Op zoek naar het zomergevoel in Eenrum

Op de dag dat het Nationaal Hitteplan in werking treedt, begin ik aan de derde jaargang van de reeks ‘Op zoek naar het vakantie- dan wel zomergevoel in….’ Het is maandag 18 juli, op de 16^e verjaardag van Jazzie, dat ik rond half acht naar Eenrum tokkel via Onderdendam en Baflo. Eenrum, de plaats van de nodige pensionado- en vluggertjesgasten plus gastcolumnisten. Ooit heb ik er ook eens een BmB-interview gehad en wel in 2018. Dat ging destijds over de unieke VV Eenrum-verloting waarbij een vakantievilla in Lauwersoog werd verloot.

Het was toen kantje boord of de verloting door kon gaan. Maar uiteindelijk leverde het de club geen windeieren op maar genoeg geld om hun sportcomplex te verfraaien. En het is mooi geworden, ze konden we onlangs met VV Middelstum 4 hoogstpersoonlijk beoordelen. Het was voor het eerst sinds mijn jonge jeugdjaren dat ik er weer eens voetbalde. En dat allemaal dankzij de switch van VV Eenrum richting een zaterdagclub. Helaas gingen we wel de bietenbrug op met het vierde maar met een beetje meer geluk….

Geluksgevoel

Dat geluksgevoel is er gelukkig wel op deze maandag. Ik parkeer de auto op de parkeerplaats bij het sportcomplex en schiet gauw mijn eerste kiekje. Daarna snel linksaf richting De Dobbe. In het water liggen de nodige boten maar van veel beweging op de plek waar zoveel vaar-, recreëer- en campingplezier mogelijk lijkt, is geen sprake. Dus maar snel rechtsomkeert gemaakt richting de haven. Daar waar het vroeger, voordat het vrachtverkeer op gang kwam, een bedrijvigheid van jewelste was. Ook nu liggen er nog de nodige boten aangemeerd maar dat is vast meer voor de fun.

In de periferie van de haven valt in korte tijd toch wel het nodige te fotograferen. Ik dacht eerst het wereldberoemde Café Bulthuis te hebben vereeuwigd maar dit blijkt Restaurant De Pool te zijn. Afijn, in molen De Lelie, één van de grote blikvangers van het dorp, kan ik mij niet vergissen want daarover valt op het informatiebord het een en ander te lezen. In en om Abraham’s Mosterdmakerij is het helaas verdacht rustig. ‘Wegens personeelsgebrek en ziekte tijdelijk gesloten’, zo valt er op een papier bij de ingang te lezen. Wat een strop in deze drukke tijden, denk ik dan, want wat ben ik in de vroege morgen al een wandelaars, vast veel Pieterpadders, tegengekomen zeg. Langs deze weg, sterkte gewenst voor de uitbaters!

Ik laat mij hierdoor echter niet ontmoedigen en neem een kiekje van Kaarsenmakerij Wilhelmus. Daar ben ik vroeger zelf wel eens binnen geweest met vrouw en bonuskinder om een kaarsje te maken cq. branden. Mooie nostalgie derhalve. Ook het dorpshuis aan de Oude Schoolgang wordt door mij aan een inspectie onderworpen. Daar ging het er zo te zien stevig om weg afgelopen weekend want Schoonmaakbedrijf Werkman uit Kloosterburen is er al op tijd bij om een en ander schoon te maken…..

Eenrummer Hemelvaartsmarkt

De volgende foto is echt een plaatje. Ik schiet namelijk de Eenrummer toren samen met een rode waterpomp op één kiekje. Dat lijkt mij een eervolle nominatie waard. Ooit heb ik die toren tijdens de Hemelvaartsmarkt eens beklommen. Wat had je toen toch een mooi uitzicht op de omgeving. Deze altijd gezellige en drukke markt heb ik ook eens een keer met Bertje Koelie aangedaan. Op de fiets nog wel, kom daar nu nog maar eens om. Op de terugweg raakte ook nog eens mijn band lek. Gelukkig vonden we een buitenwijkse inwoner van dit alleraardigst dorpje bereid om de band te repareren.

Inmiddels ben ik het beroemde en beruchte Café Bulthuis gepasseerd. Wat is dit Café in pensionadointerviews vaak ter sprake gekomen zeg. Menig Marne-inwoner vond hier tijdens een dansavond zijn of haar partner voor het leven. Maar hoe lang worden deze sprookjes nog gecreëerd? Want het café staat te koop. En dan is het natuurlijk de vraag of het café een café blijft of opgaat in een of meerdere woonunits. Je moet er toch niet aan denken?!

Snel door naar de Hereweg want wat staan daar een mooie huizen zeg. Rondom de Eenrummer toren vind je vaak de oudere en kleinere arbeiderswoningen, zo lees ik ergens. Maar aan de Hereweg woonden vroeger en tegenwoordig vast die mensen met een ruimere beurs. Daar is niets mis mee want die kunnen al die huizen natuurlijk mooi bewonen en in een goede staat (onder)houden. En dat is weer goed voor het aanzien van het dorp.

Een rondje rondom Eenrum

Inmiddels is de Hereweg in de Mensingeweersterweg overgegaan. Daar waar de pensionadogasten Grommers en Schut wonen. Dit geeft mij mooi de gelegenheid om al op tijd aan mijn rondje rondom Eenrum te beginnen. Even het maar over, in de volksmond ook wel De Draai genoemd zo lees ik op het bordje bij de vaart, en dan een paar keer linksaf slaan. Dat is het begin van een alleraardigst rondje.

Het kan nu nog want over een aantal uurtjes zal ik vast smelten tijdens zo’n wandeling. Ik word achtervolgd door een vrouw met twee grote honden en die weet ik te lossen door een mooie foto te maken van een alleraardigste boerderij even buiten het dorp. Enige groenvoorzieners zijn druk bezig met allerlei bermbeheerwerkzaamheden, dat lucht op qua uitzicht.

Zelf loop ik inmiddels langs een soort van dierenparkje. Ik probeer een pauw te verleiden om zijn of haar verenpracht in volle glorie te laten zien maar hij of zij weigert dienst. Hier geen alpaca’s maar wel burlende herten. Dat maak ik maar van de lokroepen die zo te zien gelukkig niet aan mij gericht zijn. Want ik ben inmiddels al weer via De Akkers, wat een pareltjes van woningen staan daar tegen het bos aan, het dorp binnen gelopen.

Noatorestoen

En dat komt goed uit want ik heb nog een mooie plekje op mijn bücketlist staan. Ooit wees bestuurslid Jan Hink uit het nabijgelegen Mensingeweer mij eens op de prachtige Noatorestoen. Daar waar notaris Smit zo zijn best voor gedaan heeft om hier een prachtige plek van te maken. En dat is gelukt. Arboretum Noatorestoen bindt mij met gemak een half uurtje. Ik geniet van fraaie bomen, planten en beelden en schiet alleraardigste kiekjes.

Maar ik word ook met de neus op de harde feiten gedrukt. Want middels diverse informatieborden word ik bijgepraat over de staat van Moeder Aarde. En daar wordt Bertje niet vrolijk van. We zijn met zijn allen hard op weg om de aarde te verkloten, zo valt er te lezen. Als dat maar goed gaat?! Of is het toch ‘Na mij de zondvloed?’. Ondanks deze onheilstijdingen geniet ik met volle teugen van deze wandeling.

Om daarna koers te zetten naar de Oosterstraat. Daar waar het kunstenaarsechtpaar Agter en Droog woont. Dat weet ik dankzij Dijk & Belga hun serie Klant in Beeld. Zij wonen naast Jannes de Vries die ik ooit voor het onderdeel pensionado’s mocht interviewen. Het ziet er allemaal rustig uit in de straat en ik besluit om terug te keren naar de Raadhuisstraat. Daar kan ik mooi Het Raadhuis nog even fotograferen. De plek waar Theo en Ankie Onnes ooit hun schilderkunst aan een groter publiek lieten zien in de weekenden. De plek ook gelegen tegenover de Coop-dorpswinkel waar het inmiddels een en al bedrijvigheid is.

Het wordt drukker in het dorp. Geen nood, voor mij zit dit werkbezoek er op. Eenrum toonde zich zoals verwacht een alleraardigste gast- en openingsdorp voor deze nieuwe reeks. Lekker om het spits mee af te bijten. De voetbalvelden liggen er stil en verlaten bij maar pa’s rode Rover blinkt inmiddels in de volle zon. Tot zover Eenrum dus, de plaats waar zo’n 1.500 mensen onderdak vinden. Morgen wacht mij Zeerijp. De gemeente Het Hogeland wordt dan ingeruild voor Eemsdelta. Maar dat mag de pret niet drukken…..