Wat een titel hé. Een zin die zondagnacht rond half vier bij mij opkwam toen ik wakker werd van één blaf van Dusty. Ik was al weer bang dat ik in de nachtelijke uurtjes met hem het Appelhofje in moest voor een poepje en/of plasje. Maar het bleef bij één blaf die ik misschien ook wel verbeeld heb. ‘We zijn allemaal passanten’, en vervolgens dacht ik aan het dichtgaan van Zalencentrum Vita Nova.
Passanten lopen een tijdje of langere tijd met iemand mee op hun levenspad en slaan dan een andere weg in. Daar is helemaal niets mis mee. Onderweg kun je van gedachten wisselen wat misschien tot nieuwe inzichten leidt. Of je beleeft er alleen maar enige genoeglijke uurtjes mee. Je kunt natuurlijk ook blij zijn dat je eindelijk van diegene verlost bent omdat je het hopeloze gekwalm eigenlijk wel zat bent.
Toen Moonlight in december 2006 de deuren sloot, werd het uitgaansvertier in Vita Nova gezocht. Ongeveer een jaartje of vijf was ik er niet weg te slaan. Misschien wel letterlijk en figuurlijk. Met zelfs na sluitingstijd nog vaak een afzakkertje waardoor het voorkwam dat het al weer licht werd wanneer ik thuiskwam. En inderdaad Peter, we hebben het Nederlands elftal in juli 2010 bijna wereldkampioen zien worden. Daar zat welgeteld één dikke teen tussen. Wat restte was de grootste kater die ik op een maandag meegemaakt heb.
En in de nacht van zaterdag op zondag, van 12 of 13 juni 2010, liep de spanning daar op het biljart tussen Miranda en mij zo hoog op dat niet veel later buiten bij het krieken van de morgen de eerste zoen volgde. Prachtige stapavonden nadat de kantinedeuren dichtgingen, mooie Kerstnachtbal-, Koningsdag-, Carnaval- en Oud & Nieuwfeesten. Maar ook met zijn allen patat eten na ons allereerste kampioensschap in de E-junioren in 1982.
Zo raar is het dus niet dat menig vaste stamgast Mark en Eef bedankte voor bijna zestien jaar gezelligheid in Zalencentrum Vita Nova. Ik sluit mij daar van harte bij aan. Dank dat ik een tijdje jullie passant mocht zijn daar aan de Heerestraat. Hopelijk was dat wederzijds.
Ik heb er zaterdag nog de eerste helft gezien van Real vs Liverpool. De tweede helft zou ik thuis wel verder gaan kijken na eerst Dusty nog uitgelaten te hebben. Ik schakelde in de 50e minuut in en de volgende herinnering was al na twaalven. Toen was de beker vast al lang uitgereikt. Die totale ineenstorting op de bank was misschien wel te wijten aan negentig minuten voetbal in Ulrum. Volgens mij mijn eerste volledige wedstrijd in het roerige coronaseizoen 2021/2022. Wat zich overigens direct doorvertaalde in een 7-1 nederlaag.
En om nou te zeggen dat we kansloos waren, dat gaat te ver. De man die in de thuiswedstrijd nog op doel stond, nam nu in de spits plaats en scoorde er lustig op los. Maar toch wist ik vlak voor rust nog de lat te raken, zo dicht was ik sinds jaren niet meer bij een goaltje geweest. Gelukkig was na die tijd alles snel weer vergeten en vergeven. We konden nog even een Heineken weghappen in de gezellige Ulrummer voetbalkantine en de pijn wegslikken van de 2-2 van ons vlaggenschip waardoor het kampioenschap uit het zicht verdween. Gelukkig hebben we de nacompetitie nog en ik kon nog even gezellig bijpraten met pensionadogast Rinze.
En dat in het weekend dat bol stond van de snode plannen waar uiteindelijk minder van terecht kwam dan verwacht. Maar ik laaf mij aan mooie herinneringen in Sneek tijdens Hemelvaartsdag en het prachtig uitzicht op Schier een dag eerder vanuit Waddengenot aan Zee tijdens de OCC ’t Hogeland. En dat in de dagen dat neef Pieter zich uitleeft op onze nieuwe overkapping en we ons klaar maken voor nieuwe bestrating achter het huis. Dus mocht iemand nog belangstelling hebben in ongeveer 60m2 koppelstenen, gratis af te halen, meld dat dan gerust. Maar wel op korte termijn s.v.p..
En zo ben ik in de afgelopen dagen weer een aantal keren een passant geweest. En dan heb ik het nog niet eens over de nakende opening van Eetcafé Kloaverstee gehad aankomend weekend. Hoe zat het ook al weer? Wanneer deuren dichtgaan gaan andere deuren open. Iets zegt bij dat ik ook hier af en toe wel een passant zal zijn. Wat mij betreft mag dat in dit geval nog heel lang gaan duren. Maar eerst mogen we zaterdag genieten van Zanger Klaus in de Middelstummer voetbalkantine na de kraker Middelstum – De Heracliden. Ook iets om naar uit te zien!