Op zoek naar het zomergevoel in Thesinge, Garmerwolde en Woltersum

Toen ik het tourschema 2022 van de reeks ‘Op zoek naar het zomergevoel van…..’ nog eens naploos, vond ik het eigenlijk maar niets dat de gemeente Groningen niet in de lijst opgenomen was. Vandaar dat ik dit vandaag als een soort van bonus, misschien wel voor mijzelf, getracht heb om recht te zetten. In eerste instantie stonden alleen Thesinge en Garmerwolde op het programma. Maar gaandeweg de ochtend had ik zoiets van, waarom zou ik geen extra pareltje uit de voormalige gemeente Ten Boer meepikken? En aldus geschiedde. Want ook met Woltersum is helemaal niets mis mee!

Thesinge

Via de toeristische route, en dus de Eemshavenweg mijdend, tokkel ik even voor achten over de Halteweg naar Thesinge. Wat heb ik met dit dorpje, vraag ik mij al rijdend af? Eigenlijk helemaal niets. Ik kom er bijna nooit en ken er bij mijn weten niemand persoonlijk. Wellicht dat ik er in mijn jongere jaren wel eens geweest ben voor een uitvoering of uitwisseling met de Gereformeerde Jongeren Vereniging. Maar dan houdt het wel op. Maar het mooie van het onbekende is dat je aangenaam verrast kunt worden…..

Want ik wist nooit dat Thesinge, Taisen op zijn Grunnings, toch nog 550 inwoners telt. En volgens de telling uit 2019 van de voormalige gemeente Ten Boer zijn het er maar liefst 700 maar dat komt mij raar voor. Ik parkeer voor een van de laatst keren mijn Fordje vlakbij die mooie molen, in dit geval Germania genaamd, en duik eerst wat periferiewijken in om de sfeer van het dorp te proeven. Een soort van jeugdhonk en een zo te zien plaatselijke horecagelegenheid die nog actief in bedrijf lijkt te zijn, is mijn deel en beloning voor deze extra meters.

Ik verbaas mij de hele ochtend over het feit dat al die relatief kleine plaatsen toch nog gewoon een lagere school hebben, in het geval van Thesinge met christelijke allure. Wat wil je ook in een plaats die zo te zien nog drie kerkelijke gemeenschappen herbergt. De Kloosterkerk is de mooiste en weet zijn pracht tussen een paar bomen aardig te verbergen voor mij. Ik passeer het beeld ‘Zand erover’ en geniet van de informatievoorziening dat ongeveer neerkomt op het principe, ‘Van oude menschen, de dingen die voorbij gaan.’

Ik besluit nog even de lange dorpsweg richting Garmerwolde op en neer te wandelen, dat is immers goed voor de wandelkilometers. Thesinge is gewoon een heerlijk rustig en zo op het oog gemoedelijk en gezellig dorpje, niets mis mee. De gereformeerde kerk lijkt bijna geschakeld te zijn met het dorpshuis en is alleen daardoor al een ontmoetingsplek van formaat. Ik weet genoeg, Thesinge heeft zich deze morgen van zijn beste kant laten zien en was voor mij een aangename verrassing om te bezoeken.

Garmerwolde

Ook Garmerwolde doet bij mij in eerste instantie niet heel veel associaties opdoemen. Volgens mij ben ik er nog nooit voor bijvoorbeeld een interview geweest, de website kent hooguit wat jonge vluggertjesgasten van agrarische afkomst. Zo verwonderlijk is het dus niet dat ik de auto bij het voetbalveld van VV GEO parkeer. Dat is tenminste nog bekend terrein. De plaatselijke hondenbezitters worden dringend geadviseerd om hun dierbare honden niet op het sportpark uit te laten. Dat lijkt mij ook nog verdraaid lastig want het park is hermetisch afgesloten.

Doet niets, eerst maar even naar de Schoolkerk waar de toren van de kerk gescheiden is. Er tegenover bevindt zich een openbare lagere school, die kan ook mooi even meegekiekt worden. Ik verbaas mij gaandeweg de wandeling over het feit dat Garmerwolde kleiner lijkt dan Thesinge. Dat blijkt ook uit het aantal inwoners want dat zijn er nog geen 500. Ik had het eerder andersom verwacht, misschien wel door de aanwezigheid van VV GEO. Die zal qua ledenaantal wel behoorlijk leunen op de inbreng van de Thesingers.

Ik loop de lange hoofdstraat af die na de rijksweg, waarlangs je naar Groningen en Ten Boer kunt rijden, nog verder lijkt te lopen. Onderweg fotografeer ik een mooi monumentje, een fraai dorpslandschap, de dorpsboomgaard waar gratis fruit geplukt kan worden en een prachtige woongelegenheid. Aan de overkant van de weg bevindt zich zelfs een café. Café Jägermeister lijkt mij een prima plek om even aan te meren wanneer je het Damsterdiep bevaart.

Dat was het eigenlijk wel, wat dit dorp te bieden heeft. Sneller dan verwacht heb ik alle straten doorlopen en dat terwijl het nog voor tienen is. Dat kan toch nooit de bedoeling zijn, dat ik op zo’n mooie vrijdagmorgen al zo tijdig thuis ben. Dat zou wel heel vroeg weekend betekenen en daar wordt niemand vrolijk van natuurlijk. Niets mis met Garmerwolde maar zo wil ik deze werkweek niet eindigen. Vandaar dat ik ter plekke besluit om het fraaie Woltersum in het tourschema op te nemen.

Maar niet na nog even de afslag richting de rioolwaterzuiveringsinstallatie genomen te hebben. Ik weet nu eindelijk ook waar Reinder van der Veen zijn magazijnstellingenbedrijf heeft. De RWZI lijkt mij heel interessant om even te bezoeken maar daar kom je niet zomaar binnen. Dan maar even snel een foto nemen en eieren voor mijn geld kiezen. Woltersum lonkt immers…..

Woltersum

In Woltersum heb ik nog wel wat aanknopingspunten al zijn het er niet veel. Vroeger voetbalde daar iemand met de fraaie naam Schapehok, een mooie kerel. En ik weet niet of Addie Dost nog voorzitter is van SV Woltersum. Hem heb ik een aantal jaren geleden geïnterviewd n.a.v. een grote verloting waarvan de opbrengst ter verfraaiing van het sportpark en het aangrenzende dorpshuis de Bongerd werd gestoken. En dat heeft de club geen windeieren gelegd want het complex ziet er keurig netjes uit. Ik zou er graag een keer weer willen voetballen want dat is sinds mijn jonge jeugdjaren niet meer gebeurd.

Woltersum is ook weer zo’n alleraardigst mooi klein plaatsje, slechts 355 inwoners tellend. De kleinste van de drie dorpjes dus die ik vandaag bezoek. Maar wel gewoon weer gezegend met een voetbalclub, lagere school, dorpscafé, molen en een fraaie kerk. Plus een heuse Bijbelroute, ter omzien en het weerzien in Woltersum. Die route brengt mij naar houtzagerijmolen de ‘Fram’.

Daarbij kom ik langs de dijk die Woltersum in 2012 tot landelijk nieuws maakte. Deze dijk dreigde namelijk onder de waterkracht van het Eemskanaal te bezwijken toen het waterpeil in de neerslagrijke winter tot vervaarlijke hoogtes reikte. Kom daar vandaag in deze droge periode nog maar eens om. Alle inwoners moesten hun huizen verlaten en vonden destijds bijvoorbeeld tijdelijk onderdak in de sporthal in Ten Boer. Vandaag is er het er echter heerlijk rustig en in de verte zie ik nog juist een glimp van een groot vrachtschip die zo te zien geen last heeft van een lage waterstand.

Het informatiebord over een verdwenen bruggetje levert de nodige leesplezier en anekdotes op en opgetogen loop ik langs het water. Ik ontwaar zelfs een dorpscafé en even verderop kan ik dankzij een houten balkje nog een blik naar binnen werpen. Ook Woltersum heeft mij vanmorgen in al zijn kleinheid en eenvoud aangenaam verrast. Hopelijk spat dat ook van de bijgevoegde fotolink af: https://bert-koster.nl/2022/08/05/een-zomer-instagrammetje-uit-thesinge-garmerwolde-en-woltersum/.

En zo zit week drie er al weer op. Wat zijn deze weken toch voorbijgevlogen. Toch heb ik het mooiste misschien wel tot het laatst bewaard. Want maandag wacht nog een rondje Middelstum. En ik weet nu al dat ik heel wat moois tegenkom. Maar eerst natuurlijk een goed weekend toegewenst!