Op zoek naar het zomergevoel in Kantens

Zo rouwig was ik vanmorgen niet dat ik de tourdagen naar Zuidhorn en Kantens omgedraaid had. Want na een stevig avondje met de Handelsvereniging Middelstum bij Herberg ‘In de Valk’ dansten de Swinckeltjes vanmorgen nog vervaarlijk in mijn hoofdje rond. Maar niet getreurd, het was weer gezellig. Vandaar dat ik blij was met een stevige ochtendwandeling, dat zou die bierflarden wel verdrijven.

Ik kon mooi over ’t Balkje naar Toornwerd wandelen en vervolgens via de landerijen verder. Ondertussen genieten van een heerlijk bermlandschap vaak met de mooiste bloemen. In de verte doemden aan de kim de beeldbepalende kerk en molen Grote Geert al op. Daar moest ik met gezwinde spoed heen!

VV KRC / tijdelijke woningen en het Kaanster bos…..

Wanneer ik het dorp inwandel, lacht het sportpark van VV KRC mij al toe. In gedachten hoor ik de stemmen van de nog steeds bloedfanatieke gebroeders Blaauwwiekel al weer over het veld schallen. De gebroeders belichamen perfect waar KRC voor staat, Kaanster Raus Club. Of was het toch Kantens Robben Combinatie? Even laat kom ik jongste Blaauwwiekel tegen die helemaal in de vakantiestemming is. Met de hond wordt ongetwijfeld de staat van het hoofdveld geïnspecteerd.

Ik besluit eerst terug te lopen naar de tijdelijke woningen die aan de rand van het dorp uit de grond gestampt zijn. Daar werden in het begin ook Oekraïense vluchtelingen opgevangen. Toch bijzonder om door zo’n wijk te lopen. En van hieruit kan ik mooi een rondje Kaanster bos meepikken. Van het begin tot het ijsbaaneinde ben je hier toch lekker een kwartiertje zoet mee. Onderwijl genietend van mooie waterpartijen en overige flora en fauna.

Ik loop het dorp weer in en doe eerst een rondje rondom de grote en statige romaanse kerk die in de 16^e eeuw door verzakking reeds ondersteund moest worden door een zogenaamde steunbeer. Geen overbodige luxe want de toren helt inderdaad ligt voorover. Of achterover natuurlijk, het is maar net hoe je het bekijkt. Een mooi stukje Kantens hoor, niets mis mee.

Ik besluit vervolgens om een afspraak die ik met mijzelf ooit gemaakt heb na te komen. Op het kerkhof zoek ik naar het graf van De Schaver. Oud-ploeggenoot en oud-collega die helaas niet oud mocht worden. Dat geldt voor meer mensen die bij hem in de buurt liggen en die ik (soms vaag) gekend heb. Veelal veel te vroeg en te jong!!

Broertje Jurrie en oud-overbuurman Peter

Na dit gedenkmomentje is het eerst de hoogste tijd voor een bakje troost in de vorm van een kopje koffie. Gelukkig is broertje Jurrie nog thuis. Niet veel later moet hij verderop aan de Pastorieweg de tuin in om een oude vrouw uit de brand te helpen. Zijn eigen tuin ziet er ook piekfijn uit, dat is zeker een kiekje waard. Hij heeft net de mededeling gekregen dat zijn huis niet versterkt hoeft te worden, dat is dus een zorg minder. Zijn buren hebben een minder bericht ontvangen, daar moet wel het een en ander aangepakt worden. Links van hem woont tegenwoordig orgelman Evert Spriensma. Voorheen eigenaar van ESL, thans begenadigd vrijwilliger in ’t Schienvat.

Wanneer ik na de koffie met Jurrie meeloop, krijg ik te horen waar de nieuwe huizen van oud-Middelstumers Gast en Zigterman herrijzen. Ze wonen mooi dicht bij de lagere school. Even oversteken en je bent al bij OBS Klinkenborg. Het is toch al een kindvriendelijk stukje Kantens want vlakbij de school ligt speeltuin ’t Spruddernust. Alleen door die mooie naam al een kiekje waard.

Nu ik toch vlakbij de Kooistraat ben, kan ik die straat mooi nog even meepakken. Oud-overbuurman Goossen geniet van een onvervalste thuiswerkdag. Dat is een stuk aangenamer werken dan op en neer naar Utrecht inderdaad. Alhoewel, de komende vijf, zes jaar woont hij middenin een bouwput van jewelste, zo vertelt hij mij ter plekke tijdens een korte break. Maar liefst 66 woningen bij hem in de buurt moeten gesloopt en opnieuw opgebouwd worden en dat in twee fases. Of te wel, alle woningen die ik nu zie tot aan die van de zingende slager Zuidhof aan toe. Daar ben je mooi zoet mee inderdaad…..

Molen Grote Geert en ’t Schienvat

Na deze intermezzo besluit ik om via de Molenweg koren- en pelmolen Grote Geert aan te doen. Maar niet voordat ik een foto neem van iemand die duidelijk geen fan is van onze regering in het algemeen en MP Rutte in het bijzonder. Misschien moet hij even een loopje langs het Boterdiep maken met prachtig uitzicht op de molen. Dat schept vast wat rust in het hoofd. Dat laatste geldt niet voor de schandpaal waar ik even later tegenaan loop. Mocht je zelf eens willen ervaren hoe dat voelt, om je hoofd en handen hierin te steken, de sleutel is op te vragen in het dorpshuis wanneer die open is!

Zouden het dorpshuis en ’t Schienvat synoniemen zijn, vraag ik mij af. ’t Schienvat, daar waar mijn zus en zwager bijna op de kop af veertig jaar geleden hun huwelijk vierden. Ik zie mij nog zitten in de nok van de klimrek want het dorpshuis deed vroeger ook dienst als gymzaal. Jaren later mocht ik hier in hetzelfde gebouw de musicaluitvoeringen van mijn bonusdochters aanschouwen. Jan en oud-klasgenoot Ageeth voerden toen nog de scepter.

Nu ik hier toch ben, kan ik mooi het oude gemeentehuis van Kantens op de foto zetten. Een dorp met net 600 inwoners dat vroeger gewoon de gemeentehoofdstad was, kom daar nu nog maar eens om. Inmiddels behoort Kantens tot de qua oppervlakte bijna grootste gemeente van Nederland, de gemeente Het Hogeland inderdaad. Maar vroeger was daar dus de gemeente Kantens, verder bestaande uit de dorpjes Stitswerd, Rottum, Zandeweer, Eppenhuizen en Doodstil. Zo, u bent weer helemaal bij! Ik loop nog even een stukje richting Eppenhuizen om de ultramoderne boerderij van de internationaal georiënteerde boer Van Velde op de gevoelige plaat vast te leggen. Hetzelfde geldt voor een van de vele mooie huizen aan de Langestraat.

Dierenparkje

Ik kom tot de conclusie dat mijn staatsbezoek aan Kannes bijna ten einde is. Maar ik wil nog even bij het dierenparkje kijken en dan is het niet heel verwonderlijk dat ik Klazien nog tegen het lijf loop die ook nauwe banden met dit parkje onderhoudt. We babbelen even bij over snode vakantieplannen en het vrijwilligerswerk waarna ik snel nog even een foto maak van enige kippen, ganzen en geiten. Een gezellige beestenbende derhalve.

Nu ik hier toch ben, besluit ik ook nog even een foto te maken van het mooie nieuwe huis waar vroeger Otto Pakes zijn wereldberoemde café De Posthoorn zat. Ik kwam er onlangs achter dat Reinder Wijpkema hier ook nog tijdje de scepter gezwaaid heeft. Bij hem thuis vindt zo te zien een fraaie opknapbeurt plaats en ik meen hem uit de verte zelf ook nog in actie te hebben gezien.

Niet veel later is het familiefeest compleet. Broertje Wieb is op (be)zoek naar Jurrie maar die heeft het dus te druk met tuinieren. Gezamenlijk zoeken we hem nog even op en ik krijg en passant wat gratis tuintips mee. Daarbij ondertussen toegezwaaid wordend door schilder Tiktak Theo van de Hoogelandschilders die druk bezig is om de familie Gast hun huis te verfraaien. Dat lukt aardig zo te zien en dus kan er bij Kim met alle liefde een wuivende groet van af wanneer ze langsfietst.

En dat is een passend einde aan een mooi rondje door het fraaie Kantens. Wieb rijdt mij in pa’s Rover naar huis en na de zware stapavond bij In de Valk is dat geen overbodige luxe. Maar, het blijft nog lange tijd onrustig in het dorp Kantens door alle versterkingsoperaties. Echter, eerst is daar het weekend en maandag wacht mij Ulrum. Iets om mij nu al op te verheugen……