Op maandag 18 februari 2013 schreef ik mij in bij de Kamer van Koophandel. Wat mij betreft het startpunt van mijn nieuwe loopbaan als zelfstandige. Over een klein half jaar is het al zo ver, dan is het tien jaar geleden. Een mooie mijlpaal inderdaad. Voor mij de reden om een reeks artikelen te schrijven ter verduidelijking hoe het in vredesnaam zover gekomen is. Want in mijn jonge jaren was hier immers nog helemaal geen aanleiding toe. Laat staan dat ik ambities in die richting had.
In de eerste bijdrage heeft u als geachte lezer kunnen lezen dat ik op 30 maart 2011 mijn laatste werkdag bij Vast Banket beleefde waardoor ik op 1 april voor het eerst in mijn leven werkloos werd. Dat was wel een bijzondere gewaarwording. Sowieso was 2011 een bijzonder en extreem jaar. Miranda en de kids waren net een maand eerder bij mij in komen wonen en door een nekhernia bij de vrouw inclusief de nodige pijnaanvallen en een verblijf in de ziektewet, kwam mijn noodgedwongen verblijf thuis nog niet eens zo ongelegen.
Met als bonus een boerderijexcursiedag met mijn jongste bonusdochter naar de boerderij van boer Bakker op Doord medio april. Destijds was ze nog maar vier jaar. Mooi om te zien hoe al die jonge leerlingen hun ogen uitkeken toen de koeien in hun vizier kwamen. Tussen alle perikelen door, volgde ik als uitvloeiing van het sociaal plan allerlei sollicitatiecursussen bij mijn voormalige werkgever en ik wist zelfs mijn VCA-vol-diploma te halen. Zonder er ooit iets mee te gaan doen by the way. Volgens mijn werkcoach zou het geen probleem moeten zijn om mij weer aan het werk te krijgen. Daar zou zij zichzelf persoonlijk sterk voor maken.
Dat was echter niet meer nodig toen kaartvriend en mede-eigenaar Van der Wal van Lambeck Harms Notarissen aangaf dat zij op kantoor wel wat hulp konden gebruiken. De koopaktes vlogen hen om de oren en men was naarstig op zoek naar versterking. Ik weet nog dat ik niet geheel stressvrij op het kennismakingsgesprek verscheen daar mijn uitlaat onder mijn blauwe Peugeot 206 losschoot. Gelukkig hoefde ik nog maar een paar honderd meter tot de plek van bestemming te overbruggen. Op de terugweg begeleidde mijn partner mij telefonisch naar de dichtstbijzijnde KwitFit-garage om de ergste nood te verzachten.
En zo was ik de daaropvolgende half jaar in de weer met het opstellen van dossiers voor hypotheek- en koopaktes, het opzeggen van hypotheken bij verschillende geldverstrekkers, het opvragen en inzien van kadastrale en hypothecaire gegevens, het opvragen van lasten bij gemeenten en de communicatie met de klanten en makelaars. Die aard van de werkzaamheden haal ik overigens van mijn LinkedIn-profiel en dat profiel had ik destijds op aanraden van mijn werkcoach aangemaakt om mijn werkkansen te vergroten. Achteraf een erg waardevolle tip want tegenwoordig zet ik dit medium volop in om mijn artikelen te verspreiden en voor allerlei PR-uitingen voor diverse bedrijven en ondernemers.
Maar dit terzijde, deze artikelen dienen immers om de aanloop tot zelfstandigheid te duiden. En die aanleiding en ideeën waren er in 2011 nog zeer zeker niet. Ook niet toen ik medio september te horen kreeg dat mijn halfjaarcontract niet verlengd zou worden. De grootste verkoopdrukte was inmiddels achter de rug en de gevolgen van de economische crisis die in 2008 begon, deed zich steeds meer gelden. En zo kwam ik eind 2011 weer thuis te zitten.
En wederom kwam dat niet op een heel ongelegen moment. De vrouw had immers wel een succesvolle operatie achter de rug en was verlost van haar herniaklachten maar eind 2011 was daar de diagnose bij haar vader gesteld dat hij moest zien te dealen met een hersentumor. Een half jaar later na de onheilstijding is hij overleden. Ik weet nog dat ik tijdens een ziekenhuisbezoek gebeld werd door Start Uitzendbureau of ik niet bij Nedmag in Veendam aan de slag zou willen gaan.
Dat zou aanvankelijk voor slechts twee maanden zijn, zo bleek uit een gesprek met het afdelingshoofd. Hij kwam mij al vaag bekend voor en een paar weken later bleek dat we elkaar wel eens op een verjaardagsfeest waren tegengekomen in de tijd dat ik als chauffeur voor mijn ouders fungeerde. Daar was immers in die periode van het werkloos thuis zitten ook wel tijd voor. En na mijn stage-ervaringen bij North Refinery in Delfzijl, was ik de daaropvolgende zes maanden actief bij een zoutwinningsbedrijf die door hun bedrijfsactiviteiten nog steeds regelmatig in het nieuws is…..