Een brug-kerk-selfie van mijzelf.
Het is even na achten wanneer ik aan de voorlopig laatste column voor mijn vakantie begin die straks de lucht in gaat. En dat in de week dat de eerste hittegolf zich aandient. In de tijd dat Nederland kampt met een watertekort, om de zomer nog wat beter te duiden. Met een beetje geluk zit ik over een week in een touringcar die ons door het prachtige Ierland rijdt. Ierland, het land van U2-voorman Bono, mijn vroegere jeugdidool. En daarmee komt misschien wel een langgekoesterde wens in vervulling.
Maar daarvoor staan we eerst wel voor een uitdaging. Want hoewel je Dublin ook vanaf Eelde kunt bereiken, vliegen wij vanaf Schiphol. Dus dat wordt maandagmorgen heel vroeg pissen, hoewel we pas om 14.00 uur de lucht ingaan. In de hoop dat we onderweg niet in een file terechtkomen omdat agrariërs, of sympathisanten of mensen die beweren sympathisanten te zijn, de snelwegen weer veroverd hebben. Of allerhande afval op het asfalt gedumpt hebben.
We hebben op Schipbos om half acht een pendelbus gereserveerd waardoor we hopelijk om acht uur in de lange wachtrij aan kunnen sluiten in de hoop dat we het vliegtuig halen. Mijn partner is inmiddels een expert in het overboeken van een reis door een gemiste vlucht maar ik hoop dat ons dat bespaard blijft. En dat allemaal door ongekende personeelstekorten in allerlei sectoren. Nederland kraakt en piept op de arbeidsmarkt als nooit te voren, zo las ik ergens. Waar zijn al die mensen toch gebleven? Het is net alsof na de coronaperiode, toen de economie zich razendsnel herstelde, geen mensen meer te krijgen zijn.
En dat terwijl men ook in Ter Apel er niet meer aan kan werken om alle vluchtelingen een fatsoenlijke slaapplek aan te bieden. Man, wat leven we momenteel in een razende wereld, we hollen van de ene in de andere crisis, zo lijkt het wel. Even ter duiding van de tijdsgeest, zodat wanneer ik over een jaartje of tien hopelijk in de gelegenheid ben om dit verhaal terug te lezen, 2022 was het jaar dat Rusland de Oekraïne binnenviel. En dat hebben we geweten. Er kwam een gigantische vluchtelingenstroom op gang, de energieprijzen stegen razendsnel, de inflatie giert de pan uit, steeds meer Nederlanders hebben heel veel moeite om de financiële eindjes aan elkaar te knopen.
En we hadden al de coronacrisis, de stikstofcrisis, de vluchtelingencrisis, de klimaatcrisis, de toeslagencrisis, de aardbevingencrisis, de krapte op de woningmarkt-crisis….. In wat voor tijdsbeeld en land zijn we inmiddels aanbeland? Rutte mag dan wel sinds kort de langstzittende premier van Nederland zijn maar reden voor een feestje is er bepaald niet. Hij moet alle zeilen bijzetten om crisisland Nederland nog enigszins onder controle te houden.
Och, wat is ie mooi en groot. Vanaf de 15e eeuw waakt de Hippolytuskerk over Middelstum en haar inwoners.
En dan willen Bertje en zijn vrouwtje ook nog eens tijdelijk het land verlaten voor een dikke anderhalf week. Als dat maar goed gaat. En daar maak ik mijzelf dus ook wel enigszins zorgen over. Ach, als we eerst maar als oude van dagen in de excursie-touringcar zitten, dan volgt de rest vanzelf wel. En dus ben ik momenteel een beetje aan het toewerken naar de vakantie. Gisteren kwam er een eind aan de 2022 editie van ‘Op zoek naar het zomergevoel in….’. Dertien afleveringen maar liefst dit keer. Een record maar ik heb er weer met heel veel plezier aan gewerkt.
Morgen volgt er nog een gastcolumn, overmorgen een opgepimpt vakantieverhaal uit de oude doos en vrijdag een vluggertjesbijdrage en er is nog positief Cv55 nieuws deze week. Ik ben nog met een potentiële adverteerder bezig en administratief moet ik nog een en ander afhandelen. Qua PR-uitingen probeer ik al wekenlang in het voren te werken maar door de ongekende weelde qua hoeveelheid adverteerders valt dat nog niet mee. Een weekje niets posten is het maximale wat ik er uit kan pleuren voor u.
Maar zijn dat niet gewoon luxeproblemen? Problemen die in het niet vallen in crises-land Nederland? Hopelijk kan ik een en ander een beetje achter mij laten. Zodat de accu zich weer op kan laden voor een lange en hete nazomer en herfstperiode. We zullen zien. Ik hoop dat menigeen van u terug kan kijken op een prachtige vakantie of mooie momenten dichtbij huis. Voor mijn lotgenoten die nog weg moeten of net weg zijn, een fijne vakantie toegewenst. Denk in de tussentijd een beetje om Nederland en om elkaar. Tot weerziens!