Lilian, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Ik ben Lilian Schneider, geboren in 1965 in Groningen en ik woon met mijn man, en sinds kort met kitten Tommie, in het centrum van Appingedam. Ik ben opgegroeid in Delfzijl en heb van 2001 tot 2010 een woon- en werkuitstapje naar Zaandam gemaakt. De verhuizing naar Appingedam voelde vervolgens als thuiskomen.
Mijn man en ik hebben geen kinderen, maar mijn man heeft twee hele leuke volwassen zoons en partners en twee lieve kleinkinderen, die in het westen van het land wonen.
Eerst was daar het bank- en bibliotheekwerk?
Ja, dat klopt. Ik heb eerst 12 jaar bij de ABN AMRO (in Delfzijl, Appingedam, Bedum en Groningen) gewerkt, totdat ik besloot het roer helemaal om te gooien. Een studie Informatiedienstverlening en Management aan de Hanzehogeschool bood mij de mogelijkheid om eerst via een uitzendburo in te vallen bij o.a. de Medische Bibliotheek van het toenmalig Academisch Ziekenhuis Groningen (nu UMCG), de bibliotheek van Academie Minerva en die van het Conservatorium in Groningen.
Mijn hart lag echter bij het Openbare Bibliotheekwerk en na een stage mocht ik blijven bij de bibliotheek Delfzijl, waar ik heel veel heb geleerd. Na mijn scheiding ben ik verhuisd naar Zaandam waar ik heb gewerkt voor de bibliotheek Zaanstad als Specialist Cultuur. Sinds 2010 woon ik weer in de provincie Groningen. Het bibliotheekwerk heb ik o.a. door ziekte vaarwel moeten zeggen, maar mijn hart ligt daar nog steeds.
Maar het schrijven zat altijd al in de genen?
Het begint bij lezen; ik verslond als kind boeken. En ja, taal en schrijven zitten in me. Ik vind het een fijne manier om me te uiten. Heel veel jaren geleden schreef ik weleens gedichten, maar dat was puur voor mezelf. Later kwamen daar korte verhalen bij. En het zit zeker in de genen. Mijn zus, die in Bedum woont, schrijft ook.
In 2012 was daar de eerste korte verhalenbundel?
In 2012 trok ik letterlijk en figuurlijk de stoute schoenen aan. Het was de tijd van de erotische verhalen, zoals de Fifty Shades-serie. Samen met 14 andere schrijfsters hebben wij een bundel geschreven met de tot de verbeelding sprekende titel ‘Overgave’. We hebben elk één verhaal en één gedicht aangeleverd voor de bundel.
En ja, het was best spannend om te doen. Maar daardoor heb ik ook mijn huidige uitgever Anton Scheepstra van Uitgeverij Passage leren kennen, dat was heel positief. Daarbij ging de opbrengst van het boek naar een goed doel, naar verwendagen voor vrouwen met kanker om precies te zijn.
En in 2014 werkte je mee aan het bijzondere project ‘De Naakte Waarheid’?
De Naakte Waarheid was inderdaad een heel bijzonder project. Marina Nieuwenhuis fotografeerde vrouwen met kanker en ik zag haar oproep op Facebook, waarin ze vroeg om schrijvers die de ervaringsverhalen van deze vrouwen op papier wilden zetten. Ik reageerde en heb 3 andere schrijfsters (Alice Bakker, Olga Hoekstra en Maria Genova) gevraagd om samen met mij de verhalen te schrijven.
Het was heel bijzonder om dit te mogen doen. Bij de boekpresentatie in Apeldoorn nam Willeke van Ammelrooy het eerste exemplaar in ontvangst. Met zijn vijven hebben we aan de hand van vaak telefonische interviews 25 verhalen aan het papier toevertrouwd. Een tijdrovende maar ook heel dankbare klus om te klaren.
Inmiddels is onlangs je derde thriller uitgekomen?
Ja, na Aquamarijn en Een wreed voorjaar is afgelopen juni Goudval uitgekomen. Door de nasleep van de coronacrisis ben ik er tot nu toe minder mee de hort op geweest. En eigenlijk is dat wel nodig want als relatief onbekende schrijfster moet je je volop profileren want in de boekhandels liggen vaak de boeken van bekende schrijvers in het zicht. Maar ik geniet met volle teugen van de leuke lezersreacties die ik tot dusver heb mogen ontvangen.
Zo’n thriller staat vast niet zo op papier?
Nee, dat is een kwestie van een paar jaar, zeker omdat ik niet continu schrijf en er ook veel onderzoek mee gemoeid is. En soms gaat het verhaal nog eens over de kop en dan hebben we het nog niet eens gehad over de redactierondes die erop volgen. Het is een heel proces, maar daar hou ik wel van. Je ziet het verhaal gaandeweg groeien.
Vaak heb ik het plot al wel in het hoofd, dat leer je wel als je met het schrijven van korte verhalen begint. Maar de weg naar het plot toe is altijd in ontwikkeling. Soms ga ik zelfs naar bepaalde plaatsen toe om de situatie ter plekke in mij op te nemen. En een eerder bezoek aan het Engelse Brighton kon ook mooi in mijn laatste boek verwerkt worden. Tachtig procent van een boek is vaak fictie, de overige twintig procent is gebaseerd op eigen ervaringen en indrukken.
Wat zijn je nabije toekomstplannen qua schrijfwerk?
Ik schrijf momenteel aan een vervolg op mijn boek ‘Een wreed voorjaar’, een thriller die veel mensen in Appingedam en omstreken wel kennen en die zich ook in Appingedam afspeelt. Er wordt me dan ook regelmatig gevraagd wanneer er een vervolg komt. De verwachting is dat hij in 2024 in boekvorm verschijnt.
Ach, ik heb eigenlijk nog zo veel schrijfplannen; ik kom tijd tekort. Maar ik focus mij altijd op één manuscript tegelijk, anders werkt het niet. Wel schrijf ik tussendoor korte verhalen en die gebruik ik soms om in te sturen voor wedstrijden.
Je hanteert regelmatig een scherpe Twitterpen om misstanden aan de kaak te stellen?
Ja, ik maak me nogal druk om bepaalde zaken en Twitter is een zeer geschikt medium om mijn stem te laten ‘horen’, vanwege het snelle en grote bereik. Actuele onderwerpen, zoals de gaswinning in Groningen en de politiek hebben mijn speciale aandacht.
Tegenwoordig probeer ik om me niet te veel mee te laten slepen door de ‘waan van de dag’, want dat is een grote valkuil van Twitter. En af en toe een Twitterpauze op zijn tijd is ook heel gezond. Voor mijn schrijverij en mijn boeken gebruik ik Facebook en Instagram. Daar laat ik de zaken waar ik me druk om maak op Twitter achterwege.
Als ik je vraag naar je hoogte- en dieptepunten uit je schrijverscarrière, wat is dan het antwoord?
Als ik na jarenlang werk het boek eindelijk in handen heb en het mag presenteren aan het publiek; dat is echt een feestje. Dan weet je weer waar je het allemaal voor gedaan hebt. Sparren over de inhoud met mijn uitgever (Anton Scheepstra, Passage) is ook altijd fijn.
De recensies die volgen zijn altijd interessant om te lezen, maar als het op de man (of in dit geval: op de vrouw) is, dan kan ik dat niet waarderen. Dat doet weleens pijn, maar ook dat hoort erbij. Gelukkig wordt dit gevoel vaak gecompenseerd door leuke, persoonlijke lezersreacties.
Nog leuke werkanekdotes?
Dan denk ik toch vooral aan het onderzoek voor mijn boeken. Ik kom op plekken waar ik anders nooit was gekomen.Zo heb ik eens op het politieburo in Groningen een kogelvrij vest gedragen en ben ik eventjes opgesloten in een van de cellen aan de Rademarkt.
Voor mijn laatste thriller Goudval was ik in het atelier van een edelsmid en ik sprak met een strafrechtadvocate over haar werk. Ik ben dan ook benieuwd waar ik voor het manuscript, waar ik momenteel aan werk, weer terechtkom. Dat is altijd een verrassing.
Nog tijd voor hobby’s?
Ik heb 10 jaar bij Popkoor Mixed Melody gezongen, maar ben daar even mee gestopt. Uiteraard lees ik veel.
Sinds het begin van de coronacrisis heb ik, net als half Nederland, het wandelen in de natuur ontdekt. En ik heb een oude liefde, schilderen, weer voorzichtig opgepakt.
Waar staat Lilian Schneider over 10 jaar?
Ik heb zo veel te vertellen dat het nog alle kanten op kan qua schrijverij. En aangezien ik een laatbloeier ben, heb ik haast, haha.Uiteraard valt of staat alles met een goede gezondheid, maar dat ik blijf schrijven, dat staat vast. Een schrijfclub ‘De Schrijverij’ is er al onder mijn leiding in Appingedam en daar doen zo’n tien mensen aan mee. Maar wie weet ga ik nog meer met workshops e.d. doen.
Het valt mensen op dat ik vaak Groningen als locatie neem voor mijn verhalen. Misschien komt dat omdat ik het ‘Groningen-gevoel’ graag wil overbrengen. Ik zou graag nog eens bekende Groningers interviewen over hun ‘Groningen-gevoel’. Ik dacht daar weer aan toen ik laatst Johan Remkes op tv zag.
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik heb nog zoveel ideeën maar altijd tijd tekort. ‘Als ik niet schrijf, dan denk ik aan schrijven, het stopt nooit in mijn hoofd.’ Natuurlijk vind ik het leuk wanneer je een linkje naar mijn website opneemt: www.lilianschneider.nl. Daar kun je van alles lezen over de boeken en projecten die ik geschreven en aan meegewerkt heb. En een linkje naar mijn uitgever zou ook heel fijn zijn, want ‘zonder uitgever geen boek:’: www.uitgeverijpassage.nl. Goudval kopen? www.uitgeverijpassage.nl/product/goudval/.