Op zoek naar het zomergevoel in Zeerijp

Het is maar goed dat ik van te voren niet wist dat Zeerijp (nog) kleiner is dan verwacht en slecht vierenhalf honderd inwoners kent. Anders had ik vast kopzorgen gekregen over de vraag hoe met deze input en aantallen een verhaal te vullen. Maar alles weten maakt niet gelukkig. En toen ik drie uur na mijn komst weer huiswaarts reed, was ik maar wat blij dat ik Zeerijp dit jaar in mijn tourschema opgenomen heb. Want zoals vele dorpen hier in de omgeving kent ook Zeeriep prachtige pareltjes…..

De Fivel

Ik parkeer mijn gefocuste Ford op de parkeerplaats bij de voetbalvelden van De Fivel. Want als één plek in Zeerijp voor mij geen nadere toelichting behoeft dan is dat deze roemrijke club wel. Een club die ook nog eens net weer gepromoveerd is naar de 4^e klasse en bij onze VV in de competitie zit. En dat voor zo’n klein dorp. Maar ja, de aanzuigende werking op jonge talenten uit Eenum, Leermens en, zeker niet te vergeten, Westeremden, is groot natuurlijk.

Ik mag er altijd graag voetballen. Vroeger moest je je eerst omkleden in de kleedkamers van de oude sporthal en in de aangrenzende kantine, tevens dienstdoende destijds als dorpshuis, was het altijd gezellig druk. En dan dat uitzicht op de statige Riepster toren vanaf het voetbalveld, prachtig!

Ooit legden we in het voorjaar van 2016 hier op een zonnige dinsdagavond de grondslag voor ons kampioenschap. De Fivel moest in de op één na laatste wedstrijd verslagen worden maar het bleef lang 0-0. Tot de keeper een op het oog houdbaar schot van Evenhuis zo maar onder zich door liet glippen. Was dit de invloed geweest van het onderonsje met supporter Kees kort ervoor of was er daadwerkelijk sprake van het wonder van Riep? We zullen het nooit weten maar vier dagen later werd het kampioenschap van Middelstum 4 uitbundig gevierd.

Inmiddels beschikt De Fivel over een nieuwe kantine inclusief kleedkamers. Ook het oude dorpshuis is tegen de vlakte gegaan en de De Delle mannen doen er alles aan om de inwoners binnen een jaar van een nieuwe ontmoetingsplek te voorzien. Nu Middelstum nog….

Jacobuskerk en het Riepster bos

Wie aan Zeerijp denkt, denkt in eerste instantie direct aan de prachtige Jacobuskerk. En aan die mooie toren die er, los van de kerk, naast staat. De kerkdeur bleef voor mij rond achten nog gesloten dus eerst maar een rondje kerk gedaan. En daar blijkt achter de kerk een kerkhof te liggen. ‘Gedenk om te sterven’, las ik vorige week bij het kerkje van Marsum dus eerst maar eens een rondje gemaakt. De tragedie van één van de gedenkstenen staat mij nog helder voor de geest. De dood maakt helaas geen onderscheid qua leeftijd. Veel te jong, veel te vroeg…

In de Riepster toren stuitte ik vervolgens op een bijzondere legende over het Riepster Licht. Bijzonder ook dat deze sage zo’n prominente plek gekregen heeft. Wanneer ik vervolgens recht oversteek, beland ik maar zo pardoes in het Riepster bos die volhangt met mooie gedichten, gelardeerd met prachtige foto’s. Daar word ik dan direct vrolijk van. Het uitzicht op de tijdelijke woonunits vlak naast het voetbalveld stemt mij weer wat somberder. Ook Zeerijp ontkomt blijkbaar niet aan de versterkingen.

Wanneer ik het bos met lichte tegenzin verlaat, het is er immers heerlijk koel, stap ik de Molenweg binnen. Wat een bedrijvigheid heerst daar. Zouden ze al bezig zijn met de aanleg van Delta-glasvezel of wordt de riolering opnieuw aangelegd? ‘Je zal er maar wonen’, bedenk ik mij want wat een vrachtverkeer inclusief minikraantjes zijn er actief om alles weer in het gareel te krijgen. Hier is het vakantiegevoel ver te zoeken. Het zomergevoel ligt met de stijgende temperaturen echter wel degelijk op de loer. Zou rond twaalven een tropenrooster ingaan?

Molen De Leeuw

Nu we toch in de Molenweg zijn, kan ik ook direct Molen De Leeuw mooi even meepikken. Groningen is een echte molenprovincie, zo lees ik op het informatiebord. Vroeger telde onze provincie zo’n duizend exemplaren en daar zijn nu nog maar tachtig van over. Geen wonder dat men zo zuinig is op molens die er nog zijn. Wekelijks wordt er in De Leeuw nog een demonstratie gegeven waarbij meel vermalen wordt tot veevoer. Dat is vast mooi om eens van dichtbij te aanschouwen.

Wanneer ik verder loop, zie ik een klein monumentje. Een Joods meisje dat hier in het dorp ondergedoken zat, werd verraden en kwam uiteindelijk om het leven in één van de Duitse concentratiekampen. De tragiek en bizarheid van WOII kan niet beter verwoord en uitgebeeld worden. Ook toen al was er sprake van een waanzinnige wereld, blijkt maar weer. Een haarlok van het meisje is bewaard gebleven en ligt opgebaard in de Jacobuskerk.

Ik besluit mijn loopje langs de Borgweg te hervatten want aan het eind van de weg kun je naar een beeldentuin. Helaas is die gesloten en het lukt mij zelfs niet om een glimpje op te vangen want de plaatselijke waakhond slaat vervaarlijk aan. Dan het aangename maar met het nuttige combineren en ik maak een mooie periferiefoto van bomenrijk Zeerijp.

Aan de Eenumerweg is het ook rustig. Maar hier kan ik mooi een beetje sluikreclame maken voor een van mijn eerste middenadverteerders. Want Fiscariep, van oud-Middelstumer Anita Bos – van der Meer, staat al jarenlang, maar nu vanuit Loppersum, garant voor adequate financiële dienstverlening.

Borgsingel

Het is de hoogste tijd om het dorp weer in te wandelen. Het duurt echter niet lang of ik ontwaar de Borgsingel. Eerst maar even weer een rondje maken buiten het dorp. Ook hier weer mooie foto’s inclusief bijzondere gedichten. Het gedicht over de Groninger Blaarkop – kou is hilarisch, die moet je gelezen hebben. Terug in het dorp onwaar ik aan de Borgsingel ook een B&B, daar waar vroeger de Doopsgezinde kerk zat. Deze draagt de mooie naam ‘De Kleine Antonius’ met zich mee.

Volgens mij is deze eigendom van Dick Stukkien, de man die ooit met Drewes in de weer was op Landgoed De Camping in ’t Zandt. ‘Slapen in het orgel’, zo lees ik ergens op internet. Het kan allemaal in Zeerijp. De plaats waar gelukkig nog steeds een lagere school staat. OBS Wilgenstee heeft momenteel nog zo’n dertig leerlingen. Niet heel veel maar wel genoeg voor bestaansrecht. En het schijnt dat ze binnenkort een nieuwe lichting Riepsters mogen verwelkomen…..

Want het ‘Gaat heen en vermenigvuldig u!’, is iets wat men in Zeerijp in de oren geknoopt heeft. U merkt het al aan de Bijbelse inslag, de deuren van de Jacobuskerk hebben zich voor mij geopend. Snel neem ik nog even een kiekje binnen en ontwaar een prachtig orgel. Daar waar de wereldberoemde Bedumer organist, orgelbouwer en -restaurateur Stef Tuinstra zijn hart tijdens kerkdiensten en concerten helemaal op kan halen. In het gastenboek bewonderende reacties over deze schitterende kerk wiens interieur toevallige bezoekers in vuur en vlam zet.

Familie Huizing  

Tot slot van drie genoeglijke uurtjes Zeerijp wandel ik bij het gezin Huizing aan de Lopsterweg binnen voor een bak koffie. Zorgcoördinator Geja waakt af en toe in de nachtelijke uurtjes over het welzijn van mijn vader in Wiemersheerd en fluistert mij mooi wat inside-information in over het dorp die ik in dit verhaal kan gebruiken. Met De Fivel voorzitter Bert-Jan praat ik bij over het werk, de voetbalclub en de gemeentepolitiek.

Twee dochters schuiven aan bij de koffie waarbij ik de jongste herken van de RTV Noord vlogs en het item over de examenuitslagen. De oudste heeft relatiebanden in Middelstum dankzij de familie Kramer. Wat is het wereldje dan weer klein hé. Genoeg gespreksstof dus om een en ander eens lekker te laten bezinken en in perspectief te zetten. En zo viel ook dit bezoek aan Zeerijp tijdens de waarschijnlijk warmste dag van het jaar zeker niet tegen.

Morgen wachten de vaste websiterubrieken gast- en eigen column en natuurlijk een verse vluggertjesbijdrage. Donderdag duik ik het Westerkwartier in om Zuidhorn aan te doen. De plaats met vijftien keer zoveel inwoners als Zeerijp. Maar of dat ook net zoveel bijzondere verhalen oplevert…..