Het einde van de reeks ‘Op zoek naar het zomergevoel van….’ nadert. Morgen volgt de laatste van deze week en maandag duik ik mijn woonplaats Middelstum in. Deze donderdag zocht ik mijn heil vijftien kilometer verderop. Daar ligt de mooie drie-eenheid Sauwerd, Klein- en Groot Wetsinge. Deze morgen word ik vergezeld door een drukkende warmte maar dat mag de pret niet drukken.
Pipo de Clown en Mamaloe
Nostalgie, herinneringen aan Pipo de Clown….
De stoplichten zijn mij deze ochtend goed gezind in Sauwerd en na deze groene gloed parkeer ik de Rover even voorbij het voetbalveld. Want daar staat een keurig P-bordje en er is onder de bomen nog genoeg ruimte. Nu ik toch hier ben, besluit ik direct maar even naar het sportcomplex van SIOS Sauwerd te lopen. Waarbij SIOS staat voor Succes Is Ons Streven. Even gaan mijn gedachten terug naar de tweede competitieronde van het afgelopen seizoen. Sios en Middelstum maakten er een waar spektakel van en nadat alle kruitdampen waren opgetrokken stond er maar zo een 4-4 uitstand op het scorebord.
Sios was ook de club waar Gerrie Koster afscheid nam van zijn trainersbestaan. Ik herinneren mij nog een mooie afscheidswedstrijd en een kroegbezoek na die tijd. Daar ik in Sauwerd deze ochtend geen kroeg kan ontdekken, vermoed ik dat we dat afzakkertje elders gedronken hebben.
Ik maak mij op voor een mooi rondje rondom het dorp. Op weg naar het station laat ik de nostalgiegevoelens binnenstromen. Zomaar vanuit het niets zie ik in het land twee felgekleurde wagentjes staan. Het had mij niets verbaasd wanneer een der deuren opengegaan was en Pipo de Clown even verderop bij Mamaloe binnengestapt zou zijn. Wat de betekenis is van deze opstallen is mij verder niet bekend.
Afijn, na de buitenronde duiken we de straat Langs de Tocht in. Daar staan mooie huizen zeg. Ik voel mij helemaal thuis in deze buurt want na de Berkenlaan ontwaar ik ook de Meidoornlaan. Het is ja net alsof we in Middelstum zijn. Maar daar heb we geen christelijke lagere school met de naam ‘De Meander’. Iedereen, zowel de leerlingen als hun leerkrachten, geniet momenteel van een welverdiende rust.
Het dorpswinkeltje
Het dorpswinkeltje verkoopt uiteraard Bakkerij Hoekstra brood.
Dat geldt overigens voor de hele buurt, dat rustgevoel. Alleen bij de plaatselijke dorpswinkeltje is enige reuring te ontdekken. Hoe zat dat ook al weer precies? Toen de laatste eigenaren van deze winkel er geen heil meer in zagen, dreigde Sauwerd zijn dorpssuper te moeten missen. Maar daar namen de inwoners geen genoegen mee. Dankzij giften en subsidies en de brede inzet van tal van vrijwilligers bestaat de dorpswinkel, zes jaar na dato, nog steeds. Wanneer ik later die ochtend terugkeer is het er inmiddels gezellig druk geworden. Een waardevol initiatief derhalve.
Ik besluit de gok te wagen om de drukke weg die Winsum met Groningen verbindt over te steken. Ik wandel richting de ijsbaan waar schapen er voor zorgen dat het gras niet heel lang wordt. Want deze winter gaat er weer geschaatst worden, let op mijn woorden. En dan doet de naam van de ijsbaanvereniging zijn eer meer dan aan: ‘Nooit Gedacht’! En zo is het maar net. Ubbegaheem is een multifunctioneel gebouw in het dorp dat plaats biedt aan het dorpshuis maar ook aan een dorpscafé. En het gebouw heeft meerdere zalen die bijvoorbeeld ruimte bieden aan toneelvoorstellingen. Een mooie verrijking van het dorp, ducht mie.
Alvorens Sauwerd eerst achter mij te laten, neem ik nog even plaats op een bankje op de dorpswierde om van de weidsheid der omgeving te genieten. Een speeltuintje biedt soelaas voor de jongste kinderen van het dorp maar ik ben voorlopig niet te temmen. Want in het verschiet, daar wachten de Wetsinge’s op mij.
Klein en Groot Wetsinge, kortom de Wetsinge’s
Sauwerd en de Wetsinge’s herbergen gezamenlijk zo’n 1.400 inwoners. Daarvan nemen de Wetsinge’s zo’n 50 voor hun rekening waarbij Klein Wetsinge meer inwoners heeft dan Groot Wetsinge. Maar Groot staat in dit geval voor hoog want het minidorp, meer een gehucht van één langgerekte straat, is op een wierde gevestigd. Alvorens in de Wetsinge’s aan te komen, zie ik links van mij tal van goed onderhouden groentetuintjes. Goedkoper kun je je vitamines natuurlijk niet tanken al zal dat wel ten koste van de omzet van het dorpswinkeltje gaan.
Het kerken is tegenwoordig ingeruild voor exposities en lekker eten.
In Klein Wetsinge fotograaf ik de grote, witte molen ‘De Wetsinger’ en ook het kerkje ontkomt niet aan een kiekje natuurlijk. Volgens mij kun je hier tegenwoordig gezellig uit eten in de kerk en vinden er exposities plaats. Vervolgens wissel ik Klein in voor Groot en als ik mij niet vergis loop ik op een paadje vol met oude kloosterklinkers. In Groot Wetsinge maak ik een kiekje van de verbouwde Kosterij en ga ik even in het parkje zitten met uitzicht op nog een mooi huis.
Hierna wandel ik nog even door tot een van de maren waarbij ik in de verte gebiologeerd uitkijk naar de kerktoren van Garnwerd. Dat kan in alle rust want op dit paadje waan ik mij moederziel alleen op de wereld. Ik laat de herinneringen aan één van mijn vreemdste interviews binnenstromen. In één van de Wetsinge’s had ik een BmB-interview met iemand die meteen theatraal en grotesk begon te vertellen. Het was bijna een monoloog van twee uur en af en toe stelde ik een van te voren bedachte vraag.
Vervolgens was ik de volgende dag bijna de hele morgen bezig om het verhaal uit te werken. Ik dacht er ondanks alle ontberingen en van de hak op de tak antwoorden over tal van onderwerpen nog een behoorlijk verhaal uitgeperst te hebben edoch de persoon in kwestie vond het niet publiceerwaardig. Mocht u denken dat mijn schrijversleven alleen rozengeur en maneschijn kent dan kan ik dat in deze plaatjes ter plekke ontkrachten.
Ranomi Kromowidjojo
De beide Wetsinges en het landelijk weggetje naar Garnwerd leveren mij, naast bijzondere herinneringen, ook de nodige wandelkilometers op. Even na tienen wandel ik Sauwerd weer binnen en zonder duidelijk doel voor ogen, loop ik via de Kromme Elleboog, een gemoedelijk stukje dorp, maar weer richting de Berkenlaan en Meidoornlaan.
Ja, daar in de verte loopt Ranomi Kromowidjojo!
En daar zie ik in één oogopslag maar zo Ranomi Kromowidjojo lopen, gekleed in een luchtig zomerjurkje. De internationaal wereldberoemde topzwemster die drie maal Olympisch goud won maar inmiddels haar badpak aan de wilgen heeft gehangen. Gisteren was ze nog te gast bij Noord Nieuws en vandaag deed ze zo te zien haar geboortegrond aan. Ze had geen oog voor mij maar dat mocht de pret niet drukken. Napels zien en dan sterven kan bij deze ingeruild worden voor Ranomi tegenkomen en dan opgetogen huiswaarts keren.
Maar niet voor nog even Westerdijkshorn mee te pakken. Want die toren in dat gehucht naast dat mooie boerderijtje van Joost, dat is toch wis en warempel één van de mooiste pareltjes van het Hogeland. Met wat kippen en wat geiten die mij nieuwsgierig aankijken als plaatselijke toeristen, neem ik mijn laatste kiekje van deze ochtend. Het resultaat laat zich hier aanschouwen: https://bert-koster.nl/2022/08/04/een-zomer-instagrammetje-uit-sauwerd-en-de-wetsinges/.
Tot zover dus deze avonturen in Sauwerd en de Wetsinge’s. Morgen een toegift want ik vind het maar niets dat ik de gemeente Groningen niet meepik in deze reeks. En dat kan door morgen Thesinge en Garmerwolde aan te doen ter plekke verholpen worden….