Silvio Belga en Wilhelm Dijk van Dijk & Belga Bedum komen regelmatig bij klanten langs die ze op prachtige verhalen trakteren. ‘Daar moeten we wat mee doen’, zeiden ze tegen elkaar in de auto na weer bijzondere anekdotes aangehoord te hebben. De reeks ‘Klant in Beeld’ werd geboren. Voor deze bijdrage tufte ik op een mooie lenteochtend naar Godlinze.
Een klein dorpje met dik tweehonderd inwoners. Maar het dorpje heeft met de familie Santanera een energiebron van jewelste binnenboord. En ik mocht in ‘Ristorante dell ‘Arte’ misschien wel de meest energieke man ontmoeten van de familie, Roberto inderdaad. ‘Ik slaap als een vis en houd bij wijze van ’s nachts één oog open. Dat komt omdat ik altijd bezig ben met nieuwe concepten, ideeën en plannen maken. Maar werkweken van rond de honderd uur zijn geen enkel probleem hoor want mijn werk is mijn leven!’
Zes ondernemingen in één persoon
Hij is inmiddels 52 jaar jong, deze opmerkelijk lange spraakwaterval. Zijn bruine ogen en tinten en gepassioneerde uitspraken verraden zijn Italiaanse roots. Vader Bruno Santanera streek met zijn vrouw in de zestiger jaren vanuit Italië in de Randstad neer. Roberto werd, net als zijn drie broers en één zuster, in Amsterdam geboren. Maar op zijn tweede verhuisde het gezin naar Godlinze. Hij zou er nooit meer vertrekken.
Dat hij kok wilde worden, wist hij al op zeer jonge leeftijd. Hij was zeven jaar toen hij zijn ouders meehielp in de keuken van hun restaurant. En dus ging hij op elfjarige leeftijd naar de koksschool in De Wijert in Groningen. Soms was hij wel drie uur reistijd kwijt op een dag en daarbij kwam het echte koken pas in het derde jaar aan bod.
‘Kortom, dit was voor mij geen leven. Enige vriendjes van mij gingen naar de LTS in Delfzijl. Dat was voor mij veel beter bereikbaar. Ik koos er voor de metaalbewerking en dat kwam later goed van pas.’ En dan heeft hij het over de bouw en verbouw van zijn imperium – naast het woonhuis aan de voorkant, bestaande uit de grote feestzaal Klein Italië en Ristorante dell ‘Arte waar vrijdag t/m zondag honderden eetgasten op het unieke restaurantgedeelte afkomen. En natuurlijk de vroegere Cafe ’t Kippehok, waar zijn uit Zandeweer afkomstige partner Janny maandelijks nog een dorpskroeggevoel creëert.
Dat bouwen en verbouwen van kleine projecten doet hij door de week nog steeds. Maar dit werk wil hij wel af gaan bouwen. ‘Laatst moest ik op vijf hoog zonder lift het toiletgedeelte renoveren. Drie dagen trap op en trap af. Met als gevolg dat ik ’s avonds gebroken was. Dat moet anders, bedacht ik mij toen nogmaals. Ik bouw, en roep hierbij soms de hulp in van enige zzp-ers en mijn broers, een nieuw huis voor de verhuur en wil op mijn eigen terrein nog drie appartementen bijbouwen, ook om te verhuren. Maar daarna moet het bouwen grotendeels afgerond zijn.’
Want ’s avonds stijf en afgemat zijn, dat is voor Roberto geen optie. Hoewel het hem, samen met de afhaalmaaltijden, zeker mentaal door de coronaperiode sleepte. ‘Depressief was ik niet maar de laatste maanden overviel mij wel een bepaalde moedeloosheid. Je hebt hier zo iets moois opgebouwd en dan mag je niet open om zoveel gasten een mooie avond te bezorgen. Dat doet wat met je hoor.’
Maar vervelen hoefde hij zich nooit. Want naast zijn andere werkzaamheden heeft hij ook nog een eigen geur- en sieradenlijn en im- en exporteert hij allerlei Italiaanse spullen zoals beelden en wijnen. In de latere uurtjes moeten veel online bestelde artikelen ingepakt en verzonden worden.
Topkok
Inmiddels is Roberto 36 jaar eigenaar van de zaak en in december 2022 bestaat Ristorante dell ‘Arte twintig jaar. In het begin combineerde hij het restaurantgedeelte met zijn kroeg ’t Kippehok waar hij wekelijks als DJ achter de draaitafel stond. Van heinde en ver kwam de jeugd ‘voorstappen’ alvorens verder te gaan naar Temptation en Tonight. Inclusief een maandelijkse thema-avond waar dik 300 stapgasten op af kwamen. Van de opbrengsten daarvan verfraaide hij zijn restaurant steeds verder. Tot een uniek kloosterachtig geheel inclusief sfeervolle mediterrane tuin.
En dat ging en gaat niet onopgemerkt voorbij. In de periode 2012 – 2014 wist Santanera de onderscheiding van ‘Meest markante horecaondernemer van de provincie Groningen’, uitgeschreven door Koninklijke Horeca Nederland, drie keer achter elkaar te winnen. En in 2014 werd hij zelfs vierde van heel Nederland tijdens de landelijke verkiezing in het Okurahotel in Amsterdam.
Bovendien eindigde hij vijf keer achterelkaar in de top tien van de door MartiniBusiness georganiseerde verkiezing ‘Meest sympathieke ondernemer van Groningen.’ Tijdens de laatste verkiezing in 2018, wist hij deze mooie eretitel zelfs te winnen. Al deze onderscheidingen trekt culinaire fijnproevers uit heel Nederland naar Godlinze om kennis te maken met deze sympathieke smaakmaker.
‘Met het behalen van een ster, ben ik niet bezig. Daarvoor moet ik teveel concessies doen. Bij ons komt het eten vers vanuit de keuken op tafel. En vanuit de open keuken geniet ik vervolgens van de sfeer en gezelligheid in het restaurant. ‘Mijn gasten zijn mijn sterren!’’
Jaarlijks verkast Santanera in de bouwvakvakantie naar zijn geliefde Italië. Op zoek naar nieuwe inspiratie én smaaksensaties. Waardoor hij met recht aan veel unieke gerechten de toevoeging ‘alla Roberto’ mee kan geven. ‘Het koken zit in mijn bloed, genen en beenderen tegelijk. Dat kun je ook niet leren. Een bekend Italiaans gezegde luidt niet voor niets: ‘Voor chef-kok kun je leren maar je wordt als topkok geboren!’
‘Ik ben een gever en hou van de vele sociale contacten. Vandaar dat ik in de periode rond kerst graag dik honderd mensen die het zich niet kunnen permitteren een kerstdiner aanbied. Dit heb ik twee keer gedaan en wil ik graag weer oppakken. In het laatste coronajaar bracht ik als alternatief honderd luxe pakketten ter waarde van €250,- door de hele provincie samen met Janny. De producten werden door verschillende leveranciers aangeboden maar het voorbereidende uitzoekwerk en het samenstellen en rondbrengen van de pakketten hebben wij verzorgd.’
‘Daarbij omarm ik de Groningse nuchterheid. Je merkt dat ik aardig zelfverzekerd ben maar dat maakt mij nog niet arrogant hoor. En daarbij zit het restaurant niet in Groningen maar in Godlinze. Als ik niet regelmatig ‘van de daken schreeuw’ hoe uniek deze zaak is dan komt hier niemand meer. ‘Om op te vallen moet je jezelf op een voetstuk zetten.’ Mijn vader zei altijd: ‘Een ander schopt de sokkel toch wel weer onder je vandaan. Je moet hier net zo lang mee doorgaan totdat die ander stopt met schoppen omdat hij zere voeten krijgt en denkt, ‘ach, laat hem maar staan.’
Een onderneming inderdaad met vele mogelijkheden maar in en rond het gebouw is alles pico bello en tot in de kleinste details geregeld. ‘Twaalf jaar geleden kwam hier iemand van de Keuringsdienst van Waren en ze zijn hier na die tijd nooit meer geweest omdat ze hun tijd elders beter konden besteden. Ik zal het commentaar van de inspecteur toen hij wegging niet snel vergeten: ‘In de provincie Groningen zijn er maar zes restaurants waar ik een bezoek aan breng om uit eten te gaan en dit wordt nummer zeven.’ Dat beschouw ik dan maar als een compliment.’
Dijk & Belga
‘Ik heb Silvio Belga leren kennen bij de MartiniBusiness in Groningen. Binnen deze ondernemersclub worden ervaringen uitgewisseld en dan leer je elkaar vanzelf kennen. Hij komt hier regelmatig met zijn vrouw langs om te eten en datzelfde geldt voor Wilhelm en zijn partner. En we mogen nog veel meer gasten uit Bedum en omgeving ontvangen gelukkig.’
‘Door deze contacten werd Silvio mijn verzekeringsagent. Onlangs is hij hier nog langs geweest om de afwikkeling van de nodige stormschade voor mij te regelen. Dat ging prima hoor en uiteraard pak ik van het uitgekeerde verzekeringsgeld zelf de schade aan. Kom binnenkort gerust een keer langs om de unieke sfeer te ervaren. Want eten kun je overal, maar uit eten doe je in Godlinze!’