Abhaya, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Abhaya Werkman is de naam, 44 jaar en geboren in India. Toen ik anderhalf jaar oud was, ben ik geadopteerd en naar Nederland verhuisd waar ik in Loppersum ben opgegroeid. Daar heb ik tot mijn 19e gewoond en via uitstapjes naar onder andere Stedum en Appingedam woon ik sinds bijna een jaar in Kantens en dat bevalt prima. Ik ben een dorpsmens, opgegroeid in een dorp en ik waardeer de sociale controle en het omzien naar elkaar.
In Kantens woon ik samen met Janharm Beenes. We hebben inmiddels vier jaar een relatie en brengen het beste in elkaar boven. We hebben een samengesteld gezin van vier kinderen in leeftijd variërend van negen tot zestien jaar oud. Dat klikt prima maar we genieten ook erg van af en toe een weekendje alleen met elkaar.
Je hebt in het verleden verschillende baantjes gehad?
Dat klopt inderdaad en in al deze baantjes zit wel een rode draad: het omgaan met mensen. Daar geniet ik van en ook van de sociale interactie. Ik ben op mijn 12e met een horecaopleiding begonnen, heb bijvoorbeeld bij Hotel Spoorzicht in Loppersum gewerkt maar ook in ‘De Klompendans’, het snoep- en speelgoedwinkeltje van mijn oom en tante. Maar ik heb bijvoorbeeld ook enige jaren in een drukkerij gewerkt.
De laatste jaren heb je je om laten scholen?
Zoals zo vaak in het leven gaat aan zo’n omslag iets vooraf. Mijn ex-partner en ik gingen na tien jaar uit elkaar en dan komt vanzelf de vraag in je op, ‘hoe wil ik verder gaan met mijn leventje?’ Daar heb ik goed over nagedacht en ik ben mijn toenmalige werkcoach van het UWV veel dank verschuldigd. Ik wilde altijd al wel de maatschappelijke kant op en hij heeft mij daarin gestimuleerd en het zelfvertrouwen gegeven om deze toch wel grote omslagstap te maken.
Vroeger heb ik namelijk de SPW gedaan maar door het veel te vroeg overlijden van mijn vader en de ziekbed die hieraan vooraf ging, brak ik deze studie vroegtijdig af. Hoe anders is dat nu. In drie jaar tijd heb ik drie verschillende diploma’s gehaald en wel op het gebied van Verzorgende IG en het maatschappelijk werk. Na mijn MBO4 diploma gehaald te hebben, volgde nog één semester HBO-recht. Deze heb ik wel succesvol afgerond maar ik merkte dat de combinatie werken, leren en een jong gezin wat te veel van het goede was.
Je bent tijdens die scholingsperiode ervaringsdeskundige op het gebied van ´de minima´ geworden?
Na de scheiding, nu al weer acht jaar geleden, had ik ontzettend weinig te besteden. In sommige weken was dit, na aftrek van de vaste lasten, slechts enige tientjes. Dan heb je het gevoel er alleen voor te staan en is daar de schaamte dat je je veel niet kunt veroorloven. Tegen mijn eigen twee kinderen heb ik ontzettend vaak nee moeten zeggen en vaak moesten we het met tweedehands kleding doen wat overigens prima lukte. Want ik had bijvoorbeeld ook geld nodig voor school, mijn boeken en het vervoer.
Maar alles voor een betere toekomst voor ons drietjes, dat doel had ik voor ogen. Soms hadden we niet eens genoeg eten voor een uitgebreide maaltijd, ondanks dat ik bij de Voedselbank liep. Deze zat in Delfzijl en zelf woonde ik in Appingedam. Wanneer de fiets kapot was, dan ging ik daar zelfs lopend met de kinderen heen en was ik anderhalf uur onderweg met vier volle boodschaptassen.
Dat doet wel wat met je eigenwaarde en zelfvertrouwen hoor. En door de financiële stress pieker je veel en slaap je slecht. Op dergelijke momenten had ik zeker zoiets van, als ik hier doorheen kom en passend werk weet te vinden dan wil ik hier wat aan veranderen. In de hoop dat ik mensen die nu in hetzelfde schuitje zitten af en toe een zetje kan geven wanneer het flink tegenzit.
En zo ontstond het idee voor de oprichting van Stichting ´Ik tel mee!´?
Precies dat inderdaad en dit was ongeveer een half jaar geleden dat ik deze stap zette. Het vergt wel enige tijd om zo’n stichting op te zetten. Allereerst moest ik de juiste mensen om mij heen verzamelen en dat is gelukt. Een goede penningmeester, een raad van bestuur, ik als uitvoerder, je hebt toezichthouders nodig die meekijken om te controleren dat het geld goed besteed wordt. Daarna moet een en ander bij de notaris vastgelegd worden. Een tijdrovend proces inderdaad want alles moet zorgvuldig gebeuren. Gelukkig zitten we allemaal op één lijn.
Wat wil je met de stichting bereiken?
Middels het uitbrengen van een huis-aan-huis-krant wil ik echte levensverhalen onder de aandacht brengen, taboes doorbreken en de schaamte en het zwijgen erover bespreekbaar maken. Nederland staat vooraan als het om de steun voor goede doelen gaat en dat is natuurlijk prima. Maar hoe vaak hoor je wel niet dat het eigenlijk schandalig is dat in een welvarend land als Nederland zoveel mensen bij een voedselbank lopen?
En daarbij behoren de plaatsen Oude Pekela, Veendam, Delfzijl en Appingedam tot de armste plekken van Nederland. Ik heb zelf zes jaar in Appingedam gewoond en voel het als mijn morele plicht om mee te helpen om hier verandering in aan te brengen. Dat kan ik uiteraard niet alleen maar door gesprekken te voeren met ambtenaren van de gemeente Eemsdelta die deze problematiek in hun takenpakket hebben, probeer je gezamenlijk verder te komen.
Om dit te bereiken wordt er één a twee keer per jaar een krant uitgebracht?
Dat is inderdaad later dit jaar de bedoeling en ik ben al druk bezig met het werven van ondernemers die in de krant willen adverteren. Maar ook ben ik dus met de gemeente Eemsdelta in conclaaf met de vraag wat we voor elkaar kunnen betekenen. Deze gemeente is ook het verspreidingsgebied van deze fullcolour krant, bestaande uit twaalf pagina’s, die bij een kleine 30.000 adressen gaat worden bezorgd.
Tachtig procent van de opbrengst van de krant wil ik gaan gebruiken om in eerste instantie dertig tot veertig gezinnen in deze gemeente te ondersteunen. Ik wil met bonnen gaan werken die bij een aantal geselecteerde ondernemers/bedrijven in kunnen worden geleverd. Zo kan er bijvoorbeeld met de feestdagen speelgoed worden aangeschaft, of een kinderfiets worden gerepareerd of een extra boodschap gehaald worden bij de AH.
Of er kan een bijdrage geleverd worden voor de aankoop of een reparatie van een laptop voor één van de kinderen. Maar het kan ook om voorbehoedsmiddelen of producten voor de maandelijkse periode gaan. Wat dat betreft wil ik ook daarin graag taboes doorbreken.
Wie komen er voor in aanmerking?
Mensen die van een minimum inkomen rond moeten komen. Maar je begrijpt dat de gemeente de namen van die mensen in verband met de privacy niet prijs mag geven. Maar in de krant komt een inschrijfbon waardoor men zich bij mij op kan geven. Ook kan de gemeente hun cliënten op het bestaan van onze stichting wijzen en ons op die manier met elkaar in contact brengen.
Je bent ook als zzp-er in te schakelen?
Door stages en recente werkervaring heb ik mijn eigen visie ontwikkeld. Deze kan ik prima kwijt in de organisatie Gewoon Begeleiding die mij op freelancebasis inhuurt. Ik werk daar als begeleider, onder andere in de keuken waardoor ik ook nog wat aan mijn horecaverleden heb, haha.
We proberen kinderen die om wat voor redenen dan ook thuis zijn komen te zitten of een stukje ondersteuning nodig hebben op zowel praktisch als emotioneel vlak weer een dagelijks ritme en structuur te geven. Vanuit deze situatie probeer je een omslag in denken te creëren waardoor ze bijvoorbeeld weer open staan voor hetzij scholing of werk of simpelweg weer durven en kunnen anticiperen in de maatschappij waardoor ze wat steviger in hun schoenen komen te staan.
Zoeken naar nieuwe mogelijkheden dus. Voor deze organisatie kan ik zo’n zestien tot twintig uur per week aan de slag en hun visie sluit naadloos aan bij die van mij. Daarnaast kunnen ook particulieren mij benaderen.
Er komt momenteel best wel veel op je af?
Tja, als je er zo over nadenkt. Een stichting opzetten, brainstormen over de invulling van een krant, werken op zzp-basis, een gezin runnen en qualitytime met Janharm beleven. Ik hou ervan maar zal ook moeten leren om de juiste balans hierin te vinden. Gelukkig vullen Janharm en ik elkaar goed aan en omdat hij een eigen timmerbedrijf heeft, snapt hij ook precies wat een en ander inhoudt. De basis is wat dat betreft goed.
Heb je nog bijzondere werkanekdotes?
Hier ga ik verder niet te diep op in maar door een ernstige ziekte is mij wel gebleken dat de lijfspreuk ‘opgeven is geen optie’ ook daadwerkelijk op mij van toepassing is. En daarbij wil ik de lezer graag een boodschap meegeven. En dat is: ‘doe wat je hart je ingeeft!’ Dat heb ik zelf ervaren toen ik mijn studieswitch maakte.
Nog tijd voor hobby’s?
Ik mag heel graag sporten. Fitness en cardio, het is voor mij een soort van verslaving en pure ontspanning. Janharm gaat altijd braaf mee naar Mind & Motion in Bedum maar meer omdat het goed is voor zijn gewrichten en gezondheid dan dat hij er aardigheid aan beleeft. Met zijn tweeën iets doen of met het gezin, dat is ook altijd leuk. Even in de Eemshaven kijken bijvoorbeeld, daar word ik heel blij van.
Waar staat Abhaya Werkman met Stichting ´Ik tel mee´ over 10 jaar?
Ik hoop dat ik tegen die tijd met medewerking van andere organisaties plus de gemeente Eemsdelta zo’n honderd gezinnen kan ondersteunen en ontzorgen i.p.v. dertig a veertig. Daar ga ik mijn uiterste best voor doen om dat te bereiken. Zodat ik voor die mensen iets van de financiële druk en stress weg kan nemen.
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik hoop dat ik iets kan doen om de schaamte rondom en het zwijgen over de armoedekwestie terug te dringen en het bespreekbaar te maken. Door mijn werk leer ik steeds meer en die input kan ik dan weer gebruiken voor de invulling van de krant. Alle armoede Nederland uitkrijgen, dat is vast te veel gevraagd. Maar iets doen om een ander te helpen dat geeft al veel voldoening!