Terwijl menig Groninger zijn vakantie er al weer op had zitten, begon voor ons halverwege augustus de vakantiepret. En met een bezoek aan Ierland kwam voor mij een lang gekoesterde wens uit. Misschien begon dit al te sluimeren in mijn tienerjaren toen ik fan werd van de Ierse rockband U2. Het prachtige natuurschoon, het mystieke, het ruige, het ongerepte, de variatie en de groenheid, we zouden het allemaal gaan ontdekken….
Maandag 15 augustus
Het was vroeg pissen voor Miranda en mij op de eerste vakantiedag. Daar vrouwlief een aantal weken eerder haar vlucht miste, werd er geen risico genomen. Want de berichten over chaos op en rond Schiphol waren ons natuurlijk al ter ore gekomen. En dan zijn daar nog de boeren en hun, soms onverwachte, protestacties. En dus ging het wekkertje in huize Koster al om 04.30 uur af en zaten we even na vijven in de auto.
Met als gevolg dat we even na half acht zonder haperingen in Roelofsarendsveen arriveerden waar we opgewacht werden door twee kwieke en vrolijke pensionado’s die met veel plezier onze koffers overnamen en niet veel later zaten we al in de bus die ons naar Schiphol bracht. Voorin ontspon zich een mooi gesprek tussen de pensionado, die vier ochtenden in de week om 03.00 uur naast zijn bed staat, en twee zusjes waarvan bij de oudste en vrijgezelle blondine de eierstokken aardig beginnen te rammelen zoals ze zelf aangaf. Ik weet zeker dat ze in Italië menig Italiaan het hart sneller heeft doen kloppen. Wij luisterden op de achterbank met een lichte glimlach mee toen de chauffeur al zijn charmes en de nodige anekdotes in de strijd gooide.
En zo kon het gebeuren dat we rond achten op Schiphol aankwamen terwijl we pas na elven in konden checken. Die voorsprong in uren raakten we kwijt toen we uiteindelijk zo’n beetje achteraan in de wachtrij belandden. Gelukkig ging het inchecken voorspoedig en een half uurtje later waren we ook al door de security-check heen. Uiteindelijk lukte het tijdig aan boord te komen toch niet helemaal maar dat had alles te maken met het feit dat het vliegtuig naar Dublin een uurtje vertraging had.
Dat mocht echter het vakantieplezier niet drukken. Helemaal niet toen onze koffers zich zonder problemen aandienden. Voor die tijd hadden we echter nog wel een stressmoment moeten doorstaan toen Miranda samen met enige reisgenoten een ruimte binnenliep waar ze niet had mogen zijn. En zo kon het gebeuren dat ik zonder paspoort bij de uitgang stond terwijl vrouwlief die ruimte in eerste instantie niet mocht verlaten. Gelukkig werden we even later onder toezicht van een bewaakster weer herenigd.
Op naar de touringcar dus waar nog 26 mensen van jong tot ouder klaarstonden om ons te vergezellen op onze toertocht door Ierland. Volgens het reisschema zouden we naar Dundalk afreizen maar dit werd Armagh. Dat zou ons vaker overkomen deze reis, dat we in een ander hotel moesten overnachten dan van te voren gedacht en gepland. Want om de vluchtelingenstroom te kunnen stroomlijnen vordert de Ierse regering diverse hotels in waar ze kunnen verblijven. Aan de touroperators dan de uitdaging om op korte termijn vervangend onderdak te vinden.
Rond zevenen was daar de eerste van vijf gezamenlijke maaltijden en zaten we ietwat onwennig met onze reisgenoten aan tafel. Er werden beleefdheden uitgewisseld en we lieten ons de aangeboden maaltijd goed smaken. Rond half negen maakten we nog een korte wandeling door dit alleraardigst stadje in Noord-Ierland. Want de eerste drie reisdagen in Ierland, brachten we in dit land, onderdeel van Groot-Brittannië, door. De eerste van vele kiekjes werden genomen en deze avond lagen we niet al te laat in bed….
Dinsdag 16 augustus
Van uitslapen zou deze intensieve vakantie weinig tot niets terechtkomen. Het wekkertje ging om zeven uur en om half acht zaten we al weer aan het ontbijt. Op naar Belfast met zijn allen maar alvorens daar heen te gaan wachtte ons eerst een prachtig landhuis op Mount Stewart en daarna enige tuinen die tot de top 10 van de wereld behoren. Wat een pracht en een praal. Alvorens daar te arriveren stopten we eerst bij het parlementsgebouw. Tot onze verbazing hoorden we van onze reisleidster Amieke dat de landsvertegenwoordigers door een ruzie al jarenlang niet meer bij elkaar waren geweest om te vergaderen. Gezien de schoonheid van dit imposante gebouw, op een hoge heuvel gelegen met prachtig uitzicht op de stad, een gemiste kans.
Onderweg leerden we van alles over de ontstaansgeschiedenis van het land en de strijd tussen de katholieken en de protestanten. En dat allemaal omdat Koning Hendrik VIII een zoon als troonopvolgster wenste die zijn eerste vrouw hem niet kon schenken. Volgens het katholieke geloof mocht er niet gescheiden worden vandaar dat de koning maar zijn eigen geloof stichtte waardoor het protestantisme zijn intrede deed in het land. Met wat geld en extra privileges werden gelijkgestemden naar het noorden van het land gelokt en dienden zich de eerste contouren aan van wat later Noord-Ierland, onderdeel van het Verenigd Koninkrijk, zou worden…..
Mount Steward was prachtig en na een korte stadstoer, die ons bijvoorbeeld bij het vliegveld genoemd naar de legendarische voetballer George Best bracht, leerden we al iets van de rauwe geschiedenis van de stad waarbij de katholieke en de protestante wijken door hoge muren met daarbovenop nog metershoge lagen prikkeldraad van elkaar gescheiden zijn. ’s Avonds worden de bewoners van de wijken zelfs door het sluiten van hekken en poorten gevoelsmatig nog verder van elkaar verwijderd. En dat is misschien maar beter ook want nog steeds staat men elkaar soms naar het leven….
Belfast vond ik geen mooie stad maar wel een hele bijzondere, mede ingegeven door de vele muurschilderingen en de graffitimuren. De onlusten in de tachtiger jaren, Sinn Fein, de IRA, de hongerstakingen waarbij Bobby Sands na 66 dagen het leven liet, het kwam allemaal in een indrukwekkende sneltreinvaart voorbij. Wat een indrukken en wat was het wederom een bijzondere en gedenkwaardige dag…..
Woensdag 17 augustus
Ook deze dag brachten we deels in Belfast door en wel door onder andere een bezoek te brengen aan de Titanic Experience. Dit wereldberoemde schip dat zo snel roemloos ten onder ging, werd namelijk in Belfast gebouwd. We gingen terug naar begin het begin van de 20e eeuw en werden meegenomen in de tijd van toen. Zes dagen in de week waren duizenden arbeiders bezig om het schip te bouwen. Eén weekje vrij in de zomer en twee dagen vrij met Pasen en Kerst, dat was het wel qua vrije tijd. Het was wederom een bijzondere trip waarbij ook ruim de tijd werd genomen om de inrichting van het schip en de aanloop naar de ondergang te belichten….
’s Middags was daar de eerste glimp van een schitterend stukje natuur toen we de rotsformaties van Giant’s Causeway aandeden. Met typisch Iers weer als bondgenoot, inclusief een licht motregentje inderdaad, konden we een wandelingetje van een klein uurtje maken door dit ruige gebied. Deze fraaie woensdag eindigden we in de mooie stad Derry…..
Donderdag 18 augustus
De donderdag mochten we uitslapen want de bus vertrok pas om half tien. Maar toch was daar enige vertraging toen een stel dacht dat de vertrektijd tien uur was en zodoende beleefden we eigenlijk de enige vertraging tijdens deze Grand Ierland Tour. Er kwam een gids aan boord die ons in rap Engels van alles vertelde over Derry, qua inwoners de tweede stad van Noord-Ierland. Ook hier weer de muurschilderingen en uitleg over Bloody Sunday. De trip werd afgesloten met een wandeling over de stadsmuren.
Na Derry was het de hoogste tijd om Noord-Ierland te verlaten. We pinden snel nog wat ponden om onze excursieschulden tot dusver af te lossen en togen naar Glenveagh National Park. Een van de zes nationale parken dat Ierland rijk is. Hier genoten we met volle teugen van wildernis, bergen, meren, bossen, flora, fauna, rust én ruimte. En daarbij als toetje ook nog eens een mooi kasteeltje. Man, wat een weelde, wat een indrukken…