn en compleet van de kaart maar nu was het een kwestie van even slikken en weer doorgaan. Er zijn immers ergere dingen in de wereld gaande. Maar enige uurtjes later was daar de mededeling van een beoogd vluggertjesgast om toch maar na enig beraad van het invullen van de vragen af te zien. Twee afzeggingen op één dag, dat is me nog nooit overkomen. In allerijl werd een hulplijn ingeschakeld en misschien lukt het wel om iemand vanaf zijn vakantieadres op Curaçao te mobiliseren om de vragen in te vullen. Of dat gelukt is dat leest u eventueel later wel vandaag…
Dus ja, het leven van een internetcolumnist gaat niet altijd over rozen inderdaad. Lang tijd om te treuren was er niet want die dinsdagavond was daar het bedrijfsuitje met de Handelsvereniging Middelstum naar het pand van Dirk Tempel van Hoveniersbedrijf Tempel V.O.F.aan de Onderdendamsterweg. Over tempels gesproken, even na achten vergaapten we ons met vele ondernemers aan het prachtige interieur en de inrichting van deze zo goed als (her)nieuw(d)e woning. En na een uitgebreide rondleiding konden we ons tegoed doen aan lekkere hapjes en drankjes.
De blikjes Passoa-jus smaakten zo goed dat ik Bob en buurvrouw Simone vrolijk wegwuifde. Toen even voor twaalven het op een na laatste blikje mij echter uit begon te lachen was het de hoogste tijd om lopend naar huis te gaan. Dat was lang geleden zeg dat ik in de nachtelijke uurtjes over het Jaagpad naar huis liep. En wat is er dan, kijkend naar de skyline van Middelstum, veel veranderd.
Goed, de vuurtoren van Schiermonnikoog verspreidt nog steeds haar mooie lichtbundels. Maar nog meer in het oog springend waren al die rode lampjes die de windmolens markeren in de hoop dat ze niet tot een Waterloo dienen voor allerlei vogels. Aan de linkerkant kon ik zo ongetwijfeld de Eemshaven zien liggen terwijl de lampjes rechts van mij helemaal afkomstig zijn vanuit de omgeving van Meeden, zo heb ik mij wel eens laten vertellen. Iets wat ik nauwelijks kan geloven maar dit terzijde.
En toen de dinsdag in de woensdag overging had ik de pas er zo stevig in dat de winterjas wel uit kon, zo warm was het tijdens deze eerste novemberdagen. Goed voor de vetverbranding, zo’n stevige wandelpas, zo las ik ergens. Want ik kon terugkijken op een in alle opzichten mooie netwerkavond. Een week eerder had ik dankzij de OCC ’t Hogeland al een mooie netwerkochtend in Winsum mogen beleven. De opkomst viel tegen maar de gepassioneerde uitleg van eigenaar Henk Alssema van VTS Het Verschil / Manege Winsum, vergoedde veel. Henk ken ik overigens als trainer van SIOS maar hij was ook al eens een vluggertjesgast op mijn website: https://bert-koster.nl/2021/01/11/de-25-vluggertjes-van-henk-alssema/
De mogelijkheden op deze oude manage zijn legio. Jongeren die het even kwijt zijn, vinden er onderdak. Er is dagopvang maar er worden ook jongeren gericht opgeleid. Er is een mooi trapveldje van maar liefst zestig bij dertig meter geloof ik, waarop volop gesport kan worden. Voeg daar nog het nodige fitness- en spinningapparatuur aan toe en u begrijpt dat vele mensen er prima hun energie kwijt kunnen.
VTS ‘Het Verschil’ bestaat nog niet zo lang en eerst was daar de corona en nu dus de torenhoge energieprijzen plus de hoge kosten voor allerlei bouwmaterialen. Extra lastig want de plek, gelegen even buiten Winsum, is nog volop in ontwikkeling. Henk kan er zijn werkenergie wel kwijt dus. Leuk om op deze manier even met deze enthousiaste ondernemer te hebben kunnen babbelen.
En dankzij de pensionadoafzegging kan ik u hier dus van mee laten genieten. Inclusief de opmerking dat volgende week in Martiniplaza de Promotiedagen weer van start gaan. Alvorens daar een bezoek aan te brengen, mag ik eerst nog even verslag doen van een lezing bij Kantoor Vreugdenhil. Want we blijven netwerken natuurlijk om het netwerk verder uit te breiden. Graag tot ziens dus!